Φθηνά τη γλίτωσε ο ΠΑΟΚ που δεν… βλέπεται

Είναι από τις λίγες περιπτώσεις που θα πρέπει να χαίρεται κανείς από μια ισοπαλία σε εκτός έδρας αναμέτρηση με αντίπαλο ομάδα που ανήκει στα χαμηλά στρώματα. Κι αυτό γιατί θα μπορούσε να ήταν ακόμη χειρότερη η κατάσταση κι ο ΠΑΟΚ να μην είχε αποσπάσει το βαθμό της ισοπαλία στο Αγρίνιο.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Θα μπορούσαμε να συζητούμε για τα αίτια μιας ήττας που λίγο έως πολύ δεν διαφέρουν από αυτά που μας απασχόλησαν σε προηγούμενες αναμετρήσεις του ΠΑΟΚ, όπου εμφανίστηκε το ίδιο προβληματικός. Κι αν θα πρέπει κάτι να ανησυχεί στην απόδοση της ομάδας είναι σίγουρα το κέντρο, που δεν λειτουργεί όπως πριν από μερικές εβδομάδες, όσο ο ΠΑΟΚ βρισκόταν ακόμη σε ευρωπαϊκή τροχιά. Η εικόνα έχει αλλάξει άρδην και σε αυτό συμμετέχει ο Πάμπλο Γκαρσία που είναι σκιά του εαυτού του και προσπαθεί να σπάσει το ατομικό του ρεκόρ σε λανθασμένες μεταβιβάσεις. Συμμετοχή έχει κι ο Λάζαρ που απέχει παρασάγγας από τον μέσο που ελέγχει κάθε γωνιά του γηπέδου και ανταποκρίνεται άμεσα στις περισσότερες φάσεις του αγώνα.

Κάπου εκεί εντοπίζεται η πτώση της απόδοσης για τον ΠΑΟΚ, χωρίς αυτό να απενοχοποιεί τους υπόλοιπους. Το ευχάριστο μέσα στην προβληματική εικόνα της ομάδας είναι ότι ανταποκρίνεται πλήρως και με επιτυχία ο Χαλκιάς που για ένα ακόμη παιχνίδι (όπως κόντρα στον ΠΑΟ) κράτησε την ισοπαλία ή δεν άφησε τον Παναιτωλικό να σημειώσει νωρίτερα μια καθαρή νίκη φτάνοντας σε δεύτερο γκολ.

Φαίνεται ότι διανύουμε μια περίοδο που δεν είναι καλύτερη για τον ΠΑΟΚ.

Μια εξήγηση για την γενικότερη εικόνα μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι οι δυνάμεις του τον εγκαταλείπουν. Η χρονιά είναι δύσκολη, πολλοί αγώνες για ποδοσφαιριστές που έχουν περάσει πριν καιρό τα πρώτα «άντα» και είναι λογικό να φτάνει μια μέρα που θα κλατάρουν.

Μια άλλη εξήγηση θέλει τον ΠΑΟΚ να μαζέψει όσο το δυνατόν περισσότερες δυνάμεις για να κάνει το ντεμαράζ στα πλέι-οφ.

Αυτές είναι οι δύο εξηγήσεις που μπορεί να δώσει κανείς.

Μια τρίτη είναι αυτή που δεν εννοεί κανείς να την συμπεριλάβει στη συζήτηση και αφορά στο δυσάρεστο για τους περισσότερους γεγονός ότι η ομάδα έκανε τον κύκλο της πιο νωρίς από ότι τελειώνει το πρωτάθλημα και δεν μπορεί πλέον να ανταπεξέλθει το ίδιο αποτελεσματικά όπως μας είχε συνηθίσει.

Όπως και να έχει πάντως, υπάρχουν σοβαροί λόγοι για τους παίκτες να συνεχίσουν την προσπάθεια που ξεκίνησαν πριν καιρό και δεν μπορεί να σταματήσεις πριν το τέλος των πλέι-οφ, ακόμη κι αν τελικά οι τελευταίοι αγώνες λαμβάνουν τυπικό χαρακτήρα. Όταν λέγεσαι ΠΑΟΚ, ακόμη και σε τέτοιες περιπτώσεις φροντίζεις να είσαι αξιοπρεπείς.

Όσο για τον Μπόλονι, εξακολουθεί να εντυπωσιάζει… Μαγειρεύοντας ανορθόδοξα σχήματα, μοιάζει με τους σεφ που μας προτείνουν να φτιάξουμε φαγητό με ό,τι έχει το ψυγείο, χωρίς συνταγή και χωρίς συγκεκριμένο στόχο, σαν να λέμε «ό,τι βρέξει ας κατεβάσει».

Για την κούραση ή τον κορεσμό που διακρίνει κανείς στην ομάδα των τελευταίων εβδομάδων, έχουμε αναφερθεί πολύ νωρίτερα και δεν ήταν άλλωστε κάτι που χρειάζεται επιστημονική κατάρτιση για να το προβλέψεις.

Το αποδεικνύει άλλωστε το μοναδικό φαινόμενο των θλάσεων, που αποτελεί επιδημία για τον φετινό ΠΑΟΚ. Η ρίζα του κακού βρίσκεται αρχικά στο γεγονός ότι ο ίδιος έχει αναλάβει από το ξεκίνημα της προετοιμασίας την εκγύμναση των ποδοσφαιριστών -κι όχι ο έμπειρος γυμναστής της ομάδας- και κατά δεύτερον στο αποτυχημένο ή ανύπαρκτο ροτέισον.