Μπόνους από την Superleague στον ευεργέτη Σάντος

Προτού μπουν ο πρόεδρος της ΕΠΟ με τον Φερνάντο Σάντος στη διαδικασία της τελικής ευθείας για το νέο του συμβόλαιο, οι συνέταιροι του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, αν έχουν έστω και ένα δράμι μυαλό στο κεφάλι τους, θα έπρεπε να καλέσουν τον Σοφοκλή Πιλάβιο στο συνεταιρισμό τους και να του προτείνουν να βάλει η ίδια η Superleague μπόνους στον ομοσπονδιακό προπονητή για το καλό που κάνει στο πρωτάθλημά τους.

Η συμπεριφορά του Πορτογάλου προπονητή είναι κάτι παραπάνω από ευεργετική για το πρωτάθλημα και το ποδόσφαιρο που παρακολουθούμε. Διότι ο Σάντος έχει δημιουργήσει πολύ υψηλό κίνητρο στο σύνολο των Ελλήνων ποδοσφαιριστών.

Σε μια εποχή που στην συντριπτική πλειονότητά τους οι παίκτες παίζουν απλήρωτοι και έχουν αρχίσει να ξενερώνουν, έχει εμφανιστεί αυτή η μορφή των πάγκων για να τους τσιτώσει και να τους βάλει σε απόλυτη εγρήγορση, να τους σφηνώσει στο κεφάλι το κίνητρο για να υπερβούν εαυτούς και να προσκληθούν στην Εθνική. Το έχει ήδη πετύχει ο Σάντος αυτό, αφού έχει δημιουργήσει στους παίκτες τη συνείδηση ότι όλοι παρακολουθούνται και ότι η εθνική πόρτα έχει ανοίξει διάπλατα για μικρούς και μεγάλους, σε ηλικία ή βάρος φανέλας.

Με το Euro μπροστά και την ιδέα ότι οι θέσεις στο αεροπλάνο της αποστολής δεν είναι ήδη καπαρωμένες, οι ποδοσφαιριστές χάνουν τον ύπνο τους και σκοτώνονται στη δουλειά. Το έχω συζητήσει με αρκετά παιδιά που τώρα καλούνται ή έχουν κληθεί τελευταία, με προπονητές που βλέπουν τους ποδοσφαιριστές τους πιο «ζωηρούς» από ποτέ, με ατζέντηδες που ακούν την «θα σκοτωθώ στη δουλειά και θα αναγκάσω τον Σάντος να με καλέσει» υπόσχεση από τους πελάτες του. Δεν θυμάμαι πότε υπήρξε η προηγούμενη φορά στο ελληνικό ποδόσφαιρο με τέτοιες συνθήκες, τέτοια δεδομένα από έναν ομοσπονδιακό προπονητή. Κι αν υπήρχε όμως, αυτός δεν άνοιγε την πόρτα της πιο επιτυχημένης εθνικής ομάδας όλων των εποχών.

Είναι πολλά και πολύ βαθιά τα μηνύματα και τα νοήματα των επιλογών και των προσκλήσεων του Φερνάντο Σάντος. Διδάσκει ότι μπορείς να μην απογοητεύεσαι, ότι υπάρχει μια δημόσια υπηρεσία που λειτουργεί αξιοκρατικά, ότι δεν χρειάζεται να είσαι από τζάκι για να φορέσεις τη φανέλα, ότι όλοι έχουν δικαίωμα στο όνειρο ανεξαρτήτως ηλικίας ή/και καταγωγής.

Είναι μηνύματα που παράγονται από τον αθλητισμό και ξαναβάζουν αξίες στο ποδόσφαιρο. Κι επειδή όλο αυτό συμβαίνει στην πιο μαύρη εποχή του επαγγελματικού ποδοσφαίρου, την πιο μαύρη εποχή της Ελλάδας των τελευταίων δεκαετιών, κάποιος πρέπει του Πορτογάλου να του πει ένα ευχαριστώ.

Fernando Santos obrigado muito!