Ο Ολυμπιακός έχει βρει την ευρωπαϊκή συνταγή

Στεκόμαστε συνέχεια στον Αριελ Ιμπαγάσα. Δικαιολογημένα. Ο Ολυμπιακός όμως είναι μια άλλη ομάδα, που δεν μοιάζει πολύ με το δημιούργημα του Ερνέστο Βαλβέρδε, κάθε φορά που απουσιάζει ο Νταβίντ Φουστέρ. Και είναι μια ευρωπαϊκή - ισπανική ομάδα κάθε φορά που ο Ισπανός βρίσκεται στο τερέν.

Δίχως τον Φουστέρ ο Ολυμπιακός χάνει πολύ μεγάλο μέρος του προτερήματος της πιεστικής, επιθετικής άμυνάς του, και αρκετό μέρος του χαρίσματος που επιδεικνύει στη μετάβαση από την φάση της άμυνας στη φάση της επίθεσης. Δίχως αυτόν, ο Ολυμπιακός χάνει έναν πολύ πονηρό και συγχρονισμένο δημιουργό, αλλά και έναν πολύ καλό εκτελεστή.

Αποδείχθηκε μεγάλη μαγκιά το ρίσκο του Βαλβέρδε να τον χρησιμοποιήσει από την αρχή στο ματς. Ηταν το κλειδί για μια μεγάλη νίκη.

Μετά το πιο ευρωπαϊκό Champions League που έχει κάνει ποτέ, ο Ολυμπιακός πρέπει να νιώθει καλά. Οχι μόνο επειδή συνεχίζει στην Ευρώπη και επειδή απέδειξε ότι ήταν καλύτερη ομάδα από την Ντόρτμουντ και την Μαρσέιγ, αλλά και επειδή πλέον κρατά στα χέρια του την συνταγή. Ξέρει πώς μπορεί να εξελιχθεί σε πρωταγωνιστή στην ευρωπαϊκή σκηνή. Διότι όλο αυτό φέτος στο Champions League το έκανε με σχέδιο, όχι τυχαία και όχι κλέβοντας αποτελέσματα.