Η σημερινή εμπειρία της live παρακολούθησης, μέσω streaming, του τρίτου συνεδρίου για τα Social Media, που διοργάνωσε το Ινστιτούτο Επικοινωνίας, στο Μουσείο Μπενάκη, με έφερε για ακόμη μια φορά μπροστά στη διαπίστωση ότι η αγορά του επαγγελματικού αθλητισμού και ειδικά του επαγγελματικού ποδοσφαίρου κρατά αεροστεγώς κλειστό το κεφάλι της και στέκεται παγερά αδιάφορο απέναντι στην ιδέα να επιχειρήσει να διεισδύσει στην σημερινή ελληνική κοινωνία και ειδικά στο παραδοσιακά δικό της target group, δηλαδή στην κοινωνία των πιτσιρικάδων, που είναι γατζωμένοι πάνω στα social media και έχουν φτάσει να ζουν τη ζωή τους μέσα από αυτά.
Του Βασίλη Σαμπράκου
Το συνέδριο ήταν αφιερωμένο στις επιχειρήσεις στην Ελλάδα και τη στάση τους απέναντι στα νέα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Όχι, δεν είχα την αφέλεια να περιμένω να εντοπίσω ένα στέλεχος της ποδοσφαιρικής αγοράς ανάμεσα στους περίπου 20 ομιλητές του συνεδρίου. Πώς να συμβεί αυτό. Ποιου η δράση να προκαλέσει το ενδιαφέρον και, τελικώς, την πρόσκληση του Ινστιτούτου για να διηγηθεί την εμπειρία μιας δικής του επιτυχημένης δουλειάς στα social media;
Οι περισσότεροι που ανέβηκαν στο βήμα είχαν μια τέτοια να δείξουν και να αναλύσουν. Το ελληνικό ποδόσφαιρο θα μπορούσαν να το προσκαλέσουν μόνο για να τους πει τι κάνει εκείνο ώστε οι ακροατές του ομιλητή να κάνουν τα ακριβώς αντίθετα, για να επιτύχουν.
Ζούμε στην εποχή που το ποδόσφαιρο βλέπει τα εισιτήριά του να έχουν πέσει κατά περίπου 20% συγκριτικά με πέρσι, που φυσικά ήταν πεσμένα συγκριτικά με πρόπερσι. Το ελληνικό πρωτάθλημα ζει στην εποχή που μαθαίνει, αν διαβάζει μετρήσεις και έρευνες, ότι κατρακυλά στις προτιμήσεις των σημερινών πιτσιρικάδων. Με δυσκολία καταλαμβάνει την τρίτη θέση, πίσω από το αγγλικό και το ισπανικό. Κι όταν τα γκάλοπ γίνονται στους έφηβους, πηγαίνει και χαμηλότερα.
Το ελληνικό πρωτάθλημα δηλαδή βλέπει ότι αιμορραγεί, ότι χάνει τους περισσότερους εν δυνάμει πελάτες του. Και τι κάνει; Επιλέγει να παραμένει να ζει απομονωμένο και να περιμένει ότι θα ανοίξει την πόρτα την Κυριακή και θα δει τις θέσεις στις εξέδρες του να γεμίζουν. Κι αυτό το κάνει σήμερα, που δεν έχει να φάει, δηλαδή που δεν του φτάνουν τα λεφτά για να πληρώσει τους ποδοσφαιριστές του, που φτάνουν να μη κατεβαίνουν στις προπονήσεις.
Σκεφθείτε τι θα κάνει, πώς θα σκεφτεί και πώς θα λειτουργήσει αν τυχόν βρει έναν τρόπο να καλύψει τις οφειλές του και να αγοράσει τη ζωή του μέχρι το καλοκαίρι, δηλαδή τότε που θα ξαναπέσει στην «έχει ο θεός το καλοκαίρι, βλέπουμε» χειμερία νάρκη. Κοιτάζεις τη δράση των ομάδων και του πρωταθλήματος στα social media, τη βάζεις δίπλα στη δράση της ισπανικής και της αγγλικής λίγκας, των ισπανικών και των αγγλικών ομάδων, και βάζεις τα κλάματα.
Είναι ακριβώς όπως το έγραψα στον τίτλο. Τα σπάει το ελληνικό πρωτάθλημα στο facebook και το twitter. Όχι όμως μεταφορικά, όπως το εννοούν οι σημερινοί πιτσιρικάδες. Κυριολεκτικά. Σπάει τα μούτρα του. Και το βρίσκει ήδη μπροστά του. Διότι ασχολούνται όλο και λιγότεροι μαζί του.