Ο αναμάρτητος, στον Γκοβού πρώτος τον λίθον βαλέτω!

Σκοπός των παρακάτω δεν είναι να δικαιολογήσει την, όντως, νωθρή παρουσία του Σίντνεϊ Γκοβού, ως τώρα, στον Παναθηναϊκό. Μπορεί ο υπογράφων ν΄ αντιλαμβάνεται και να εκτιμά τις ηδονές και την άγρια ομορφιά της μποέμικης ζωής, ωστόσο αυτός ο παράγοντας δεν μπορεί να παίξει κανένα ρόλο στην αβάντα ενός καλοπληρωμένου επαγγελματία, που ξεπέρασε τα όρια και, κατά γενική ομολογία, νοσεί.

Γράφει ο Λάμπρος Γκαραγκάνης

Διότι η αδυναμία του Γάλλου σταρ στο αλκοόλ ήταν δεδομένη από την εποχή της Λιόν και ευθύνη για τα όσα συμβαίνουν αυτή τη στιγμή, με τον ίδιο πρωταγωνιστή, έχουν και οι άνθρωποι που τον επέλεξαν. Μόνος αντίλογος στο σκεπτικό τους μπορεί να είναι το όνομα και το εκτόπισμα του Γκοβού, που, ίσως, επισκίασε και την παραμικρή ένσταση. Σε μία ομάδα που ο χυλός, πάντως, έχει κάψει ουκ ολίγες φορές τα χείλια της από μεγάλα ονόματα που δεν έπιασαν (βλ. Μπίσκαν, Κονσεϊσάο, Γιάρνι), το φύσημα του γιαουρτιού πρέπει να είναι επιβεβλημένο.

Εντύπωση μού κάνει, απλώς, το πόσο εύκολα έχει στηθεί στον τοίχο ο Γκοβού, όσο προκλητική και να είναι η συμπεριφορά του. Κατακριτέες οι κακές του συνήθειες και ο απροκάλυπτος τρόπος που τις ασκεί. Στους τρεις μήνες, όμως, συνολικά ο Τύπος να ζητά τη λαιμητόμο ως μόνη λύση είναι, πιθανώς και, άδικο. Οι εφημερίδες δεν γράφουν τις προθέσεις του Παναθηναϊκού με πληροφορίες που απορρέουν από το μυαλό των συναδέλφων. Οπότε μοιάζει προαποφασισμένο το μέλλον του επιθετικού του «τριφυλλιού». Αν είναι ο μόνος, ο οποίος παρεκτρέπεται και δεν συμβιβάζεται με τους κανόνες του συλλόγου, τότε ας ξεβρωμίσει ο τόπος στην Παιανία.

Επειδή αμφιβάλλω πολύ, όμως, γι΄ αυτό, τότε ας πρυτανεύσει η επιείκια. Αν μπαίναμε στη διαδικασία να δημοσιοποιούμε και να τονίζουμε το πόσο καπνίζουν, το πόσο πίνουν, το τι τρώνε και το πόσο… συνευρίσκονται οι ποδοσφαιριστές, άλλωστε, θα γεμίζαμε τόμους, κι ας υπάρχουν αθλητές που πραγματικά κάνουν καριέρα με το σταυρό στο χέρι! Όντως ο Γκοβού είναι κακός αγωνιστικά, όσο έχει παίξει. Για προκλητικά αδιάφορος δεν γνωρίζω ούτε μπορώ να το αντιληφθώ, διότι αν το υποψιαστώ για τον Γάλλο τότε θα πάει και σε άλλους το μυαλό μου, που πιθανώς να έχουν διαφορετικές «ασπίδες υπεράσπισης».

Στον Παναθηναϊκό ανέκαθεν οι ευθύνες για τα δεινά συγκεντρώνονταν με μία κεντρομόλο δύναμη στον πιο εμφανή αδύναμο κρίκο. Επί Βαρδινογιάννη μπορούμε να βρούμε παραπάνω από εβδομήντα παίκτες, που τον τίτλο του «παλτού» τον απέκτησαν σύντομα, δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα. Όταν σ΄ αυτή τη λίστα φιγουράρουν ονόματα όπως του Εντόι, του Πφλίπσεν, του Βίκτορ, του Μάτος, του Ίβανσιτς, του Πόστιγκα, του Επαλέ, του Σκάτσελ, ακόμη (άκουσον άκουσον) και των Ασάνοβιτς, Μικάελσεν, για τα… υπό ένταξη μέλη το ερώτημα προς τους αρμόδιους είναι: πόσο κάνει τώρα ο Εντόι; Ο Γκοβού δεν υπήρξε γυρολόγος στο χώρο!

Η μπογιά του σε σχέση με την εποχή της Λιόν έχει περάσει, ωστόσο και παρά τη, μάλλον, μικρή μεταπωλητική του αξία πληρώνεται βασιλικά. Το πλήρωμα χρόνου των οκτώ αγώνων επουδενί δεν του αρμόζει, ειδικά όταν ο πιθανός αντικαταστάτης του τον προσεχή Γενάρη είναι ο Σλάβομιρ Πέτσκο.

Για άλλους λόγους κάποτε στον Παναθηναϊκό δεν έπαιζε ο Σόουζα για ν΄ αγωνίζεται ο Κουτσουρές! O Γκάμπριελ, τώρα, φλερτάρει πιο έντονα από ποτέ με την Εθνική Βραζιλίας. Ο Πέτσκο, για να περάσουμε στην ουσία, είναι ένας παίκτης με πολύ καλά στοιχεία. Παρακολουθώντας στιγμιότυπα συμμετοχών του με τη φανέλα της Λεχ Πόζναν διαπιστώνουμε πως ο Πολωνός είναι πολύ γρήγορος με την μπάλα στα πόδια, μπουκαδόρος, ο οποίος δείχνει να χρησιμοποιεί και τα δύο πόδια.

Σκοράρει βέβαια αραιά και που και γενικά, όντας, 25 ετών δείχνει έτοιμος να παίξει σε ψηλότερο επίπεδο. Όταν στο παρελθόν παικταράδες έχουν φύγει κακήν κακώς από τον Παναθηναϊκό, μην έχοντας δέσει με την ομάδα για τον οποιονδήποτε λόγο, ποιος μού λέει εμένα πως μετά από πέντε χρόνια δεν θα συζητάμε ότι κάποτε ο Παναθηναϊκός είχε (έστω τον ατίθασο) Γκοβού και τον έδιωξε για να πάρει τον Πέτσκο!

ΥΓ.: Τα όσα είχα γράψει προ καιρού για τον παίκτη σαφώς και ισχύουν. Η συμπεριφορά του υπήρξε κακή και για τη σταδιοδρομία του και για το σύλλογο. Ωστόσο τα τελεσίγραφα θα ήθελα να τα βλέπω για όλους και όχι για έναν…