Μιας πεντάρας ομάδα κι ένας χαρακτήρας που δεν αξίζει φράγκο! (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Ακόμα και «στα καλά του» το Αιγάλεω δύσκολα θα μπορούσε να αντισταθεί αποτελεσματικά στο γήπεδο Καραϊσκάκη. Η χθεσινή παρουσία του ήταν τυπική. Μία φορά όλη κι όλη –πέραν του γκολ– απείλησε τον Αντώνη Νικοπολίδη. Φυσιολογικά, λοιπόν, ήρθε η «κόκκινη πεντάρα», που ενθουσίασε τους θεατές στις εξέδρες. Χωρίς να ανεβάσουν στροφές στη μηχανή τους και με σημάδια νωχελικότητας, οι πρωταθλητές πέρασαν όμορφο και άκοπο σαββατόβραδο. Το 5-1 τους αδικεί.

Οι ευκαιρίες που δημιούργησαν επέτρεπαν να γίνει χθες το σκορ της χρονιάς. Ωστόσο, η επιτυχία έχει να κάνει περισσότερο με το πιο άνευρο Αιγάλεω των τελευταίων χρόνων, παρά με τον δικό τους οίστρο. Με τις δύο ομάδες στο ρελαντί, ό,τι είδαμε χθες στο γήπεδο πρέπει να μας αφήνει ευχαριστημένους. Ο Τουρέ υπήρξαν στιγμές που έμοιαζε βιονικός σε σύγκριση με τους αντιπάλους του, παρά το γεγονός ότι έπαιζε έτσι ώστε να μην τον κατηγορήσει κανείς ότι βαριέται.
Ο Μπαμπαγκίντα έκανε επιτέλους ολοκληρωμένο παιχνίδι. Δύο γκολ μπήκαν από δικές του σέντρες, μάρκαρε συνεχώς, φρόντιζε να μην πουλάει άσκοπα την μπάλα και σε μια-δυο φάσεις για γκολ στάθηκε άτυχος.

Ο Καφές έβαλε τέρμα στις αρνητικές εμφανίσεις του τελευταία. Είχε σωστές τοποθετήσεις και λογικές επιλογές κάθε φορά που ερχόταν σε επαφή με την μπάλα. Ο μόνος από τους «ερυθρόλευκους» που έπαιζε σε φουλ ρυθμό ήταν ο Τάσος Πάντος. Καλά έκανε. Πώς αλλιώς να κερδίσει εντυπώσεις; Με την τεχνική του;
Η συμπεριφορά του Καστίγιο ξεφεύγει από τις αρμοδιότητες του προπονητή και πάει στου... παιδοψυχολόγου. Το μέγα ταλέντο του, αντί να γίνει αφορμή για αξιοθαύμαστη καριέρα, γίνεται αιτία για τη διαμόρφωση μιας προβληματικής προσωπικότητας με τάση αυτοκαταστροφής. Το «μπιζάρισμα» της εξέδρας επιτείνει την προβληματική κατάσταση.

Ο σκληρός πρόεδρος, που έδειξε «πόρτα» στον επηρμένο μάνατζερ, ας τιθασεύσει τον νεαρό, που ρεζιλεύει τους συμπαίκτες και τον προπονητή του. Κρίμα που δεν τον πρόλαβε ο Σούρερ για ένα γερό χαστούκι. Τώρα το χαστούκι το έδωσε ο Νέρι κι έσκασε στο μάγουλο του Ολυμπιακού.

Θα πείτε –και δικαιολογημένα– ότι σε μια ομάδα στην οποία τον τόνο δίνει το θυμικό του προέδρου και των οπαδών, ποιος άλλος εκτός από τον Σόλιντ θα ψάξει ψύλλους στ' άχυρα; Πιθανώς οι αγανακτισμένοι συμπαίκτες του νεαρού, τους οποίους αγνόησε επιδεικτικά.

Με την «πεντάρα» στο ενεργητικό και τον Κωνσταντίνου έτοιμο να επιστρέψει, ο Ολυμπιακός πάει με καλή ψυχολογία για το διπλό ταξίδι στη Λάρισα. Το πρώτο ταξίδι φέρνει τον τελικό στο Κύπελλο, το δεύτερο τελειώνει και τυπικά το πρωτάθλημα.

