Ο «μοναχικός» Μιραλάς και η… ανάσταση του Λαζάρου!

Η συνταγή Βαλβέρδε έχει αποδειχθεί χρήσιμη στα παιχνίδια του χεριού του Ολυμπιακού. Αναφέρομαι στον τρόπο με τον οποίο οι «ερυθρόλευκοι» κερδίζουν τους τρεις βαθμούς με τις μικρομεσαίες ομάδες του πρωταθλήματος. Αυτοί, άλλωστε, είναι οι πόντοι που φέρνουν και τίτλους. Πέρυσι ο Παναθηναϊκός έχασε και τα δύο ντέρμπι με το μεγάλο αντίπαλό του κι όμως τερμάτισε πρώτος.

Γράφει ο Λάμπρος Γκαραγκάνης

Αποδεικνύεται στην πορεία των ετών πως οι αναμετρήσεις αυτές αναδεικνύουν τους κορυφαίους, ενώ τα ντέρμπι, χωρίς τις νίκες αυτές, τους νικητές γοήτρου που γρήγορα ξεχνιούνται. Ο προπονητής του Ολυμπιακού πολύ σωστά έψαξε και βρήκε έναν μπούσουλα να νικά τους υποδεέστερους. Και ειλικρινά πιστεύω πως αν το παιχνίδι με τον Ηρακλή στο «Καυτανζόγλειο» ήταν τώρα, θα το κέρδιζε!

Η μεσαία γραμμή των Πειραιωτών στην 20λεπτη πίεση που, μάξιμουμ, μπορεί ν΄ ασκήσει σ΄ έναν αντίπαλο με ασθενή αντανακλαστικά και μέτρια αντοχή χαρίζει επιτυχίες και μεγάλες νίκες, σε εύρος σκορ, όπως με τον Πανιώνιο. Αμφιβάλλω, μέχρι αποδείξεως στο γήπεδο, αν το πρόσημο στα φετινά ντέρμπι μπορεί να είναι θετικό, για μία ομάδα η οποία φτιάχτηκε για άμεσο πρωταθλητισμό και όχι με απόλυτα μελλοντική προοπτική. Στο πρώτο δύσκολο παιχνίδι που έδωσε φέτος ο Ολυμπιακός επί Βαλβέρδε, το έχασε και μάλιστα με ανατροπή στο σκορ. Δεν μπόρεσε να μετουσιώσει σε ουσιαστική κυριαρχία αυτή την 20λεπτη πίεση που άσκησε φλύαρα τελικά, χωρίς καν να κάνει τελική προσπάθεια στο ντέρμπι του «ΟΑΚΑ» πέραν του γκολ, στο διάστημα αυτής.

Το εν λόγω τέρμα όπως και το 1-0 απέναντι στον Πανιώνιο διαμορφώθηκαν με προσωπικές ενέργειες του μόνου παίκτη, τη δεδομένη στιγμή, που μπορεί να κάνει τη διαφορά και να «ξεκλειδώσει» τους υπόλοιπους. Σε διάρκεια δεν μπορεί αυτό να το πράξει ούτε ο ποιοτικός αλλά γερασμένος Ιμπαγάσα, ούτε ο πρώτος στα λάθη (με 66) στη Σούπερ Λιγκ Φουστέρ, ούτε ο μικρός για μεγάλους «μπελάδες» Φετφατζίδης, ούτε ο Ριέρα που εμφανίζεται μονάχα στα «καθαρισμένα» ματς (το 4/4 σε γκολ/ασίστ λέει… ψεματάκια!). Ο Κέβιν Μιραλάς έχει την ντρίπλα, την εκτίναξη με την μπάλα στα πόδια και βελτιώνει και την αποτελεσματικότητά του στις τελικές προσπάθειες. Αποτελεί το μέγιστο στήριγμα του Ολυμπιακού του Ερνέστο Βαλβέρδε, που μπορεί να κάνει ακόμη μεγαλύτερη διαφορά αν δεήσει ο… Θεός να τον δούμε κάποια στιγμή με τον ευστοχότατο Πάντελιτς δίπλα του!

Όσον αφορά το δεύτερο της βαθμολογίας Παναθηναϊκό πέρασε ένα πολύ δύσκολο κομμάτι στη σεζόν, όντας στο -1 από τον Ολυμπιακό, και αποκλεισμένος, λογικά, από τη συνέχεια του Τσάμπιονς Λιγκ. Η δεύτερη αναφερόμενη ενότητα είναι πονεμένη ιστορία, αφού ο Νίκος Νιόπλιας αντιμετώπισε την πλειοψηφία των αγώνων στη διοργάνωση, όπως πέρυσι τα ματς με τη Σταντάρ Λιέγης, όταν και προείχε ο Αστέρας Τρίπολης! Τα τρία σέντερ μπακ στο Καζάν μπορούσαμε να τα δούμε πρώτα στη Βαρκελώνη. Το εντός με την Κοπεγχάγη χάθηκε λόγω νωθρότητας, όπως και η πρόκριση ουσιαστικά, αφού δεν γυάλιζε το μάτι κανενός όπως κόντρα στον Ολυμπιακό. Ο Παναθηναϊκός έχει κενά διαστήματα στο παιχνίδι του. Ένα ημίχρονο χαμένο με τους «ερυθρόλευκους» θα μπορούσε να του κοστίσει ένα πρωτάθλημα, όπως κόστισαν, ίσως, και μία πρόκριση τα 75 πεταμένα λεπτά με τη Ρούμπιν στο «ΟΑΚΑ».

