Θα μας βγάλει την ψυχή (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Η Βραζιλία ευτυχώς προχωράει. Και θα προχωρήσει και άλλο. Δεν βλέπω ποια ομάδα, από αυτές που συναντάει στον δρόμο της, θα μπορούσε να της κάνει τη ζημιά και να τη φρενάρει. Η Ισπανία; Κάτι δεν μου κολλάει με του Ισπανούς. Δεν τους έχουμε δει ακόμα στα δύσκολα. Οι Γάλλοι; Πολύ κουρασμένοι και γερασμένοι να αντέξουν δύο συνεχείς μεγάλες εμφανίσεις, με την προϋπόθεση ότι θα καταφέρουν να ξεπεράσουν το εμπόδιο των Ισπανών. Η Βραζιλία δεν έχει παίξει ακόμα την μπάλα που θα σε αφήσει με το στόμα ανοιχτό, αν και έχει τους παίκτες. Πολύ πιθανόν να κερδίσει το Μουντιάλ και να μην το κάνει ποτέ. Αν σύμφωνα με τις οδηγίες του Παρέιρα έχει αποφασίσει να ξεπουλήσει την ποδοσφαιρική της ψυχή στο διάβολο, τότε να περιμένετε μόνο ατομικές εμπνεύσεις και όχι εμπνεύσεις συνόλου. Ετσι θα πάει το έργο μέχρι να πέσει η αυλαία. Ηλίου φαεινότερον ότι ο τύπος δεν πρόκειται να αλλάξει στα γεράματα. Με τους παππούδες θα ξεκινάει στην άμυνα, Ρομπέρτο Κάρλος και Καφού, περιμένοντας να κάνει διορθωτικές κινήσεις κατά τη διάρκεια του ματς. Βλέποντας και κάνοντας. Το πολύ πολύ να πάρει χαμπάρι ότι ο Εμερσον στο κέντρο σέρνει τα πόδια του σαν τον υπερήλικα που πάει προς νερού του και τότε ίσως αξιωθεί να βάλει τον Σίλβα στη θέση του από την αρχή. Αλλη αλλαγή δεν βλέπω στα αρχικά πλάνα αυτού του εξευρωπαϊσμένου Βραζιλιάνου. Μιλάμε για τη χειρότερη φυλή. Να έχεις γεννηθεί Μπραζίλ και να ζηλεύεις το ευρωπαϊκό στυλ. Η μεγαλύτερη διαστροφή έπειτα από αυτή που εμπνεύστηκε ο Αλφρεντ Χίτσκοκ στο «Ψυχώ». Ο ίδιος ο Πελέ να πάρει τηλέφωνο για να παίξει ο Ζουνίνιο, ο Παρέιρα ή δεν θα το σηκώσει ή αν το σηκώσει, θα κάνει άλλη φωνή και θα του πει να πάρει σε λίγο. Μετά φυσικά θα το κλείσει. Η Βραζιλία πονάει στην άμυνα. Αν χθες, ιδιαίτερα στα πρώτα 45 λεπτά, στη θέση της Γκάνας ήταν μία άλλη ομάδα λιγότερο αναρχική και πιο συγκεντρωμένη ή πιο ικανή -αν θέλετε- στην τελική προσπάθεια, αποκλείεται να μην είχε δεχθεί γκολ. Υπήρχαν στιγμές που το ζητούσαν οι Βραζιλιάνοι. Ενας Λούσιο έτρεχε, όπως ο μεγάλος Θανάσης Βέγγος στην ταινία «Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης», να καλύψει κενά και λάθη των συμπαικτών του. Η ιδιοφυΐα και το εξαιρετικό ταλέντο των παικτών τραβάει αυτή την ομάδα μπροστά. Τι να πεις για την προσποίηση και το πέταγμα του χοντρού Ρονάλντο στο πρώτο γκολ; Ή για τη μαγική πάσα του Κακά; Αλλά, από την άλλη, έχεις την εντύπωση ότι σε κάποια διαστήματα η ομάδα παίζει με αριθμητικό μειονέκτημα. Σαν να έφυγαν κάποιοι και να μην το πήραμε χαμπάρι. Ο Αντριάνο κάπου κρύβεται, ο Καφού δεν βγαίνει μπροστά, ο Ροναλντίνιο δείχνει κουρασμένος -δικαιολογημένα με τη χρονιά που έκανε κουβαλώντας στην πλάτη του ολόκληρη Μπαρτσελόνα- και ο Ρομπέρτο Κάρλος είναι έτσι όπως τον συνηθίσαμε, απουσιάζει. Και να πω ότι δεν υπάρχουν παίκτες για να αντικαταστήσουν όλους αυτούς επάξια. Μόνο η Βραζιλία έχει τόσες επιλογές. Αν δεν μπουκάρουν μερικοί από τους «έξω» μέσα, βλέπω να πηγαίνει η ιστορία έτσι μέχρι τέλους. Θα μας βγάλει τα σωθικά ο Παρέιρα. Τουλάχιστον, να το πάρει, να μας αποστομώσει να ησυχάσουμε. Γιατί δεν θα το αντέξω να δω να χάνει αυτή η Βραζιλία από καμιά Γερμανία, μόνο και μόνο επειδή τα Φολκσβάγεν έτρεχαν περισσότερο. Αν βέβαια προχωρήσουν οι Φριτς. Ετσι;