Ο ΠΑΟΚ μοιάζει να θέλει να μιμηθεί την ΑΕΚ

Όσοι παρατηρούσαν τις εξελίξεις στον ΠΑΟΚ ήλπιζαν ότι η κοινωνία των ΠΑΟΚτσήδων θα διδασκόταν από το πάθημα της ΑΕΚ και δεν θα έφτανε να σπρώξει τον Θοδωρή Ζαγοράκη προς την αποχώρηση.

Ο ΠΑΟΚ όμως στέκεται τυχερός.

Διότι στο πόδι του Ζαγοράκη μένει, σε ένα φοβερό deja vu, και πάλι ο Ζήσης Βρύζας.

Ένα παιδί που έχει αρκετό έρεισμα, καλή γνώση και αντίληψη περί του τι συνέβη και τι πρέπει να συμβεί στην ΠΑΕ ΠΑΟΚ προκειμένου αυτή να συνεχίσει να λειτουργεί, και πολύ καλές ιδέες για το ποδόσφαιρο.

Του Βασίλη Σαμπράκου

Στην διάρκεια των επόμενων εβδομάδων και μηνών ο ΠΑΟΚ θα απαντήσει στον εαυτό του αν σκοπεύει να εκμεταλλευτεί την τύχη του, ή αν η «απόφασή» του να διώξει τον Ζαγοράκη οφείλεται στην επιμονή του να επιστρέψει στο μίζερο παρελθόν του.

Ο Βρύζας ξέρει ακριβώς τι πρέπει να κάνει. Όμως δεν είναι μάγος, δεν έχει την ικανότητα να αγγίξει τους πιτσιρικάδες ποδοσφαιριστές και να τους μετατρέψει σε έτοιμους να βγάλουν σήμερα κιόλας τα κάστανα από τη φωτιά, ούτε έχει συναρμολογήσει τη μηχανή που κόβει χρήμα για να βγάλει την ΠΑΕ αμέσως από τον λάκκο και να της βγάλει την οικονομική θηλιά απ’ τον λαιμό.

Οι ΠΑΟΚτσήδες πρέπει να οπλιστούν με μεγάλη υπομονή, και μάλιστα να βρουν κίνητρο για να πείσουν τους εαυτούς τους να υποστηρίξουν εμπράκτως, με την παρουσία τους στις κερκίδες, αυτό που θα επιχειρήσει να κάνει ο Βρύζας για να πάρει η ΠΑΕ άδεια συμμετοχής στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και, αύριο μεθαύριο, στο πρωτάθλημα.

Διαβάζω και ακούω αυτά τα περί αλλαγής κλίματος στην Τούμπα μετά την αποχώρηση Ζαγοράκη και προσπαθώ να καταλάβω αν ο ΠΑΟΚ κοροϊδεύει τον εαυτό του. Διότι ο δρόμος δεν θα αλλάξει. Στον ίδιο θα πορευτεί ο Βρύζας, εκτός και αν τρελάθηκε από την τελευταία φορά που τον είδα. Και δεν θα το κάνει επειδή έχει τις ίδιες απόψεις με τον Ζαγοράκη, αλλά επειδή δεν μπορεί να γίνει, για την ΠΑΕ ΠΑΟΚ, διαφορετικά. Εκτός και αν κερδίσει το τζόκερ, το λαϊκό λαχείο, ή κάποιο άλλο λαχνό που θα του φέρει καμιά 10αριά εκατ. ευρώ στην πόρτα.

ΥΓ. Δεν το περίμενα αυτό από τον Ζαγοράκη. Το γιατί, το εξηγώ εδώ