Άλλο Ολυμπιακός κι άλλο… ΟΦΗς

Εξετάζουμε δύο παραμέτρους:

Στην πρώτη είμαστε υποχρεωμένοι να δανειστούμε λίγο από την ιστορία που αναφέρει ότι ο ΠΑΟΚ, μετά από πατατράκ στην Τούμπα, επανέρχεται σε κάθε επόμενό του παιχνίδι, σαν το θηρίο που γλείφει τις πληγές του για να ανακουφιστεί.

Φροντίζει να γλεντήσει την πικρή ανάμνηση της προηγούμενης αγωνιστικής κι ας βρίσκεται μακριά από την έδρα του.

Στη δεύτερη, υπάρχει κάτι εντελώς διαφορετικό και αφορά στις αναμετρήσεις του ΠΑΟΚ με ομάδες της συνομοταξίας του ΟΦΗ. Τι ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση του ΟΦΗ και πως την αντιμετωπίζει ο ΠΑΟΚ;

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Διαχειρίζεται τον ενθουσιασμό και την επιθυμία των Κρητικών να ανταγωνιστούν ομάδες σαν τον ΠΑΟΚ, μεγαλύτερου βεληνεκούς, χωρίς να υπάρχουν σταθερές που θα τους οδηγήσει σε θετικό αποτέλεσμα. Αν είναι τυχερός, θα εκμεταλλευτεί κάποιο λάθος, θα αναθαρρήσει, αλλά, μέχρι εκεί. Σε ελάχιστες περιπτώσεις θα προκύψει κάτι που πολύ διαφορετικό, δηλαδή, ένα αποτέλεσμα που δεν θα βολέψει τον ΠΑΟΚ.
Ακόμη κι όταν οι απουσίες του ΠΑΟΚ είναι πολλές, κυριαρχεί το ανθεκτικό του DNA. Υπάρχουν ποδοσφαιριστές που δεν επιτρέπουν να χαθεί η ταυτότητα της ομάδας και ταυτόχρονα να υποχωρήσει χάνοντας την αξιοπιστία του στον αγωνιστικό χώρο

Σοβαρός και ολίγον τυχερός, αφού δεν χρειάστηκε να παίξει μονότερμα τον ΟΦΗ για να σκοράρει δυο γκολ μέχρι το 40΄ (τα πρώτα του Γιάννου), ο ΠΑΟΚ ήταν πολύ διαφορετικός σε σύγκριση με την τελευταία του εμφάνιση, απέναντι στον Ολυμπιακό.
Βέβαια, θα θεωρηθούμε ανόητοι και αφελείς αν τυχόν μπούμε σε μια σειρά με συγκρίσεις ανάμεσα στην αναμέτρηση της προηγούμενης Κυριακής με αυτή του Γεντί Κουλέ. Και κανείς δεν θα ήθελε να συμβεί κάτι τέτοιο.

Πάντως, το μυστικό για την επικράτηση του ΠΑΟΚ βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη πίεση που άσκησε ψηλά και στο γεγονός ότι διάβασε το παιχνίδι του ΟΦΗ στη μεσαία γραμμή και το ήλεγξε άμεσα, αν όχι ακαριαία από την πρώτη στιγμή.

Μια προσπάθεια του ΟΦΗ να ρίξει το βάρος στην πλευρά που ο ΠΑΟΚ αγκομάχησε στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, εκεί που επιτηρεί ο Σταφυλίδης, δεν είχε αποτέλεσμα και τα λεπτά κυλούσαν ευνοϊκά στην επίσκεψη της Κρήτης.

Επίσης, είναι θετικό το γεγονός ότι ο έλειπε ο Λάζαρ κι ο Γκαρσία δεν ήταν δα ο καλύτερος Γκαρσία που καθοδήγησε τον ΠΑΟΚ, κι όμως η ομάδα άνοιξε από νωρίς ταχύτητα και ήταν άκρως αποτελεσματική, χωρίς τα τρεξίματα του Ρουμάνου και τις εμπνεύσεις του Ουρουγουανού.

Στο δεύτερο μέρος ο ΟΦΗ θα μπορούσε να είχε εισπράξει κάτι περισσότερο από το… τίποτα. Τα δυο δοκάρια και άλλες δυο καλές αποκρούσεις του Κρέσιτς αποτυπώνουν την εικόνα μιας περιόδου που ο ΟΦΗ με τον Μπούρμπο και τον Παπουλή κέρδισε τα μέτρα που του πρόσφερε ο ΠΑΟΚ, ο οποίος φάνηκε να οπισθοχωρεί και να εφησυχάζει με το 0-2. Η αλήθεια είναι ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν δυσάρεστες εκπλήξεις αν μία από τις κρίσιμες φάσεις μπροστά στην εστία του Κρέσιτς, είχε καταλήξει σε γκολ. Με ένα μόνον γκολ οι ισορροπίες θα είχαν αλλάξει και ο ΠΑΟΚ θα έμπαινε σε περιπέτειες.

Δεν μπορούμε να τα θέλουμε όλα από αυτή την ομάδα που έχει χάσει το μισό της δυναμικότητάς της στη διάρκεια της περιόδου και έχει παίξει ήδη δεκάδες αγώνες με μερικούς υπερήλικες στο βασικό του σχήμα….