Κατά τα άλλα είναι ντέρμπι (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Κανονικά θα έπρεπε να είναι ντέρμπι. Ομάδες από την ίδια πόλη, με μεγάλη ιστορία και αγώνες που στο όχι και τόσο μακρινό παρελθόν προσέλκυαν πολύ κόσμο. ΠΑΟΚ-Ηρακλής, σε μια πόλη που κινδυνεύει να ξεχάσει τι θα πει ντέρμπι, διότι πολύ απλά οι ομάδες της δεν πρωταγωνιστούν. Ακόμα και ο Τύπος, που θα ήθελε να αβαντάρει αυτό το παιχνίδι μετά τη μεγάλη νίκη του Ηρακλή επί της ΑΕΚ, μοιάζει λίγο αμήχανος. Βλέπετε, με τον «Γηραιό» δεν θα παίξει ο Λαγός, που φέτος αποτελεί το 50% του ενδιαφέροντος που δείχνουν οι αθηναϊκές εφημερίδες για την ομάδα του Ηρακλή εν όψει μιας ενδεχόμενης μεταγραφής του. Και σαν να μην έφτανε αυτό, δεν παίζει ούτε ο Επαλέ, που για πολλούς φέτος κάνει ένα από τα καλύτερά του πρωταθλήματα. Οσο για τον ΠΑΟΚ... ομάδα ΑΑΑ. Χαρακτηριστικά που παλαιότερα συνόδευαν τα προϊόντα ανώτερης ποιότητας. Στις μέρες μας όμως ερμηνεύεται ως άχρωμος, άγευστος, άοσμος. Δεν θυμάμαι να έχω δει στο παρελθόν τόσο απρόσωπο ΠΑΟΚ. Περιμένεις να βάλει γκολ ο Σαλπιγγίδης, να δεις αν θα το πανηγυρίσει στη Θύρα 4 ώστε να προκαλέσει την έκρηξη των φανατικών, για να περάσει ολόκληρος ο ΠΑΟΚ στη σφαίρα του γενικότερου ενδιαφέροντος. Με λίγα λόγια, να ασχοληθεί κάποιος μαζί του. Ούτε ο Ζαγοράκης προσέδωσε στην ομάδα της Θεσσαλονίκης το χαμένο της κύρος ούτε οι υπόλοιπες μεταγραφές. Ούτε βέβαια και η μέχρι τώρα απόδοση της ομάδας σε κάνει να αισιοδοξείς για την επόμενη μέρα. Μια πετάει, μια πέφτει σε κενά αέρος, μια σέρνεται και γενικά τίποτα το εξαιρετικό δεν συμβαίνει. Ο Ηρακλής έχει μια χρυσή ευκαιρία ύστερα από πολλά χρόνια να γίνει το ποδοσφαιρικό αφεντικό της πόλης. Και αυτό το κατ’ ευφημισμόν ντέρμπι μπορεί να αποτελέσει την απαρχή μιας τέτοιας εξέλιξης. Ο μόνος λόγος που θα έβλεπα αυτό το παιχνίδι θα ήταν για να διαπιστώσω κατά πόσο η ομάδα αυτή, έχοντας δύο βασικές απουσίες και προερχόμενη από έναν θρίαμβο, είναι σε θέση να αποδείξει ότι είναι όντως έτοιμη να κάνει την υπέρβαση. Το ενδιαφέρον πάντως των φιλάθλων είναι μικρό. Αυτό που λέμε, κάθε πέρυσι και καλύτερα. Σαν το Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που φιλοξενεί η ίδια πόλη.

Η συμπρωτεύουσα μοιάζει να βρίσκεται σε λήθαργο. Μόνος ο Ηρακλής, άρρωστος ο ΠΑΟΚ, απών ο Αρης και η Καλαμαριά να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για μια αξιοπρεπή παρουσία. Δεν ξέρω πώς μπορεί να αλλάξει αυτό. Οσοι όμως αγαπούν το ποδόσφαιρο σε αυτή την πόλη, θα πρέπει να σκεφτούν ότι όχι μόνο έχουν μείνει πολύ πίσω σε κάθε επίπεδο, αλλά κυρίως ότι κινδυνεύουν να μείνουν στάσιμοι διά παντός. Υστερα από πάρα πολλά χρόνια, δεν υπάρχει ομάδα της Θεσσαλονίκης να την εκπροσωπεί όχι μόνο στη φάση των «8», αλλά ακόμα και σε αυτή των «16» του Κυπέλλου Ελλάδας. Τραγικό. Θα πρέπει λοιπόν να καταλάβουν ότι η υπόλοιπη περιφέρεια, η Ξάνθη, η Λάρισα, ήδη τους έχει ξεπεράσει από πλευράς βηματισμού, αλλά και γενικότερου ενδιαφέροντος, μιας και η φίλαθλη κοινή γνώμη ενδιαφέρεται περισσότερο γι' αυτές τις ομάδες, παρά για τις Θεσσαλονικιώτικες. Αν δε του χρόνου επιστρέψουν Κέρκυρα και Εργοτέλης στην Α' Εθνική και οι Βόρειοι μείνουν στάσιμοι, τότε τα πράγματα θα χειροτερεύσουν ακόμα περισσότερο. Δεν υπάρχει πλέον καιρός για χάσιμο. Οι σύλλογοι της συμπρωτεύουσας έχουν ήδη περάσει την κόκκινη γραμμή και ο συναγερμός έχει αρχίσει όχι απλώς να σημαίνει, αλλά να ξεκουφαίνει... Κατά τ' άλλα, είναι ντέρμπι.