Κάποιος πρέπει να μιλήσει στον μίστερ Σόλιντ (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Να του πει ότι ο Γιάγια Τουρέ κάνει για πολλές δουλειές, αλλά τη δική του στο κέντρο δεν μπορεί να την κάνει κανείς. Ειδικά όταν λείπει ο Ριβάλντο και ο Καφές περιφέρεται ασκόπως. Όταν λοιπόν το κέντρο σου έχει μαύρο χάλι και ο μόνος ψηλός σου αποσύρεται λόγω τραυματισμού, δεν στέλνεις τον καλύτερο παίκτη σου στην άμυνα. Τον αφήνεις στη θέση του και τον προετοιμάζεις συν τω χρόνω για μόνιμη εγκατάσταση στην αντίπαλη περιοχή. Αν κέρδιζες το παιχνίδι και πήγαινες να το κρατήσεις, θα είχες ένα δίκιο.

Όταν πας να το «γυρίσεις», τον καλό σου παίκτη τον θες μπροστά. Με τους κοντούς μπροστά και το γήπεδο πισίνα όχι μόνο δεν απειλείς, κινδυνεύεις ανά πάσα στιγμή να το «εισπράξεις» στην κόντρα επίθεση. Οπως έγινε δηλαδή κι όπως θα μπορούσε να γίνει μια-δυο φορές ακόμα. Απλά πράγματα, που μάλλον δεν συμπεριλαμβάνονται στα μπλοκάκια των σημειώσεων του μίστερ Σόλιντ.

Ο Σάββας Κωφίδης, χωρίς να ανακαλύψει την Αμερική της προπονητικής, ευτύχησε να ευεργετηθεί νωρίς από τη στραβοκλοτσιά του Ανατολάκη. Στη συνέχεια έδωσε χώρο στον Ολυμπιακό και πόνταρε στην ταχύτητα του Επαλέ. Επειδή είναι μετρημένος χαρακτήρας, αποκλείεται να τηλεφωνήσει στον Νορβηγό ευχαριστώντας τον για τη φαεινή ιδέα να ζεσταίνει τον Κωστούλα και να γυρίζει πίσω τον Τουρέ. Ο «Γηραιός» νίκησε δίκαια, όπως δίκαια του αναγνωρίζονται το επιθετικό πνεύμα και το θεαματικό ποδόσφαιρο.

Ωραία εικόνα το παρατεταμένο χειροκρότημα που εισέπραξαν μετά το τέλος του ματς οι παίκτες του Ολυμπιακού από τους μουσκεμένους μέχρι το κόκκαλο οπαδούς τους.