Τιτανικός (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Αν δεν βρίσκεις κανένα ενδιαφέρον στην κορυφή επειδή ο Ολυμπιακός έχει ξεφύγει 12 βαθμούς και κανείς δεν φαίνεται ικανός να τον προλάβει, αν το αίμα σου βράζει και θέλεις λίγη δράση, σου προτείνω να κοιτάξεις σεμνά και ταπεινά λίγο πιο χαμηλά στη βαθμολογία, εκεί που γυρίζεται το ελληνικό ριμέικ της ταινίας «Τιτανικός». Πέντε ομάδες παλεύουν με νύχια και με δόντια να σωθούν από το «ναυάγιο» του υποβιβασμού. Στο τέλος τρεις θα γλυτώσουν, αλλά δύσκολο είναι να πεις ποιες.
Η προηγούμενη φράση μοιάζει με τρέιλερ περιπετειώδους ταινίας και πολύ εύκολα θα την «έντυνα» μουσικά με ένα τραγούδι του Φραντσέσκο ντε Γκρεγκόρι, που κατά διαβολική σύμπτωση είχε τον ίδιο τίτλο («TITANIC») και έλεγε:
La prima classe costa mille lire/la seconda cento/la terza dolore e spavento...

Που σημαίνει: Η πρώτη θέση κοστίζει χίλιες λίρες, η δεύτερη εκατό, η τρίτη πόνο και φόβο.

Αυτή είναι αλήθεια. Οσο κατεβαίνεις, συναντάς μεγαλύτερη φτώχια και πολλά δάκρυα. Στην ούρα, όπως σχεδόν κάθε χρονιά, έτσι και φέτος θα χυθεί πολύ αίμα και αυτό διότι η δυναμικότητα αυτών των ομάδων είναι περίπου ίδια. Μοιάζουν στα προτερήματά τους, αλλά και στις αδυναμίες τους, που δυστυχώς είναι περισσότερες.

Η τελευταία αγωνιστική μπέρδεψε ακόμα περισσότερο το κουβάρι. Ο Κοσταρικανός Λεντέσμα στα Λιόσια σημάδεψε την Καλλιθέα στην καρδιά και την έστειλε στην εντατική. Και με έναν βαθμό να έφευγε απ' αυτό το εκτός έδρας παιχνίδι η ομάδα του Βαζάκα, θα ήλπιζε σε ένα καλύτερο «αύριο». Τώρα διασωληνωμένη, εναποθέτει απλώς τις όποιες ελπίδες της στα... επουράνια. Και όλα αυτά επειδή έχασε από έναν Ακράτητο, τον οποίο πολλοί έχουν ξεγραμμένο από το... 2005. Να όμως που αναπνέει ακόμα.

Ο Λεβαδειακός δείχνει τάσεις αυτοκαταστροφής. Οι οπαδοί του πάνε με τα υπογλώσσια στο γήπεδο και ο Λεμονής δείχνει Κυριακή με Κυριακή δέκα χρόνια μεγαλύτερος. Η τελευταία γκέλα με τον Ηρακλή μπορεί να αποδειχθεί μοιραία. Το πρόγραμμα που ακολουθεί μόνο εύκολο δεν μπορεί να θεωρηθεί και από εδώ και πέρα κάθε χαμένος βαθμός για την ομάδα της Λιβαδειάς θα σφίγγει όλο και περισσότερο τη θηλιά στον λαιμό της. Ο Πανιώνιος, από την άλλη, είναι μια «ειδική» περίπτωση που έμπλεξε με κακές παρέες. Το κακό με την ομάδα είναι πως φέτος δεν πείθει κανένα και ότι αγωνιστική με αγωνιστική δεν παρουσιάζει δυστυχώς σημάδια βελτίωσης.

Ο Αχιλλέας Μπέος επιμένει ότι ο Πανιώνιος δεν πρόκειται να πέσει. Καλά θα κάνει όμως να μας εξηγήσει πώς θα γίνει αυτό, από τη στιγμή μάλιστα που η ομάδα δεν δείχνει ικανή να «χτυπήσει» τα ματς. Αν συμφωνώ σε κάτι με τον πρόεδρο, δεν είναι ότι οι Νεοσμυρνιώτες έχουν ευκολότερο πρόγραμμα από τους υπόλοιπους που κινδυνεύουν, αλλά ότι απλώς οι ομάδες τις οποίες θα αντιμετωπίσει ο Πανιώνιος έχουν εξασφαλίσει την παραμονή τους στην κατηγορία. Είναι και αυτό κάτι. Οσο για τον ΟΦΗ; Ηθελές τα και 'παθές τα, που λένε και στην Κρήτη. Την άλλη Κυριακή παίζει με ΠΑΟ στο ΟΑΚΑ και μετά ξεκινάει περιοδεία για να επισκεφθεί όλους τους -σαν και αυτόν- μελλοθάνατους. Τον Πανιώνιο, την Καλλιθέα, τον Ακράτητο. Και μετά την περιοδεία, τον περιμένουν οι «Δικέφαλοι» Νότου και Βορρά αντίστοιχα. Γι' αυτό σας λέω. Πίσω έχει η αχλάδα την ουρά...