Η ΑΕΚ αναμετράται και με τον εαυτό της

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Η ΑΕΚ παίρνει το «διπλό» στην Τούμπα και υλοποιεί τον αγωνιστικό στόχο για φέτος. Με θεωρητικά ενισχυμένους Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό και ΠΑΟΚ, στην αρχή της χρονιάς ο στόχος φάνταζε δύσκολος.
Οι μέτριες έως και αποκρουστικές εμφανίσεις -ανεξάρτητα από τα αποτελέσματα- μούδιασαν τον κόσμο και σκόρπισαν αμφιβολίες για τις δυνατότητες της ομάδας. Η «Ένωση» είναι ένα βήμα από τα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ χωρίς να έχει ενθουσιάσει με την απόδοσή της. Βγαλμένη από τους ψυχρούς υπολογισμούς του Σάντος, κερδίζει βαθμούς και «χάνει» τις εντυπώσεις.

Αμυντικογενής, προβλέψιμη και αντιθεαματική –πλην εξαιρέσεων–, αξιοποιεί τα προβλήματα των αντιπάλων για να πετύχει τον στόχο της.

Ωστόσο, η μοίρα τα φέρνει έτσι ώστε πολλά πράγματα να κρίνονται σε ένα παιχνίδι. Τα τελευταία χρόνια, όταν η ΑΕΚ χρειάστηκε να καθαρίσει μια χρονιά σε ένα παιχνίδι στάθηκε κατώτερη των περιστάσεων. Μια μερίδα των οπαδών χρεώνει αυτή την αδυναμία λιγότερο στους παίκτες και περισσότερο στον προπονητή. Απέναντι στον ΠΑΟΚ, που έχει κίνητρο κυρίως το γόητρο, η ΑΕΚ καλείται, εκτός των άλλων, να αναμετρηθεί με τον εαυτό της.

Ήδη ο Φερνάντο Σάντος, νιώθοντας την πίεση, έδωσε σύνθημα για νίκη και μόνο νίκη. Η ισοπαλία εξυπηρετεί βαθμολογικά τους «κιτρινόμαυρους». Η νίκη όμως είναι το μόνο αποτέλεσμα για να πειστεί ο «Ενωσίτης» στην κερκίδα ότι στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν πάει απλώς ο λιγότερο κακός...

Αντιπολίτευση «έτσι, χωρίς πρόγραμμα»

Όταν ο ίδιος ο πρόεδρος δηλώνει ότι θαυμάζει το σουηδικό μοντέλο, δεν τρέχει τίποτα. Όταν ο αρμόδιος επί των οικονομικών κ. Φλωρίδης εξειδικεύει όσα ακριβώς προβλέπει το μοντέλο, τον τρώει το μαύρο σκοτάδι. Ο κ. Αθανασάκης, υπεύθυνος Τύπου, εξηγεί στους δημοσιογράφους ότι οι δηλώσεις του κ. Φλωρίδη τη στιγμή που έγιναν ήταν δυνατόν να παρερμηνευτούν. Με άλλα λόγια, το πρόβλημα δεν ήταν οι δηλώσεις, αλλά η στιγμή που έγιναν. Τα ίδια πάνω-κάτω (για τη στιγμή) δήλωσε το ίδιο βράδυ στον ALPHA o κ. Βενιζέλος. Ολοι στο ΠΑΣΟΚ συμφωνούν: πιστεύουμε όσα πιστεύουμε, αλλά δεν είναι ανάγκη να τα μαθαίνει ο κόσμος. Πρέπει να τα κρύβουμε για να μη μας πάρουν χαμπάρι. Την κυβέρνηση αντιπολιτεύεται ένα κόμμα που φροντίζει (αναποτελεσματικά) να κρύβει τις θέσεις του για να μη φανεί ότι σε ορισμένες περιπτώσεις είναι πιο σκληρές από αυτές που εφαρμόζονται και συναντούν την αντίδραση της κοινής γνώμης. Ακόμα κι αν πάρουμε τοις μετρητοίς άλλες δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ, ότι το κόμμα δεν έχει ακόμα διαμορφώσει τις θέσεις του για την αντιμετώπιση της ανεργίας, πάλι υπάρχει μέγα θέμα. Η κυβέρνηση έχει απέναντί της το ΠΑΣΟΚ, που την αντιπολιτεύεται «έτσι, χωρίς πρόγραμμα».

Τι να το κάνεις, όμως, το πρόγραμμα όταν έχεις αρχηγό με πυγμή; Μόλις έγιναν οι δηλώσεις του κ. Φλωρίδη και ακολούθησε το «λιάνισμά» τους από τον κ. Βενιζέλο, ο κ. Παπανδρέου τον «παραίτησε» τηλεφωνικά. Ετσι μπράβο. Οπως και «επί πατρός» τον παλιό καλό καιρό...