Η παρουσία μου σε σινεμά μόνο συχνή δεν μπορεί να χαρακτηριστεί πλέον, αφού η τελευταία ταινία που είχα δει σε κινηματογράφο ήταν το Κορίτσι με το Τατουάζ του Φίντσερ, πριν τρεις μήνες.
Είχα ψηθεί όμως με τους Avengers και μετά το προχθεσινό άρθρο του Βαϊμάκη ψήθηκα ακόμα περισσότερο. Βέβαια προβληματίστηκα αρκετά λεπτά με τον τίτλο «Το avengers σκίζει χασέδες», αφού πρώτη φορά στη ζωή μου άκουγα τη λέξη, αλλά θεώρησα ότι ήταν κάτι θετικό.
Σε περίπτωση που και εσείς δεν ξέρετε τι είναι οι χασέδες ορίστε: είδος λευκού βαμβακερού υφάσματος από το οποίο κατασκευάζονται ασπρόρουχα, σεντόνια.
Για τα της ταινίας προσυπογράφω το προηγούμενο άρθρο, αφού συμφωνώ απόλυτα και δεν χρειάζεται να διαβάζετε τα ίδια πράγματα δύο φορές, ακόμα κι αν είναι τα μαθήματα για τις εξετάσεις σας.
Θέλω να ασχοληθώ με κάτι άλλο που συνέβη στο σινεμά.
Όχι με τα 12 ευρώ που κόστιζε το εισιτήριο για το 3D, κάτι που έκανε το αυτόματα το Avengers, την πιο πολυτελή διασκέδαση μου τους τελευταίους 3 μήνες. Ούτε με την κοπελίτσα με τα γυαλιστερά δεκάποντα τακούνια που συνοδευόταν από πιτσιρικά με γυαλιστερό ποδήλατο. Τα σχολίασα όμως είναι αλήθεια και τα δύο αρκετά.
Λίγο πριν αρχίσει η ταινία έπαιξαν ως συνήθως τα trailer από τις επερχόμενες προβολές. Ανάμεσα τους και το νέο Σπάιντερμαν. Εκεί ένιωσα κάτι μέσα μου να ραγίζει. Και αυτό γιατί μου άρεσε ο προηγούμενος Σπάιντερμαν. Και μπορεί η τελευταία ταινία από τις τρεις να ήταν ψιλοαδιάφορη, αλλά ήθελα να δω την ολοκλήρωση της συγκεκριμένης ιστορίας.
Και είναι πολύ νωρίς ρε γαμώτο να φτιάξουμε άλλη εικόνα στο μυαλό μας! Και είναι επίσης προφανής η προσπάθεια να γίνει ο χαρακτήρας πιο σκοτεινός και πιο σαρκαστικός. Να γίνει δηλαδή λίγο πιο Dark Knight η όλη κατάσταση, την ώρα που το Dark Knight δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί.
Και μπορεί να γκρινιάζω και να κάνω σαν γεροπαράξενος, αλλά τον Μπάτμαν τον θέλω σκοτεινό και τον Σπάιντερμαν φωτεινό. Έτσι τα έχω μάθει. Η προηγούμενη φορά που οι κανόνες δεν τηρήθηκαν, ήταν όταν ο Τζόελ Σούμάχερ ανέλαβε τον Μπάτμαν. Το αποτέλεσμα ήταν πιο χρωματιστό και από ουράνιο τόξο που έχει καταπιεί όλο το LSD.
Έπρεπε να έρθει ο Κρίστοφερ Νόλαν για να δώσει ζωή στο πεθαμένο franchise και Κρίστοφερ Νόλαν δεν υπάρχουν πολλοί στις μέρες μας.
Μπορεί η ταινία παρόλα αυτά να μας αποζημιώσει που δεν αποκλείεται, αλλά μ’ αρέσει να γκρινιάζω αν κάτι δεν πηγαίνει με τα γούστα μου.
Περιμένουμε λίγους μήνες λοιπόν για να δούμε.
Μέχρι τότε να σας βοηθήσω να θυμηθείτε, ποιον σας θυμίζει ο υποψήφιος για τον πάγκο του Ολυμπιακού, Ντομίνγκος Πασιένσια.
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
