Ο «μαέστρος» του el clasico

Περισσότερα από 13 χρόνια στην πλάτη του, καμία πρωτιά στα βραβεία της FIFA και της UEFA. Ο Τσάβι ετοιμάζεται για το 600ο παιχνίδι της καριέρας του, θα το γιορτάσει στο el clasico της Μαδρίτης και το www.sport-fm.gr σας παρουσιάζει τις ξεχωριστές στιγμές του μέσου της Μπαρτσελόνα στους αγώνες κόντρα στη Ρεάλ Μαδρίτης.

Μυαλό-κομπιούτερ, μπαλιά ξυράφι, πόδι διαβήτης. Όσο κλισέ και αν είναι αυτές οι εκφράσεις στην ποδοσφαιρική διάλεκτο και στο δημοσιογραφικό σινάφι, υπάρχουν παίκτες που τις έκαναν να μοιάζουν λίγες για να αποτυπώσουν την πραγματικότητα. Τον Ιανουάριο του 1980 γεννήθηκε ένας από αυτούς, ο Τσάβι. Με τη δική του, ξεχωριστή, παρουσία στα παιχνίδια των «αιωνίων».

Ο 31χρονος Ισπανός συμπληρώνει 600 συμμετοχές με τη φανέλα των πρωταθλητών Ευρώπης και θα τις γιορτάσει στο «σπίτι» της μισητής αντιπάλου. Εκεί που έχει αποδοκιμαστεί, αλλά και εκεί που έχει δει τους οπαδούς των «μερένχες» να τον χειροκροτούν.

Λίγο μετά την Πρωτοχρονιά του 2000, η υστερία με το Millennium έχει περάσει και ο ντόρος έχει καταλαγιάσει, αφού οι υπολογιστές συνέχισαν να λειτουργούν άψογα. Στις 26 Φεβρουαρίου, ένα άλλο κομπιούτερ έκανε την παρθενική του εμφάνιση σε el clasico.

Η Ρεάλ επικρατεί με 3-0 στη Μαδρίτη και ο 20χρονος τότε Τσάβι περνά αλλαγή στο ημίχρονο. Το τότε με το σήμερα συνδέουν οι Κάρλες Πουγιόλ και Πεπ Γκουαρντιόλα, τότε παίκτης των «μπλαουγκράνα». Δεν χρειάστηκε να περάσουν περισσότεροι από 8 μήνες για να καθιερωθεί και να αρχίσει βασικός στο 2-0 του «Καμπ Νου». Στην επόμενη επίσκεψη της ομάδας του στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου» θα αντικαταστήσει το σημερινό προπονητή του.

Ο καιρός περνά, ο ίδιος καθιερώνεται και η παρουσία του γίνεται απαραίτητη στο παιχνίδι των Καταλανών. Και αν τα γκολ του δεν είναι πολλά, οι ασίστ είναι αυτές που κάνουν τη διαφορά. Θυμηθείτε μερικές από τις καλύτερες, ειδικά μέσα στο «σπίτι» της μισητής αντιπάλου.


Το πρώτο γκολ κόντρα στη «Βασίλισσα» θα έρθει 2 χρόνια, σχεδόν, μετά το ντεμπούτο του. Μάρτιος του 2002 και ο Τσάβι σκοράρει και ισοφαρίζει το τέρμα του Ζινεντίν Ζιντάν στην αναμέτρηση της Βαρκελώνης.


Η αντιπαλότητα μεγάλη και το μίσος άσβεστο, ανάμεσα στις δύο ομάδες. Και μπορεί ο Τσάβι να έχει καθιερωθεί και στην εθνική Ισπανίας και να απολαμβάνει τη συμπάθεια των περισσοτέρων φιλάθλων, αλλά σε κάθε περίπτωση ένα γκολ στην έδρα του αντιπάλου είναι ότι καλύτερο. Αν αυτό είναι το νικητήριο, μιλάμε για σενάριο ταινίας. Και αν –μάλιστα- σημειώνεται στα τελευταία λεπτά της αναμέτρησης, τότε έχουμε ένα εκρηκτικό κοκτέιλ συναισθημάτων.


Η ζωή είναι γεμάτη από κύκλους. Κάθε φορά που ένας κλείνει, ένας άλλος ανοίγει. Και μετά το δικό σου θρίαμβο έρχεται η στιγμή που πρέπει να παραδεχτείς την ανωτερότητα του αντιπάλου. Μάιος του 2008 και ο Τσάβι θα στηθεί για να χαιρετήσει τους αντιπάλους του. Το βλέμμα άδειο, παγωμένο, γεμάτο θυμό. Αυτός θα εκφραστεί αργότερα, όταν στο 88’ της αναμέτρησης θα αποβληθεί.




Πέρυσι, τέτοιον καιρό περίπου, ήταν αυτός που έδειξε με το καλημέρα στον Ζοσέ Μουρίνιο ότι για να πάρει τα σκήπτρα από την Μπαρτσελόνα θα πρέπει να προσπαθήσει πολύ. Θυμηθείτε πως άνοιξε το σκορ, σε μια –κλασσική- ισπανική περιγραφή.


Επιμέλεια: Τάκης Καραγιάννης