Κωνσταντινέας και ΠΑΟΚ γλίτωσαν με ισοπαλία στο Περιστέρι

Δεν είναι κακός διαιτητής ο Κωσταντινέας. Είναι απλά ένας από εκείνους τους διαιτητές που το έχουν στο DNA τους να κάνουν ένα παιχνίδι άνω κάτω, έστω κι αν θα χρειαστεί ένα μόνο ανόητο σφύριγμα.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο καλαματιανός διαιτητής εκτίθεται και μαζί εκθέτει όλους αυτούς που τον ορίζουν για να διευθύνει ποδοσφαιρικές αναμετρήσεις. Τώρα που αποχωρεί από τη διαιτησία, ίσως ανακαλύψει ποιο πραγματικά είναι το ταλέντο του, αφου προηγουμένως έχουμε βεβαιωθεί και εμείς κι ο ίδιος ότι η διαιτησία δεν ήταν αυτό που έψαχνε.

Θα πρέπει βέβαια να παραδεχθούμε ότι οι κυριακάτικες ή οι σαββατιάτικες ποδοσφαιρικές μας βραδιές, χωρίς Κωνσταντινέα, θα είναι διαφορετικές. Δεν θα είναι το ίδιο συναρπαστικές όπως μας τις προσέφερε με τις ανέλπιστες, αναπάντεχες υποδείξεις του.

Στον επίλογο της καριέρας του, φρόντισε να στείλει αδίκως στα αποδυτήρια τον Γιώργο Φωτάκη, πολύ πριν ολοκληρωθεί το πρώτο μέρος της αναμέτρησης στο Περιστέρι. Αθελά του συγκρούστηκε με τον Φυντανίδη αλλά τιμωρήθηκε με κόκκινη κάρτα για επικίνδυνο παιχνίδι. Δεν υπήρχε ίχνος πρόθεσης, αφήστε που ακόμη κι αν ο Φωτάκης είχε ξεκάθαρο οπτικό πεδίο (κάτι που δεν συνέβαινε διότι κοιτούσε τη μπάλα που βρισκόταν ψηλά) και διεκδικούσε με τον ίδιο τρόπο τη μπάλα, δεν θα του στοίχιζε κάτι περισσότερο από μια κίτρινη.

Μένοντας με «δέκα» ο ΠΑΟΚ, σε ένα σημείο που άρχισε να νοιώθει ότι μπορεί να κάνει παιχνίδι απέναντι στον Ατρόμητο, έχασε το ρυθμό του, αλλά δεν πανικοβλήθηκε. Δεν πανικοβλήθηκε και λίγο αργότερα, σε δυό κρίσιμες φάσεις του αγώνα, όταν ο Αποστολόπουλος λειτούργησε σαν Κοντρέρας, διώχνοντας πάνω στη γραμμή. Ή όταν χρειάστηκε να επέμβει ο Χαλκιάς που και πάλι αγωνίστηκε με σταθερότητα και συνέπεια.

Ο Κωνσταντινέας δημιούργησε αριθμητικό μειονέκτημα στον ΠΑΟΚ με την αποβολή του Φωτάκη και αυτό ήταν καθοριστικό κτύπημα. Έκρινε σε μεγάλο ποσοστό την έκβαση ενός αγώνα και δεν του επέτρεψε να καλύψει όλους τους χώρους και να δημιουργήσει επιθετικά όσα του αναλογούν για να απειλήσει την αντίπαλη εστία. Αντίθετα, κινδύνεψε και μάλιστα πολύ σοβαρά, αν και ο αντίπαλος του έδειξε ότι φείδεται φαντασίας και επιθετικής οργάνωσης για να φτιάξει μεγάλες φάσεις μπροστά στην εστία του Χαλκιά.

Πάντως, επειδή είναι μάλλον εύκολη λύση να κρύψεις ακόμη και τις αδυναμίες που δεν… κρύβονται πίσω από μια απόφαση του διαιτητή, δεν θα πρέπει να παραλείψουμε τα εξής:

Ο Λίνο δεν βλεπόταν και ο ΠΑΟΚ έπαιζε… κουτσός, μόνο από την πλευρά του Σαλπιγγίδη.

Δεν υπήρχε πλάνο άμεσης αντίδρασης όταν η ομάδα έμεινε με δέκα παίκτες.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μια κρίσιμη στιγμή, ένα σφύριγμα ή ένας τραυματισμός δημιουργεί πρόβλημα στον ΠΑΟΚ και δεν καταφέρνει να το αντιμετωπίσει ακαριαία για να μην υπάρχουν απώλειες.

Η λογική του είμαστε λιγότεροι, ας κρατήσουμε το «μηδέν» και το βαθμό της ισοπαλίας, είναι λογική που δεν ταιριάζει στον ΠΑΟΚ, αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τουλάχιστο ένας σοβαρός λόγος να αποδείξει ότι δεν είναι Ατρόμητος (με το συμπάθιο) αλλά, μεγαλύτερο μέγεθος.