Κώστα Μήτρογλου, διάβασε λίγο αυτό…

20 Απριλίου 2003… Η Μπεσίκτας προέρχεται από ήττα στο Ντιαρμπακίρ, με 1-0, και υποδέχεται τη Φενέρμπαχτσε, η οποία τη σεζόν 2002/2003 βρίσκεται εκτός τροχιάς τίτλου.

Γράφει ο Λάμπρος Γκαραγκάνης

Ο Πασκάλ Νουμά ανοίγει το σκορ στο 8ο λεπτό, το «Ολυμπιακό Στάδιο» της Κωνσταντινούπολης παίρνει φωτιά από τους οπαδούς των «μαύρων αετών», που είδαν την ομάδα τους να νικά τελικά με 2-0 (το δεύτερο γκολ ο Γιαλτσίν-παίκτης είδωλο για το κλαμπ με το παρατσούκλι «Τούρκος Μαραντόνα» να τον συντροφεύει-στο 64΄) και να κάνει το αποφασιστικό βήμα για την κατάκτηση του δέκατου πρωταθλήματος στην ιστορία της.

Ακολούθησαν έξι νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια για την ομάδα του Μιρτσέα Λουτσέσκου, στην τελευταία του χρονιά στον πάγκο της τουρκικής ομάδας, πριν μετακομίσει στο Ντόνετσκ για λογαριασμό της Σαχτάρ, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα. Έκτοτε η ομάδα της Κωνσταντινούπολης πήρε ένα ακόμη τίτλο, τη σεζόν 2008/2009. Το παιχνίδι με τη Φενέρ, για τον σκόρερ του πρώτου τέρματος της Μπεσίκτας, ήταν και το τελευταίο για τον υψηλόσωμο Γάλλο στράικερ στην καριέρα του.

Το παιχνίδι; Το τελευταίο σε υψηλό επίπεδο για τον Νουμά, που μέχρι τότε είχε να επιδείξει σπουδαία επιτεύγματα με τις φανέλες των Παρί Σεν Ζερμέν, Λιλ, Καέν, Στρασμπούρ, Λανς και Μαρσέιγ. Ο λόγος; Βάζοντας το κοντινό πλασέ στη Φενέρμπαχτσε, στον πανηγυρισμό του βγάζει πρώτα τη φανέλα και κατόπιν τοποθετεί το αριστερό του χέρι, μέσα από το σορτσάκι, στο πέος του, ενέργεια που είχε αποδέκτες τους οπαδούς των «καναρινιών», χωρίς καν να παρατηρηθεί με κίτρινη κάρτα!!

Η τουρκική Ομοσπονδία ποδοσφαίρου ασχολήθηκε με τον «ιδιαίτερο» πανηγυρισμό του Νουμά, ο οποίος κλήθηκε σε απολογία. Στη διαδικασία υπεράσπισής του σχολίασε πως ό,τι έκανε «ήταν μία προσωπική στιγμή ηδονής»… Τιμωρήθηκε με επτά μήνες απαγόρευσης συμμετοχής σε οποιαδήποτε διοργάνωση της χώρας, ενώ ανεξαρτήτως της απόφασης αυτής η διοίκηση του τουρκικού συλλόγου είχε κινήσει ήδη τις διαδικασίες φυγής του, ερχόμενη σε πλήρη αντίθεση, όπως είναι φυσικό, με τα… γούστα της κερκίδας, διακόπτοντας το συμβόλαιό του.

Έτσι έκλεισε άδοξα μία μεγάλη διαδρομή ενός σπουδαίου, κατά τα άλλα παίκτη, σε ηλικία 31 ετών. Ο Νουμά στη συνέχεια πήγε για λίγο στο Κατάρ, στην Αλ Κορ, όπου έπαιξε ελάχιστα παιχνίδια, πήγε να δοκιμαστεί σε αμερικανικές ομάδες χωρίς αποτέλεσμα, καταλήγοντας το 2004 στη σκωτσέζικη Λίβινγκστον, όπου έπαιξε δύο, μόλις, αγώνες, στην SPL. Κι όλα αυτά; Για μία ενέργεια που παραπέμπει σε άμυαλο ον, αρεστή μεν στην εξέδρα που την αποθέωσε και τη μνημονεύει ακόμη, όπως κι αυτοί που δικαιολογούν ακραίες ενέργειες, εφόσον «έχουν παίξει μπάλα»!

Αστειότητες… Η δική μου αισθητική δεν επηρεάζεται από πανηγυρισμούς τύπου Μήτρογλου. Ούτε σοκάρομαι από το βρακάκι του, ούτε με νευριάζει ο παροξυσμός που τον πιάνει όταν σκοράρει! Δικαίωμά του να κάνει ακόμη χειρότερα την επόμενη φορά. Μία «καλή» τιμωρία θα ήταν ιδανικό επακόλουθο, μπας και συνέλθει νοητικά αυτός ο τόσο ταλαντούχος παίκτης. Αμφιβάλλω αν θα γίνει κάτι τέτοιο, γνωρίζοντας επίσης (για να προλάβω τους διαφωνούντες) πως παρόμοια σκηνικά σαφώς κι έχουν ξανασυμβεί σε γήπεδα, χωρίς τιμωρίες τύπου Νουμά. Υπάρχει, όμως, κι αυτό, γι΄αυτό και σου λέω Κώστα Μήτρογλου: «αξίζει αν το διάβασες»!

Δείτε εδώ τον επίμαχο πανηγυρισμό του Νουμά, που περιγράφεται παραπάνω. Παράκληση: μην μπείτε σε διαδικασία σύγκρισης! Και οι δύο «ποιητές» το ίδιο ήθελαν να πουν…