Και τώρα που ο Φαμπιάν Βάργκας άρχισε να γίνεται της μόδας στην ΑΕΚ, μάταια περιμένω να διαβάσω το στόρι της μεταγραφής του, αυτό που τεκμηριώνει τον ισχυρισμό ότι ο Μανόλο Χιμένεθ δεν είχε όλο το δίκιο με το μέρος του τον καιρό που άφηνε παντελώς εκτεθειμένη τη διοίκηση και έσπευδε να φωνάξει ότι εκείνος έκανε μόνο δύο μεταγραφές.
Ναι, ο Βάργκας, όπως άλλωστε είχε σπεύσει να το τονίσει, δεν ήταν επιλογή του Χιμένεθ. Έναν Κορδέρο προτιμούσε, επειδή ήταν Ισπανός. Κι ας του έδειχναν το βιογραφικό και τις μεγάλες στιγμές του Κολομβιανού. Κορδέρο ήξερε, Κορδέρο εμπιστευόταν. Επειδή όμως ο Ισπανός κόστιζε ακριβότερα, η διοίκηση άκουσε τον Αρναρ Γκρέταρσον και ψώνισε τον Βάργκας. Μάλλον για καλή της τύχη.
Αν είχε συμβεί το αντίθετο, δηλαδή αν ο Βάργκας ήταν το βέτο του Χιμένεθ, την ιστορία θα τη γνώρισε σήμερα το πανελλήνιο. Οι επιτυχίες του Γκρέταρσον όμως δεν πουλάνε, επειδή ο Ισλανδός δεν είναι το ίδιο ικανός με τον Μανόλο στην επικοινωνία.
Το θέμα για την ΑΕΚ όμως δεν πρέπει να είναι αυτό. Πρέπει να είναι η διαπίστωση ότι έχει περισσότερους κανονικούς ποδοσφαιριστές από όσους πιστεύει ο προπονητής της ότι έχει. Άρα, αν την πιστέψει ο προπονητής της, η ΑΕΚ μπορεί να πετύχει περισσότερα από όσα είχε δείξει στους οπαδούς της, τους οποίους είχε κατρομάξει.