Ο επόμενος πρόεδρος της ΕΠΟ

Ένα γεμάτο αλήθεια κείμενο, που διάβασα στο theinsiders.gr για τον λόγο της παραίτησης του Γενικού Γραμματέα Πληροφοριακών Συστημάτων μου εξήγησε ακριβώς για ποιο λόγο χάνουμε τον χρόνο μας όσοι ματαιοπονούμε ζητώντας επιτέλους μια κανονική διοίκηση στην ΕΠΟ, η οποία θα σέβεται το παιχνίδι και θα επιβάλλει την τήρηση των κανόνων του, ώστε αυτό να πάψει να μοιάζει ξένο με το κανονικό ποδόσφαιρο.

Η ιστορία του Διομήδη Σπινέλλη, ο οποίος πήγε στο υπουργείο Οικονομικών με την ψευδαίσθηση ότι η Ελλάδα, ως κράτος, είχε αποφασίσει να σοβαρευτεί και να νοικοκυρευτεί θα ήταν ακριβώς ίδια, για να την διηγηθεί κανείς σαν roman a clef, δηλαδή σαν μια αληθινή ιστορία που έχει γραφτεί σαν μυθιστόρημα με αλλαγμένα ονόματα, με την ποδοσφαιρική ιστορία που θα γραφόταν αν είχε εμφανιστεί στην ομοσπονδία του ποδοσφαίρου ένας άνθρωπος και επιστήμονας αυτών των προδιαγραφών για να βγάλει μια άκρη και να ξαναβάλει στο ελληνικό παιχνίδι τους αυθεντικούς όρους.

Ο Σοφοκλής Πιλάβιος δεν είχε κακή πρόθεση απέναντι στο ποδόσφαιρο. Δεν είχε όμως τα κότσια ούτε να το αλλάξει, αλλά ούτε και να βαδίσει στον δρόμο του Σπινέλλη, δηλαδή να πάψει να κοροϊδεύει το είδωλό του στον καθρέφτη και να αφήσει την καρέκλα για έναν σαν τον προηγούμενο. Και έγινε, το λιγότερο, μέρος του προβλήματος.

Σε μια συζήτηση με τον πρόεδρο της ΚΕΔ στον NovaΣπορFM 94,6, ρώτησα χθες τον Γιώργο Σαρρή για ποιον λόγο η Κεντρική Επιτροπή Διαιτησίας επιμένει στο, το λιγότερο, αναποτελεσματικό μέτρο του «ψυγείου» των διαιτητών που κάνουν λάθη. Με ειλικρίνεια ο πρόεδρος της ΚΕΔ απάντησε ότι δεν έχει, δεν έχουν τα μέλη της Επιτροπής σκεφτεί ή αντιγράψει κάποιο άλλο μέτρο, πιο αποτελεσματικό.

Θυμάμαι και γελώ από τα νεύρα μου τις περσινές εξαγγελίες για τους 5 διαιτητές στα παιχνίδια, τις εξαγγελίες για την άφιξη του Κολίνα που θα μας έφτιαχνε τη διαιτησία, τις σκέψεις για ξένους διαιτητές στα μεγάλα ματς. Και τι δεν έχουμε ακούσει ή διαβάσει στη διάρκεια των τελευταίων ετών. Λόγια. Πολιτικές τοποθετήσεις για την αποφυγή του πολιτικού κόστους ή για την είσπραξη του πολιτικού οφέλους.

Είναι τραγική η διαπίστωση ότι στη σύγχρονη ζωή του ελληνικού ποδοσφαίρου δεν έχει εμφανιστεί ούτε ένας με διάθεση, ικανότητα, δύναμη και όραμα για να το ξανακάνει παιχνίδι, ή τουλάχιστον να το κάνει να μοιάζει με το παιχνίδι που αγαπούν οι ποδοσφαιρόφιλοι. Είναι όμως και εύκολο να καταλάβει κανείς το γιατί. Αν είχε εμφανιστεί ένας τέτοιος, δηλαδή ένας Σπινέλλης στη ζωή του ποδοσφαίρου, θα είχε παραιτηθεί ή «παραιτηθεί».

Είμαι πολύ περίεργος να δω πώς θα τελειώσει η φετινή ιστορία. Με τον Δούρο, τον Μπριάκο, ή κάποιον άλλο στη θέση του αρχιδιαιτητή. Με τον Κάκο, τον κακό, ή τον Κανένα στη θέση του διαιτητή που θα σφυρίξει τα επόμενα παιχνίδια και, ειδικά, το επόμενο ντέρμπι. Με τον Πιλάβιο, τον προηγούμενο ή κάποιον άλλο στη θέση του προέδρου της ΕΠΟ. Διότι τώρα που έχουν κοπεί τα κινητά λόγω κοριού έχουν δημιουργηθεί συνθήκες για μεγάλες ομορφιές. Στις επόμενες εκλογές της ΕΠΟ δεν θα αρκεί ο σούπερ κοριός της ΕΥΠ. Διότι το νταραβέρι θα γίνει, αν χρειαστεί, στη νοηματική.