Πόσες καταγγελίες χρειάζονται ακόμη;

Μετά και την απολογιστική συνέντευξη Τύπου του Κώστα Πηλαδάκη, το ερώτημα προκύπτει εύλογα: πόσες ακόμη καταγγελίες πρέπει να γίνουν για να κινηθεί κάτι στο ποδόσφαιρο; Η δικαιοσύνη κινείται όπως κινείται. Το ίδιο το ποδόσφαιρο τι κάνει;

Ήλθε ο Κούγιας και αποκάλυψε πως είχε συναντηθεί εδώ και μήνες με τον Πιλάβιο και του τα είχε πει όλα χαρτί και καλαμάρι. Για «παρανόηση» μίλησε ο πρόεδρος της ΕΠΟ και για καταγγελίες χωρίς στοιχειοθέτηση. Από πολλούς τελικά κατηγορήθηκε ότι τα κάνει όλα για να ανέβει η Παναχαϊκή.

Έρχεται ο Πηλαδάκης και λέει ότι κατονόμασε στον Πιλάβιο συγκεκριμένα πρόσωπα που παίρνουν τηλέφωνα τους διαιτητές πριν τους αγώνες και πως ο πρόεδρος της ΕΠΟ έκανε έρευνα και τα επιβεβαίωσε! Ο Πιλάβιος το διαψεύδει και λέει πως θέλει τις καταγγελίες… γραπτώς και τεκμηριωμένα.

Μήπως πρέπει να πρωτοκολληθούν κιόλας; Μήπως χρειάζεται και παράβολο;

Σε άλλη χώρα θα είχε γκρεμιστεί το σύμπαν. Στην Ελλάδα, ο Κούγιας και ο Πηλαδάκης μπορεί να κατηγορηθούν στο τέλος. Ήδη ο Κούγιας κλήθηκε (άκουσον-άκουσον) από την πειθαρχική της ΕΠΑΕ να δώσει εξηγήσεις! Για τον Πηλαδάκη αναρωτιόντουσαν τη Δευτέρα κάποιοι στην ΕΠΟ «γιατί βγαίνει και τα λέει τώρα»; Ενώ είναι σίγουρο πως αν έβγαινε το Νοέμβρη, τον Δεκέμβρη ή τον Γενάρη να τα πει, οι ίδιοι άνθρωποι θα έλεγαν… «τα λέει μπας και πάρει κανένα σφύριγμα και σωθεί η Λάρισα». Δεν παίζονται οι άνθρωποι…

Ο Πηλαδάκης αναρωτήθηκε τι φοβούνται στην ΕΠΟ και δεν τα εξαφανίζουν αυτά τα άτομα και υποστήριξε ξεκάθαρα πως «όσοι δεν το κάνουν είναι συνένοχοι». Ο Νικητιάδης είπε πως «αν αποδειχθεί ότι ο Πιλάβιος γνώριζε ονόματα ανθρώπων που εμπλέκονται σε εγκληματικές πράξεις και δεν τα δημοσίευσε, τότε κινδυνεύει να κατηγορηθεί».

Τα κρατάω αυτά, εξακολουθώντας παράλληλα να πιστεύω στις καλές προθέσεις του προέδρου της ΕΠΟ. Ούτε συνένοχο θα τον αποκαλέσω, ούτε ότι συγκαλύπτει εγκληματικές πράξεις θα πω.

Πρέπει, όμως να γνωρίζει, ότι εδώ που βρεθήκαμε δεν υπάρχει γυρισμός. Τα όσα έγιναν ή ειπώθηκαν αυτή τη χρονιά, θα αφήσουν ανεξίτηλο στίγμα για όλες τις επόμενες. Μπορεί η ΕΠΟ, η Σούπερ Λίγκα, οι αθλητικοί δικαστές ή ακόμη και οι εισαγγελείς, να κάνουν κάποια στιγμή πως τα ξεχνάνε. Τα εκατομμύρια των Ελλήνων που παρακολουθούν, έστω και από απόσταση λίγη μπαλίτσα, δεν θα τα ξεχάσουν. Γι’ αυτό είναι χρυσή ευκαιρία…

Χρυσή ευκαιρία να τελειώνουμε, έστω με μερικούς από αυτούς που λυμαίνονται το χώρο. Όσοι έχουν προχωρήσει σε καταγγελίες, το έχουν κάνει δημοσίως και με κάθε επισημότητα. Δεν υπάρχει πλέον δικαιολογία. Ο Γιώργος Χελάκης το έγραψε ορθότατα: «ο πρόεδρος της ΕΠΟ έχει τώρα κάθε λόγο και υποχρέωση να επιληφθεί του θέματος και αφού το κάνει, να μας ενημερώσει επίσημα για τις ενέργειες του». Πρέπει να το κάνει, έστω και τώρα. Δεν υπάρχει γυρισμός. Η μπόχα κοντεύει να μας πνίξει…


…Και κάτι για έναν φίλο που έφυγε…

Τον ζηλεύω τον Λάζαρο, όπως κι αν ακούγεται αυτό. Πώς γίνεται ρε Λάζαρε να μην μπορεί κανείς να πει μια κακή κουβέντα για σένα; Και όχι τώρα, που την κοπάνησες, αλλά σε όλη σου την πορεία. Πώς γίνεται να μην έχεις κάνει τόσα χρόνια έναν εχθρό; Πώς γίνεται ρε Λάζαρε να κλαίει όλος ο κόσμος; Πώς γίνεται η απώλεια σου να είναι τόσο συντριπτική για τις ψυχές μας; Πώς γίνεται ρε Λάζαρε; Πώς το κάνεις αυτό; Τελικά, πόσο σπάνιος ήσουν ρε αδερφέ; Η μόνη μας παρηγοριά μάλλον αυτή θα είναι: ότι θα είσαι περήφανος από εκεί πάνω για το αποτύπωμα που άφησες σε αυτή την κωλο-ζωή. Θα είσαι χαρούμενος που θα ζεις στις καρδιές μας, άρα να μην ανησυχούμε για σένα. Να ανησυχούμε μονάχα για την δική μας ώρα, όταν θα συναντηθούμε. Άραγε, θα είμαστε περήφανοι για κάτι; Θα αφήσουμε το αποτύπωμα μας; Πόσο σε ζηλεύω ρε Λάζαρε…

Και εσύ ρε Θεέ, πάντα τους καλύτερους; Μα, πάντα;

Άρης Ασβεστάς