Ο Πανιώνιος είναι η τελευταία ΠΑΕ που χτύπησε την καμπάνα στο χωριό των οπαδών της, μήπως και γλιτώσει τη διάλυση. Δυστυχώς όμως δεν θα είναι η τελευταία, και ενώ έχουν προηγηθεί πολλές. Η ΠΑΕ ΑΕΚ ζει σε καθεστώς στάσης πληρωμών, η ΠΑΕ ΟΦΗ δυσκολεύεται να βρει τα προς το ζην, μεγάλες δυσκολίες αντιμετωπίζουν οι ΠΑΕ ΠΑΟΚ, ΑΡΗΣ, Ξάνθη, Γιάννινα, που αφήνουν για καιρό τους ποδοσφαιριστές και τους εργαζόμενους απλήρωτους.
Αν εξαιρέσει κανείς Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό, Παναιτωλικό, Αστέρα Τρίπολης, Ατρόμητο, ίσως και την Κέρκυρα, όλοι οι υπόλοιποι αντιμετωπίζουν μεγάλα ή μεγαλύτερα οικονομικά προβλήματα. Δίχως σοβαρή προοπτική επίλυσής τους, διότι οι περισσότεροι έφτιαξαν (αν έφτιαξαν) μπίζνες πλαν με παραδοχές υψηλότερων εσόδων από αυτά που τελικώς θα έχουν.
Τις προάλλες άκουγα στον αέρα του NOVAΣπορFM τον Γιώργο Σπανό και τον Φώτη Κωστούλα, δύο κανονικούς επιχειρηματίες του ελληνικού ποδοσφαίρου, να προβλέπουν ότι πολύ σύντομα θα ακουστούν τα πρώτα κανόνια εταιρειών της μπάλας. Κι εδώ, στο ποδόσφαιρο, δεν υπάρχει κανένας μηχανισμός στήριξης, ούτε εγχώριος ούτε διεθνής. Δεν έχει ΔΝΤ το ποδόσφαιρο, ούτε Τρόικα. Μια UEFA έχει, η οποία τρομάζει στην ιδέα της πλήρους εφαρμογής του συστήματος της αδειοδότησής της σε συνδυασμό με το financial fairplay της και φυσικά δεν σκοπεύει να χρηματοδοτήσει ή να δανείσει καμιά ελληνική ΠΑΕ.
Όπως όλες, η αγορά του ποδοσφαίρου έχει στεγνώσει από ρευστό και είναι έτοιμη να σκάσει. Και επειδή είναι τόσο πρόχειρα και κακά φτιαγμένη όσο και οι υπόλοιπες ελληνικές αγορές, δεν πρόκειται να αλλάξει και να δουλέψει για να δημιουργήσει στον εαυτό της την προοπτική ανάκαμψης μέσα από την εξαγωγή ποδοσφαιριστών και την αύξηση των εμπορικών εσόδων. Το γεγονός ότι η Ενωση των επιχειρηματιών του ποδοσφαίρου, δηλαδή η κυρία Superleague δεν έχει κάνει, στα χρόνια της ζωής της, ούτε μια μελέτη της προκοπής για να τη χρησιμοποιήσει ως εργαλείο ή οδηγό επιβίωσης στην εποχή της κρίσης, μιλά από μόνο του. Ποδόσφαιρο στα τυφλά, και όπου βγάλει. Ποδόσφαιρο που δεν πάει πουθενά.