Αναμνήσεις: μέρος πρώτο (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Για πολλούς, αυτό που έμεινε σαν εικόνα από το Μουντιάλ της Γερμανίας ήταν η κουτουλιά του Ζιντάν στον Ματεράτσι. Εγώ όμως έχω άλλα να θυμάμαι. Οπως:

Το εκπληκτικό γκολ του Κακά με την Κροατία. Ενα από τα ωραιότερα γκολ που είδαμε σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και να φανταστείτε ότι δεν ήταν πολλά τα γκολ που μας άφησαν με ανοιχτό το στόμα. Το γκολ του Κακά μπήκε νωρίς, γι’ αυτό γρήγορα ξεχάστηκε. Ισως το βύθισε στον πάτο της μνήμης το ναυάγιο της εθνικής Βραζιλίας.

Η αγκαλιά που επιφύλασσε ο Ζιντάν στον συμπαίκτη του Ρομπίνιο μετά το μεταξύ τους παιχνίδι. Ζεστή, γεμάτη στοργή και συντροφικότητα.
Γιατί υπάρχει και η άλλη πλευρά του Ζιντάν, που χάνεται στο φτηνό κουτσομπολιό των τελευταίων ημερών. Η γκολάρα του Μάξι Ροντρίγκεζ στο παιχνίδι Αργεντινή - Μεξικό. Το απόλυτο χάι λάιτ του φετινού Μουντιάλ. Απιαστο σουτ, από αυτά που σε κάνουν να χειροκροτείς ακόμη και αν το βλέπεις από την τηλεόραση. Παίκτης με την τεχνική κατάρτιση του Αργεντινού αποκλείεται να είχε το θράσος να το επιχειρήσει. Το καλύτερο γκολ που μπήκε στα γήπεδα της Γερμανίας. Η φάτσα του Ρόμπεν στο ματς Ολλανδία - Αργεντινή. Καθόταν στον πάγκο, είχε γυρίσει την πλάτη του στον αγωνιστικό χώρο και απολάμβανε την κερκίδα των Αργεντινών, κουνώντας τα χείλη του και προσπαθώντας να συντονιστεί μαζί τους. Εστω και αν δεν ήξερε τι ακριβώς τραγουδούσαν, το ζούσε και ένιωθε μια χαρά. Η απόλυτη ευτυχία και ικανοποίηση είχαν ζωγραφιστεί στο πρόσωπό του. Για όσους το πρόσεξαν, σίγουρα θα τους μείνει αξέχαστη αυτή η εικόνα. Οπως άλλωστε και του Ρόμπεν.

Η φάτσα του Τζέραρντ, όταν ήρθε η σειρά του στη διαδικασία των πέναλτι, στο ματς με την Πορτογαλία. Κουρασμένη, απογοητευμένη, γεμάτη πόνο. Αν κατάφερνε να σκοράρει, θα ήταν έκπληξη και για τον ίδιο. Κάποιος πρέπει να πάει αυτή τη φωτό με τη φάτσα του Τζέραρντ στους κυρίους Μπλάτερ και Γιόχανσον, για να του εξηγήσουν τι εννοούν όταν ισχυρίζονται ότι πάνω από όλα τους ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο. Φαντάζομαι το καλό ποδόσφαιρο. Με παίκτες–ράκη σαν τον Τζέραρντ, πόσο καλό ποδόσφαιρο μπορεί να παιχθεί;

Το δολοφονικό βλέμμα του Ρούνεϊ προς τον Κριστιάνο Ρονάλντο στο μεταξύ τους παιχνίδι. Αν αυτό το βλέμμα μεταφραζόταν σε πράξεις, σήμερα δεν θα μιλούσαμε για το επεισόδιο ανάμεσα στον Ζιντάν και τον Ματεράτσι. Ο Αγγλος επιθετικός δεν θα είχε αφήσει αυτό το περιθώριο. Κάτι ξέρει ο Ρονάλντο που δεν θέλει να ξαναπατήσει στο Μάντσεστερ.

Ο προημιτελικός Βραζιλίας - Γαλλίας έχει τελειώσει. Οι παίκτες αποχωρούν. Ο Ρονάλντο, με σκυμμένο το κεφάλι, πλησιάζει τη φυσούνα. Λίγο πριν βγει από τον αγωνιστικό χώρο επιβραδύνει το βήμα του και ρίχνει μια ματιά πίσω του. Κρατάει μόλις λίγα δευτερόλεπτα αυτό το βλέμμα. Ισως ήταν η τελευταία φορά που έπαιζε σε Μουντιάλ. Το κατάλαβε και δεν ήθελε να φύγει έτσι. Μετά έσκυψε πάλι το κεφάλι του και αποχώρησε.

Ο ανέκφραστος Καναβάρο κατά τη διαδικασία των πέναλτι. Εμοιαζε με άγαλμα. Σαν να είχε φύγει το αίμα από το κορμί του. Σκαρφαλωμένος στην πλάτη του ο Πίρλο προσπαθούσε να του δώσει ζωή. Μάταια. Αυτός εκεί, στο πουθενά. Το τελευταίο εύστοχο χτύπημα του Γκρόσο τον επανάφερε στην πραγματικότητα. Αυτή που δεν θα ξεχάσει ποτέ του.