Μια πραγματική ομάδα και μία… κάτι σαν ομάδα

Είναι υπερβολικοί όταν ζητούν από τον ΠΑΟΚ να είναι καλύτερος από τον Ολυμπιακό. Νομίζουν ότι είναι υπεράνθρωποι οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ και ξεχνούν ότι ο Ολυμπιακός είναι ομάδα με ποιότητα και επιπλέον, έχει ανακτήσει το κίνητρο για την κατάκτηση του τίτλου, όταν το Σάββατο το βράδυ ο Λεβαδειακός σταμάτησε τον ΠΑΟ.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη
zahariadis@sday.gr

Ακόμη κι αν δεν είχε συμβεί το… μοιραίο για τον ΠΑΟ στη Λειβαδιά, δεν βλέπω πως ο ΠΑΟΚ θα είχε κερδίσει κάτι περισσότερο από μια καλή απόδοση, χωρίς να υπάρχει ανάλογο αποτέλεσμα. Κι αυτό διότι ο Ολυμπιακός έχει τη δύναμη, την ποιότητα και την ωριμότητα (όπως φάνηκε στην Τούμπα) να πάρει το αποτέλεσμα που θέλει. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που θα διευκολύνουν σε μια μακρόσυρτη ανάλυση.

Θα μπορούσε κανείς να ξεκινήσει από τον Σταφυλλίδη που αποδείχθηκε ο αδύναμος κρίκος της άμυνας, αλλά, θα τον αδικήσουμε γιατί δεν ήταν ο σοβαρότερος λόγος της ήττας. Αν θα πρέπει σώνει και καλά να εντοπίσουμε το σημείο που κρίθηκε ο αγώνας, πέρα από τη διαφορά της δυναμικής που διακρίνεται δια γυμνού οφθαλμού ανάμεσα στις δύο ομάδες, είναι το ξεκίνημα του αγώνα και μέχρι το 0-2. Δύο γκολ, ένα δοκάρι και κάτι ψιλά για τον Ολυμπιακό κι ο ΠΑΟΚ ακόμα έρχεται…

Θα μπορούσαμε να σταθούμε στους χειρισμούς του Μπόλοινι… Χάνοντας 0-2, τραυματίζεται ο Αθανασιάδης κι ο Μπόλονι εμπιστεύεται τον Ίβιτς κι όχι τον Γιάννου. Ίσως για ορισμένους να ήταν τραβηγμένο αν χρησιμοποιούσε τον Νιμανί, αλλά, πόσο χειρότερα θα μπορούσαν να εξελιχθούν τα πράγματα;

Όλα αυτά είναι λεπτομέρειες που εμπλουτίζουν τα συμπεράσματα από μια αναμέτρηση ανάμεσα σε μια σχετικά καλή ομάδα (τον ΠΑΟΚ) και μια πολύ καλύτερη (τον Ολυμπιακό). Αν μου επιτρέπεται να συμπληρώσω το κάτι παραπάνω σε αυτό, θα έλεγα ότι δεν ήταν ο Μιραλάς και η ευστροφία, η σπιρτάδα και η εκτελεστική του δεινότητα…

Δεν ήταν ούτε η εξαιρετική παρουσία του Αμπντούν που βοήθησε σημαντικά εκτός του πρώτου γκολ… Ήταν αυτός ο άτιμος ο Ιμπαγάσα που αποδιοργάνωσε το κέντρο του ΠΑΟΚ, απομόνωσε τον Γκαρσία που φάνηκε λίγος απέναντι σε μια τόσο καλά οργανωμένη επίθεση του αντιπάλου και όλα τα υπόλοιπα ήταν εύκολα.

Ο ΠΑΟΚ αναζήτησε το γρήγορο γκολ επιστρέφοντας στο δεύτερο μέρος, αλλά, δεν ήταν μεθοδικός. Με τον αέρα των δύο γκολ, ο Ολυμπιακός είχε τη ώριμη σκέψη και την ανάλογη αντίδραση για να αποκρούσει κάθε επίθεση. Απλώθηκε σωστά μέσα στο γήπεδο, κάλυψε όλες τις περιοχές το ίδιο καλά και ο Λάζαρ που έψαχνε μερικά τετραγωνικά για να φτιάξει όσο παιχνίδι έλειπε από την ομάδα του, χωρίς να τελικά να τα βρίσκει.

Εναντι του Ολυμπιακού που είχε, προφανώς, σοβαρότερο κίνητρο για τη νίκη, μετά το στραβοπάτημα του ΠΑΟ στη Λειβαδιά, ο ΠΑΟΚ έδειξε πόσο μεγάλες είναι οι αδυναμίες του.

Είναι ξεκάθαρο ότι κανείς δεν θα πρέπει να ενθουσιάζεται με τον Γιώργο Γεωργιάδη (ή κάποιους νεαρούς) επειδή σημείωσε ένα όμορφο γκολ στο ΟΑΚΑ απέναντι στην ΑΕΚ ενώ στο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό δεν… ακούστηκε. Είναι ξεκάθαρο ότι τέτοιοι αγώνες είναι ουσιαστικά τα «κρας τεστ» για να φανεί ποιοι τελικά οι καλύτεροι και ποιοι μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων για μια ομάδα που θέλει να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις της βαθμολογίας.

Ο Ολυμπιακός κατέβασε ταχύτητα στο δεύτερο μέρος. Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε τι θα συνέβαινε, αν τυχόν είχε επανέλθει στο ρυθμό του πρώτου ημίωρου…

Τελειώνοντας,

Δεν θα μπορούσα να παραλείψω το ανούσιο σκληρότατο παιχνίδι ορισμένων, από την πλευρά του ΠΑΟΚ και ειδικά τα κλωτσίδια του Γκαρσία που θύμισε λίγο από τον παλιό κακό του εαυτό, των πρώτων ημερών στην ομάδα.

Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί εφαρμόζουν τακτικές ψευτοτσαμπουκάδων, ειδικά όταν χάνουν με ξεκάθαρο τρόπο. Προφανώς κανείς από αυτούς δεν προάγει τον ποδοσφαιρικό πολιτισμό.