Προσπαθώ να διακρίνω ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα που έχω ακούσει αυτή την εποχή στο ποδόσφαιρο.
Δεν μπορώ καν να μπω στη διαδικασία να διαλέξω το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό ψέμα του 2011, διότι εκεί υπάρχει το εκτός συναγωνισμού ψέμα της κάθαρσης του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Η εποχή όμως βρίσκει το χώρο του αθλήματος πλημμυρισμένο από ψέματα. Και επειδή, ως συνήθως, τα φρεάτια δεν είχαν καθαριστεί, χρειάζεται κανείς βάρκα για να καταφέρει να επιπλεύσει και να μην αφήσει τον εαυτό του να παρασυρθεί από το ψέμα.
Του Βασίλη Σαμπράκου
Τι να πρωτοδιαλέξω λοιπόν; Ποιο είναι το μεγαλύτερο ψέμα;
Ότι επιτέλους θα μπουν κανονικοί, εν ενεργεία δικαστές στις επιτροπές δικαιοσύνης του ποδοσφαίρου, όπως υποσχέθηκε η κυβέρνηση και δεσμεύτηκε η ΕΠΟ;
Ότι ο Τσάκας εκπροσωπούσε τον Αλ Σαούντ και έφερε πρόταση στον Βαρδινογιάννη, τον οποίο δεν γνώριζε;
Ότι οι ερευνητικές αρχές έχουν κάνει μια μεγάλου βάθους έρευνα για τα στημένα;
Ότι υπάρχει ενδιαφερόμενος για επένδυση στην ΠΑΕ ΑΕΚ και μάλιστα άμεσα;
Ότι ο Βασσάρας έφερε πίσω τον Καλόπουλο για το καλό του ποδοσφαίρου;
Ότι ο Πιλάβιος ξήλωσε τους ποδοσφαιρικούς εισαγγελείς επειδή μιλούσαν στα media;
Ότι η κυβέρνηση και ο Πλατινί συνεργάζονται για να αλλάξουν τις προδιαγραφές του ελληνικού ποδοσφαίρου και όπου να ‘ναι έρχεται ο Κολίνα;
Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες με ποδοσφαιρικά ψέματα της εποχής. Διότι το ελληνικό ποδόσφαιρο συνεχίζει να ζει μέσα στο ψέμα. Γι’ αυτό και καταντά να απασχολεί όλο και λιγότερους, την ίδια ώρα που οι μετρήσεις δείχνουν ότι το ενδιαφέρον του μέσου Έλληνα ποδοσφαιρόφιλου στρέφεται προς τα ξένα πρωταθλήματα.
Ακόμη και σε αυτή,την πιο δύσκολη στιγμή του, το ελληνικό ποδόσφαιρο επιλέγει να κοροϊδεύει το κοινό του. Στην πραγματικότητα κοροϊδεύει τον εαυτό του. Και διακωμωδεί το προϊόν του.