Καλά αρχίσαμε (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Αν η αρχή είναι το ήμισυ του παντός, τότε μια χαρά ξεκίνησε το Μουντιάλ. Αν τα ζητούμενα από ένα Παγκόσμιο Κύπελλο είναι γκολ και θέαμα, τότε όσον αφορά το πρώτο σκέλος πρέπει να είμαστε ευχαριστημένοι. Οσο για το δεύτερο, αυτό του θεάματος, αν και είναι ακόμα νωρίς για απαιτήσεις, κρίνοντας από την ποιότητα των πρώτων παιχνιδιών, μπορώ να πω ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μόνο ένα ματς από τα πρώτα 8 έχει λήξει χωρίς γκολ. Αυτό ανάμεσα στο Τρίνινταντ & Τομπάκο και τη Σουηδία. Αλλά τουλάχιστον μας κράτησε ζωντανούς, γιατί και φάσεις είχε και ρυθμό και ένταση, ιδιαίτερα στα τελευταία λεπτά, όταν λίγο ήθελε να την κάνουν τη ζημιά οι «Τομπάγκο-men», παρ' όλο που έπαιζαν με παίκτη λιγότερο.

Στο ματς Γερμανία–Κόστα Ρίκα είχαμε 6 γκολ. Εκπληκτικό για ένα παιχνίδι πρεμιέρας, στο οποίο συνήθως περιμένεις τις ομάδες να είναι επιφυλακτικές. Αλλά αυτό που διακρίνω από τις αναμετρήσεις που έχω παρακολουθήσει μέχρι τώρα και με κάνει να αισιοδοξώ είναι η διάθεση των ομάδων να παίξουν επιθετικά. Εντάξει, αν όχι όλες, τουλάχιστον οι περισσότερες. Μοναδική παραφωνία η εθνική Αγγλίας, η οποία αν συνεχίσει έτσι, τη βλέπω αφενός να γυρίζει στο Λονδίνο μια ώρα αρχύτερα και αφετέρου να τρίζουν τα κόκαλα όλων των Αγγλων ποδοσφαιριστών που εγκατέλειψαν τον μάταιο τούτο κόσμο, τουλάχιστον περήφανοι για τις επιθετικές αρετές της εθνικής τους. Δεν είναι θέαμα αυτό που παρουσίασαν τα «λιοντάρια». Κι αν είναι, θα προχωρήσουν παίζοντας σύμφωνα με το περιβόητο σύστημα Ερικσον 4-5-1. Τότε, όσο κι αν προσωπικά δεν θα το ήθελα, καλό είναι για την αισθητική μας να βρεθούν ομάδες που θα τους τιμωρήσουν. Με την ποιότητα των παικτών της, εθνική σαν την Αγγλία να παίζει όχι απλώς πίσω, αλλά με την όπισθεν, είναι το λιγότερο ιεροσυλία. Μακάρι να ξεθολώσουν τα γυαλιά του Σουηδού -και ένα πραξικόπημα στον πάγκο από τον ΜαΚλάρεν δεν θα ήταν κακή ιδέα-, εν ανάγκη ας ερωτευθεί κιόλας, αφού είναι εκτός των άλλων και ερωτιάρης, μπας και έτσι πάρει μπρος η αγγλική μηχανή. Ομως το σίγουρο είναι ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Δεν αντέχεται δεύτερη εμφάνιση σαν αυτή με την Παραγουάη. Απλώς αναφέρω ότι το επόμενο ματς των «λιονταριών» είναι με τους «δικούς μου», τους «Τομπάγκο-men».

Αυτό που θα μετρήσει στη συνέχεια είναι πόσο θα αντέξουν οι λεγόμενοι «μικροί», τα αουτσάιντερ αν θέλετε. Θα μεγαλώσει κάποιο απότομα κάνοντας την έκπληξη; Στο ματς Αργεντινή-Ακτή Ελεφαντοστού, στο πρώτο ημίχρονο οι Ντρογκμπάδες ήταν για τρία γκολ. Τρία έφαγαν, αλλά μέτρησαν τα δύο. Εκπληκτικό 20λεπτο από τους Αργεντινούς, που έκρυψαν την μπάλα, χωρίς να έχουν μάλιστα στην ενδεκάδα τους τον δαίμονα Μέσι. Πάλι καλά που βγήκε μια-δυο φορές πλάγιο άουτ και μπόρεσαν οι Αφρικανοί να δουν τι μάρκα είναι το τόπι. Στο δεύτερο ημίχρονο όμως είδατε ότι τα πράματα άλλαξαν. Οι Αργεντινοί έδειξαν να μην έχουν διάρκεια και αν αυτό επαναληφθεί, μοιραίο είναι να την πληρώσουν στο μέλλον. Αυτές οι δευτεροκλασάτες ομάδες είναι που θα ομορφύνουν τον θεσμό. Γιατί ωραίο Μουντιάλ με 4-5 φαβορί δεν γίνεται.