Σκεφτόμουν ότι θα γινόμουν γραφικός αν τυχόν άνοιγα μια συζήτηση με τα λάθη που κόστισαν στον ΠΑΟΚ πολύτιμους βαθμούς ή ακόμη και την πρωτιά στα πλέι-οφ.
Αν μάλιστα ξεκινούσα αυτή την κουβέντα από εκείνο το αλήστου μνήμης οφ-σάιντ γκολ του Ζίλμπέρτο Σίλβα, το οποίο έγινε το αποχαιρετιστήριο για τον σπουδαίο Βραζιλιάνο, μετά από την αξιοσέβαστη θητεία του στον ΠΑΟ, όλα θα ήταν απολύτως βολικά.
Με καταγγελτικό λόγο, με σκληρές εκφράσεις και διατύπωση αναλόγου ειρωνικού ύφους, θα κατέληγα ένας από αυτούς που φωνάζουν ακόμη και σήμερα για τη μεγάλη αδικία του ΠΑΟΚ.
Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr
Ότι επρόκειτο για αδικία, ούτε συζήτηση. Και εκείνο που δείχνει άδικο και ταυτόχρονα ανόητο είναι αναζητούμε παράλληλες ευθύνες για το άσχημο αποτέλεσμα, στην κακή εμφάνιση του ΠΑΟΚ.
Εδώ που τα λέμε είναι κρίμα και άδικο να μην μπορεί να κουμαντάρει τον ΠΑΟ που όλοι γνωρίζουμε ότι είναι… περιορισμένης αγωνιστικής ευθύνης και ασθενούς αντιστάσεως. Είναι του χεριού του και αυτό που περίμενα, όπως ίσως θα θυμάστε από προηγούμενη αναφορά μου, ήταν να επικρατήσει στο ΟΑΚΑ και να τελειώνει με την πρώτη θέση.
Νομίζω ότι αυτό ο εξωραϊσμός της ποδοσφαιρικής προσέγγισης:
«δεν του έδωσε το πέναλτι, αλλά, κι ο ΠΑΟΚ δεν άξιζε τη νίκη με την απόδοσή του», είναι που με εκνευρίζει. Και δεν εξηγεί τίποτε απολύτως.
Δεν είναι τίποτε λιγότερο από μια συμμαχία με τον διαιτητή που τα έκανε θάλασσα γιατί υπολογίζει τον ΠΑΟ πιο πολύ από ότι τον ΠΑΟΚ.
Εκεί βρίσκεται όλο ζουμί. Ότι ο διαιτητής του αγώνα, δεν υπολογίζει τον ΠΑΟΚ που κερδίζει ένα πέναλτι- ορισμός σε σεμινάριο διαιτησίας, αλλά, υπολογίζει περισσότερο ή ακόμη και φοβάται τον ΠΑΟ, ώστε να του προσφέρει την ανάλογη προστασία υπό τη μορφή της ευνοϊκής διαιτησίας.
Βέβαια, οι προεκτάσεις μιας τέτοιας απόφασης σε ένα τόσο κρίσιμο παιχνίδι από το οποίο υπάρχει τελικά νικητής είναι λίγο έως πολύ γνωστές: Η ομάδα πιάνει την κορυφή και δύσκολα τη χάνει έστω κι αν έχει μόνον έναν βαθμό διαφορά και η συμμετοχή στα προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ δεν αποκλείεται να αποφέρει αρκετά εκατομμύρια παραπάνω από ό,τι μια… βόλτα στο Europa League.
Το ότι ο Γιάχος έκανε τα στραβά μάτια και μαζί του ο βοηθός που ήταν κι αυτός σε απόσταση μερικών μέτρων και κανείς από τους δύο δεν δικαιολογείται να λέει ότι «δεν είδε τη φάση», κοστίζει μερικά εκατομμύρια: Χαμένα για τον ΠΑΟΚ, κερδισμένα για τον ΠΑΟ.
Όπως πέρσι με το γκολ - οφ σάιντ του Ζιλμπέρτο Σίλβα, καλή του ώρα.
Και βέβαια αυτοί οι διαιτητές θα πρέπει να πηγαίνουν σπίτια τους γιατί δεν αντιλαμβάνονται την ποδοσφαιρική λογική, αλλά, είναι ανεπαρκείς, αν όχι κάτι πιο… βαρύ.
Ωστόσο, αν ήμουν ΠΑΟΚ, θα έψαχνα να βρω τρόπο, ώστε αυτές τις στιγμές που κρίνουν την πορεία μιας ολόκληρης χρονιάς, να μην σκεφτεί κανείς Γιάχος ότι… δεν θα παρακολουθήσει κάθε φάση με την ίδια προσοχή, όπως και σε κάθε φάση του αντιπάλου.
Για το Γιάχο θα είχα να πω πολλά, αλλά, προσθέτω μόνον αυτό και δεν αποτελεί συμπέρασμα της περασμένης Κυριακής.
Αυτός ο διαιτητής (πάντα αναφερόμαστε στον διαιτητή Γιάχο) είναι μικρού βεληνεκούς και δεν έχει αίσθηση ούτε του ρυθμού ούτε, του κλίματος που αποτελούν κύρια χαρακτηριστικά ενός αγώνα και θα πρέπει να τα «αισθάνεται» από νωρίς ώστε να προσαρμόζεται για να παίζει βοηθητικό ρόλο. Όχι ανασταλτικό.