Στην αρχή ήταν ο ταβάριτς Ιβάν Σαββίδης, που ήρθε, είδε και απήλθε. Πρόλαβε να κάνει ένα γύρο στη γεμάτη από καταληψίες Τούμπα, συνάντησε τον νομάρχη (άραγε για ποιον λόγο;) Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Ψωμιάδη ή, αν προτιμάτε, Παναγιώτατο Ψωμιάδη και μετά αποφάσισε με τους συμβούλους-συνεργάτες του ότι η υπόθεση ΠΑΟΚ μάλλον κρίνεται ασύμφορη για τις επιχειρηματικές βλέψεις του. Την ίδια μέρα, πριν ακόμα νυχτώσει, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, σύμφωνα με ισχυρισμούς του κ. Γούμενου, ενδιαφερόταν και αυτός να αποκτήσει το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ.
Κόσμος πάει και έρχεται στη Θεσσαλονίκη. Καλό θα ήταν κάποιος να μείνει, να συζητήσει και το ενδιαφέρον του να αποδειχτεί, πέρα από φιλολογικό, πραγματικό. Δύσκολα τα πράγματα για όλους αυτούς που εδώ και πολλά χρόνια μιλούν, μιλούν, μιλούν και ισχυρίζονται -έτοιμοι να κατασπαράξουν οποιαδήποτε αντίθετη γνώμη- ότι τα ποδοσφαιρικά «μαγαζιά» της πόλης ήταν, είναι και θα είναι γωνιακά. Αυτή η αυτάρεσκη, η αλαζονική συμπεριφορά, η εκτός τόπου και χρόνου, οδήγησε τις ομάδες-γωνιακά μαγαζιά σε αδιέξοδα. Ηρθε λοιπόν η ώρα κάποιος να τους πει ότι και τα γωνιακά μαγαζιά κατεδαφίζονται όταν ο χρόνος βαρύνει απάνω τους περισσότερο από το ενδιαφέρον, τη γνώση, αλλά και τη σύνεση όλων αυτών που θέλουν να τα διατηρήσουν. Για τον ποδοσφαιρικό ΠΑΟΚ ίσως τα πράγματα να είναι ευκολότερα. Κακά τα ψέματα, είναι μέγεθος. Συσπειρώνει κόσμο και όταν με το καλό πάρει μπρος, εύκολα τρυπάει το μπλοκ του «κατεστημένου της Αθήνας». Όλα αυτά όμως στα λόγια, μιας και, όπως δείχνουν όλα, η περιπέτεια του «Δικεφάλου του Βορρά» θα συνεχιστεί. Και αυτή τη φορά κάτι μου λέει ότι δύσκολα θα ξεμπερδέψει. Αλλά δεν είναι μόνο ο ΠΑΟΚ. Και ο Αρης, αλλά και η ευχάριστη έκπληξη του φετινού πρωταθλήματος, ο Ηρακλής, ζουν μέσα στη διοικητική αβεβαιότητα. Δυστυχώς έτσι θα συνεχίσουν, μιας και οι ευκαιρίες χάθηκαν και δύσκολα επαναλαμβάνονται. Από κει και πέρα, το πράμα μιλάει από μόνο του. Όποιος θέλει να κάνει μια βόλτα, μια βολιδοσκόπηση, μια ανέξοδη διαφήμιση στο πρόσωπό του, από τη Θεσσαλονίκη θα περάσει. Βρίσκουν και τα κάνουν. Όταν στον ΠΑΟΚ εμφανίστηκε ως σωτήρας μέχρι και ο λογιότατος Ζουράρις, τότε ακόμα και ο θρυλικός Γκουσγκούνης να εκφράσει ενδιαφέρον για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, δεν θα φανεί σε κανέναν παράλογο. Ισα ίσα που κάποιοι θα μπορούν να ισχυριστούν καθόλου αβάσιμα ότι με αυτόν η ομάδα θα «γαμάει». Το θα «δέρνει», που συμπληρώνει τη λαϊκή έκφραση, θα το αναλάβουν αυτοί που έχουν τις γνώσεις και την εμπειρία στις καφρίλες. Σοβαρός επιχειρηματίας θα αποφασίσει να ασχοληθεί πραγματικά με σύλλογο της πόλης μόνο όταν αυτή δώσει σημάδια ποδοσφαιρικού εξευρωπαϊσμού. Όταν δηλαδή αρχίσει να παρουσιάζει σημάδια ποδοσφαιρικού πολιτισμού. Στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες, στους οργανωμένους οπαδούς. Όταν σταματήσουν οι λογής-λογής καφρίλες από τους λαμογιοπαράγοντες που παριστάνουν τους παντογνώστες και θεωρούν εχθρό της ομάδας, αλλά και της πόλης, όποιον δεν συμφωνεί με τα μεγαλεπήβολα σχέδιά τους.