Ο Ολυμπιακός σκέφτεται να απογειωθεί. Ο Παναθηναϊκός έχει ανεβάσει το μηχάνημα στη ράμπα και μετράει τις ζημιές με σκοπό να τις βελτιώσει. Την ίδια ώρα, η ΑΕΚ δείχνει προβληματισμένη, ξεφυλλίζει το βιβλίο... του κατασκευαστή και αξιώνει να φτιάξει ένα νέο ποδοσφαιρικό μοντέλο, περισσότερο αξιόπιστο από αυτό των διεκδικητών της. Η ΑΕΚ που κατάφερε τελικά να τερματίσει δεύτερη, που δεν έπαιξε ποδόσφαιρο αξιώσεων, που δεν έχει προπονητή και «καίγεται» να βρει καινούργιο.
Η ΑΕΚ που θα μπει πρώτη στις ευρωπαϊκές περιπέτειες, όταν ακόμα εδώ στην Ελλάδα θα νυχτώνει αργά και το ενδιαφέρον για μπάλα θα γυροφέρνει σε παραλίες και σε εαρινές βραδινές εξόδους. Η ΑΕΚ που αποφάσισε να γυρίσει σελίδα, μπας και καταφέρει επιτέλους να πείσει οπαδούς, φίλους και εχθρούς. Και οφείλει να το κάνει, αν θέλει να πουλήσει διαρκείας για τη νέα σεζόν.
Πρώτο μέλημά της να μην την πατήσει στην επιλογή προπονητή. Ο Σάντος φεύγει από την ΑΕΚ ως επιτυχημένος και αυτό δυσκολεύει και άλλο τα πράγματα. Ο Πορτογάλος πήρε την ομάδα από τα αζήτητα, την κουβάλησε στην πλάτη, αφήνοντάς την στις πρώτες θέσεις. Τόσο άντεξε τόσο μπόρεσε. Με τους παίκτες που είχε στη διάθεσή του, δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για άθλο. Από τη στιγμή που οι διοικούντες την «Ενωση» κρίνουν ότι η αποστολή του έχει λάβει τέλος, αυτό σημαίνει ότι με τον Σάντος η ΑΕΚ απλώς κλείνει έναν κύκλο για να ανοίξει στη συνέχεια έναν άλλον περισσότερο φιλόδοξο.
Αρα, φιλόδοξος οφείλει να είναι και ο νέος προπονητής. Οσα είχε να μάθει ο δάσκαλος Σάντος στους παίκτες πιστεύω ότι τους τα δίδαξε. Τους έχει μάθει αν όχι πώς να κερδίζουν, τουλάχιστον πώς να μη χάνουν. Αυτό ήταν το πρώτο σημαντικό βήμα. Αν τώρα η ΑΕΚ αποφασίσει -και η λογική αυτό δείχνει- να κινηθεί σε μεταγραφές μικρομεσαίου μπάτζετ, τόσο σε Ελλάδα όσο και εξωτερικό, θα πρέπει να επιλέξει στον πάγκο της να κάτσει ένας προπονητής θρασύς, που θα ξέρει πώς και πότε να ρισκάρει. Αποστολή του θα είναι αυτό το θράσος να το μεταφέρει και στους παίκτες τους ώστε αυτοί που δεν είναι «ακριβοί» να κοιτάξουν στα ίσια και να χτυπήσουν πάλι στα ίσια τους ακριβοπληρωμένους αντιπάλους τους. Δεν βλέπω άλλον τρόπο για να κλείσει μια ψαλίδα που ανοίγει επικίνδυνα.
Ο Σάντος είναι ένας προπονητής που δεν πρόκειται να ρισκάρει ποτέ, ούτε στον τομέα της αγωνιστικής τακτικής ούτε περισσότερο στον τομέα των παικτών. Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει και βρείτε μου έναν παίκτη που θα μπορούσαμε να τον αποκαλέσουμε «παίκτη-ανακάλυψη του Σάντος». Μην κουράζεστε, δεν υπάρχει. Τα δύο αυτά χρόνια πέρασαν αρκετά νέα και ταλαντούχα παιδιά από την «Ενωση», αλλά η ομάδα δεν έχει ούτε έναν να επιδείξει. Ταλέντα δεν βγάζεις, λεφτά δεν έχεις, τότε πώς θα φτιάξεις ομάδα; Μόνο αν εκμεταλλεύεσαι, στον βαθμό που σου επιτρέπουν, τις αδυναμίες των αντιπάλων. Αυτό έκανε ο Σάντος! Ο Πορτογάλος, όμως, τέτοιος ήταν και τέτοιος θα είναι, όσο έχει ακόμα δυνάμεις να προπονεί. Δεν φταίει αυτός. Αν υπάρχει λάθος, τότε αυτό ήταν της διοίκησης. Από τη στιγμή που μεταγραφάρες δεν μπορούσε να κάνει, όφειλε να βρει για τη θέση του προπονητή έναν δάσκαλο και συγχρόνως έναν εφευρέτη ταλέντων. Για τον δάσκαλο στόχευσε διάνα με τον Σάντος. Καιρός είναι αυτή τη φορά να στοχεύσει σωστά και στο δεύτερο.