Ο Ζιλμπέρτο Σίλβα είναι σεβάσμια ποδοσφαιρική προσωπικότητα, όπως όλοι σεβάσμιοι, όμως, είναι κάποιας (ποδοσφαιρικής) ηλικίας και δεν μπορεί ν΄ αντέξει, παίζοντας ένα χρόνο σερί μπάλα, τρέχοντας από προετοιμασία σε προετοιμασία. Ο Μαρσέλο Μάτος ανήκει ακόμη στο σύλλογο και ίσως άμεσα θα πρέπει να υπάρξει προσπάθεια επιστροφής του, κάτι που νομίζω σίγουρα θα συμβεί το ερχόμενο καλοκαίρι, εφόσον ο παίκτης θελήσει να περάσει από ένα ακόμη ελληνικό κόσκινο! Από το περασμένο καλοκαίρι, τέλος, έλεγα σε κάποιες εκπομπές επικοινωνίας στο ράδιο, πως μόνη λύση να γίνει χρήσιμος ο Κατσουράνης είναι να παίξει στο κέντρο της άμυνας. Και με τον Ατρόμητο ήταν άψογος, όπως και στη Ρωσία, ενώ λύνεται και το πρόβλημα του πάγκου, που κανονικά θα έπρεπε ν΄ αντιμετωπίσει, εφόσον δεν υπολογίζεται από τον προπονητή του γι΄ αυτή τη θέση μονάχα.

Αυτή τη περίοδο όαση στο μέτριο Παναθηναϊκό είναι ο Λάζαρος Χριστοδουλόπουλος. Δεν είναι τυχαίο που έχει γίνει ένας από τους αγαπημένους συμπαίκτες του Τζιμπρίλ Σισέ, αφού ο Γάλλος στο πρόσωπό του βλέπει αυτόν που θα του δώσει ένα στήριγμα στη δημιουργία και στην επίθεση, ελλείψει Νίνη. Ο Σισέ τροφοδοτείται με ορθόδοξο τρόπο μιάμιση φορά το παιχνίδι και είναι πράγματι τραγικό αυτός ο «δολοφόνος» να μην έχει την κατάλληλη υποστήριξη. Ο «Λάρι» τώρα που είναι στα καλά του τού παρέχει αυτή την «πολυτέλεια». Πέρα απ΄ αυτό ο πρώην άσσος του ΠΑΟΚ έχει τα τρεξίματα και την αντοχή, που λίγοι παίκτες του «τριφυλλιού» μπορούν να καυχηθούν ότι τα διαθέτουν στη φάση αυτή. Είναι πολύ λογικό να είναι σεληνιασμένος ο Χριστοδουλόπουλος. Ξοδεύτηκαν χρήματα πολλά για να φορέσει τα πράσινα κι αυτή μοιάζει η τελευταία του μεγάλη ευκαιρία να τ΄ αποσβέσει. Ως τώρα την έχει αρπάξει απ΄ τα μαλλιά!

ΥΓ.1: Για την περιβόητη αλλαγή του Καμαρά με τον Περόνε στο Περιστέρι, πολλά θα γραφτούν. Όντως ο Καμαρά ήταν θετικός όσο αγωνίστηκε, ωστόσο ο Δώνης επέλεξε να βάλει εκείνη τη στιγμή, αποφεύγοντας να παίξει πιο επιθετικά αρκούμενος στην ισοπαλία, τον πρώτο σκόρερ της ομάδας του (4 γκολ)!

ΥΓ.2: Ο Χάβος κάνει τα αυτονόητα στον ΠΑΟΚ μέχρι τώρα και επιβραβεύεται γι΄ αυτά. Οι Θεσσαλονικείς πέτυχαν τη μεγαλύτερη σε σημασία πρόσφατη νίκη ελληνικής ομάδας στην Ευρώπη και κάλυψαν πολύ χαμένο έδαφος στη Σούπερ Λίγκα. Ο ΠΑΟΚ δηλώνει «παρών» λίγο πριν υποδεχθεί την ΑΕΚ και κατέβει στο Φάληρο για να κοντράρει τον Ολυμπιακό!

ΥΓ.3: Οι δύο νίκες με Καβάλα και Τρίπολη δίνουν αέρα παραμονής στον Πανσερραϊκό και πρέπει να προβληματίζουν όσους θεωρούσαν πως μία από τις τρεις ομάδες της επόμενης Φούτμπολ Λιγκ θα είναι αυτή του Κοκότοβιτς. Με Βόλο και Ξάνθη παίζονται πολλά για τους Σερραίους, που στην παρούσα φάση, ανέλπιστα, έχουν κάτω τους την 11η, τη 13η, την 9η και την 7η ομάδα του περυσινού πρωταθλήματος.