Ολοι τον… Ζιντάν; (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Ζαγοράκης διατύπωσε τις προσωπικές εκτιμήσεις του για το ποδοσφαιρικό τμήμα του ΠΑΟΚ μέσω της ιστοσελίδας του στο Ιντερνετ. Κανένα πρόβλημα. Πολύ καλά έκανε. Ο αρχηγός της ομάδας είναι παίκτης-σύμβολο για τους φιλάθλους του «Δικεφάλου» και πάνω απ' όλα ο «κάπτεν» της Εθνικής Ελλάδας πρωταθλήτριας Ευρώπης. Αν δεν δικαιούται να μιλήσει αυτός, τότε ποιος; Το πρόβλημα όμως είναι άλλο.

Ότι στον ΠΑΟΚ όποιος ανοίγει το στόμα του, καλοπροαίρετα ή μη, δεν καταφέρνει να κλείσει πληγές, αλλά να προσθέσει ακόμα μερικές στις ήδη υπάρχουσες. Δυστυχώς, μιλάνε πολλοί. Είτε απευθείας είτε διά αντιπροσώπων. Οι τελευταίοι, μάλιστα, πολλαπλασιάζονται μέρα με τη μέρα. Αν αποφασίσει να ανοίξει το στόμα του, γιατί έτσι επέλεξε, ο Αγγελος Αναστασιάδης, ο ΠΑΟΚ θα χωριστεί σε 1.000 στρατόπεδα και θα κάνει γύρω στους δύο μήνες για να ξαναμαζέψει τα κομμάτια του. Ως εκ τούτου, η περιβόητη και πολυπόθητη ενότητα για τον «Δικέφαλο» φαντάζει δύσκολη υπόθεση. Κι αυτό γιατί οι ρήξεις με το παρελθόν, κοντινό ή μακρινό, με έναν τρόπο που ορισμένοι μετρ του είδους φροντίζουν να αναπαράγουν, τρέφουν τη μίζερη καθημερινότητα του συλλόγου. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει διοίκηση με κύρος και πυγμή, κάτι που λογικά επιδεινώνει την κατάσταση. Οι οπαδοί, οργανωμένοι ή μη, παρουσιάζουν συμπτώματα γεροντοκορισμού και στέρησης. Οι πιο ψύχραιμοι και λογικοί από αυτούς βαρέθηκαν, κουράστηκαν και αποσύρθηκαν. Δεν ανέχονται άλλο το παραμύθι, την κοροϊδία, τα ίδια και τα ίδια. Περισσότερο απ' όλα δεν ανέχονται την ΠΑΟΚοφροσύνη, που δυστυχώς περισσεύει στις μέρες μας, και επειδή δεν είναι διατεθειμένοι να κολλούν… ασπρόμαυρα ένσημα, επέλεξαν να κάτσουν φρόνιμοι. Τώρα βγαίνει ο Ζαγοράκης και προσπαθεί να ρίξει τόνους και γέφυρες. Να στηρίξει την ομάδα, τον Σαλπιγγίδη, τον Κωστίκο, ό,τι μπορεί. Πάνω απ' όλα, όμως, οφείλει να στηρίξει τον ίδιο του τον εαυτό και μάλιστα με εντατική προπόνηση νεύρων, γιατί αν το μέλλον του συλλόγου στηρίζεται στις διοικητικές ικανότητές του, τότε θα πρέπει να αρχίσει να περνάει τη γραμμή του από τώρα. Η περίπτωση του συμπαίκτη του, του Ντέμη, είναι ένα καλό παράδειγμα, αλλά δεν αποτελεί πρότυπο. Πρώτον, γιατί ακόμα βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο και, δεύτερον –και κυριότερον–, γιατί άλλο ΠΑΟΚ και άλλο ΑΕΚ. Με τις πρώτες στραβές –αν αυτές παρουσιαστούν και ειλικρινά το απεύχομαι– ο Ζαγοράκης δεν θα έχει την προνομιακή ή αν θέλετε την ειδική μεταχείριση που είχε ο Ντέμης στα πρώτα του βήματα. Η κοινωνία της Θεσσαλονίκης είναι μικρή και δυστυχώς όλοι μεταξύ τους έχουν… παραγνωριστεί. Ούτε τη στήριξη των αθλητικών εντύπων σε πανελλήνια εμβέλεια θα έχει ούτε θα βάλουν πλάτη οι λογικοί φίλαθλοι ή οπαδοί των άλλων ομάδων –ιδιαίτερα της Θεσσαλονίκης, που ο καθένας τραβάει ζόρι με την ομάδα του. Και αν τον στηρίξουν οι Αθηναίοι φίλαθλοι θα βρει και τον μπελά του, αφού δεν θα είναι λίγοι αυτοί που θα τον κατηγορήσουν ότι παίζει τα παιχνίδια τους. Δυστυχώς, αυτό το παραμύθι πουλάει πολύ στη συμπρωτεύουσα και ξέρουν να το πουλήσουν οι ειδικοί. Γι' αυτό αν ο Ζαγοράκης δεν εξασφαλίσει το τουμπεκί απ’ όλους, καλύτερα να μην κάνει βήμα.