Πριν ακόμα πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα ο Πολωνός διεθνής Μίχαλ Ζεβλάκοφ, μερικοί άρχισαν να επιδίδονται στο αγαπημένο τους σπορ, που λέγεται γκρίνια. Κάτι δεν τους κολλάει, ότι δηλαδή ο Πολωνός δεν είναι το μεγάλο όνομα, αυτό δηλαδή που θα έκανε «μπαμ», πως δεν έχει πολλές συμμετοχές με την Αντερλεχτ και άλλα πολλά που σίγουρα αν ψάξεις, θα τα βρεις.
Για να τον διαλέξει, όμως, αυτός ο λιγομίλητος Νορβηγός, κάτι θα έχει στο μυαλό του. Τι λέω εγώ τώρα με το φτωχό μου το μυαλό; Ότι ο Σόλιντ υπολογίζει σε αυτόν περισσότερο όσον αφορά στους αγώνες του Τσάμπιονς Λιγκ την ερχόμενη σεζόν και λιγότερο για τους αγώνες του πρωταθλήματος. Με αυτό το σκεπτικό, από κάθε άποψη, ο Ζεβλάκοφ είναι μια καλή λύση. Καθαρόαιμος αμυντικός, από αυτούς που θα αναλάβουν μια αποστολή και θα τη φέρουν εις πέρας. Δεν διακρίνεται για τις επιθετικές αρετές του ή, αν θέλετε, τους επιθετικούς του προσανατολισμούς, αλλά τέτοιος παίκτης είναι, αυτό ξέρει να κάνει και δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται ότι το κάνει καλά. Με την Αντερλεχτ πέρυσι έπαιξε σε όλα τα παιχνίδια του Τσάμπιονς Λιγκ, είχε δηλαδή επτά συμμετοχές. Συμμετείχε επίσης στη συντριπτική πλειονότητα των φιλικών αγώνων που έδωσε η ομάδα του Βελγίου, οκτώ τον αριθμό. Στο πρωτάθλημα είχε 17 συμμετοχές. Η Αντερλεχτ είναι στο Βέλγιο ό,τι ακριβώς είναι και ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα. Δηλαδή, σε εκείνα τα ματς που ήθελε η ομάδα πάση θυσία τη νίκη και έπρεπε να παίξει φουλ επίθεση, ο Ζεβλάκοφ με το βαρύ κορμί του δεν κρινόταν απαραίτητος. Στα αμφίρροπα, όμως, παιχνίδια η άμυνα ξεκινούσε πάντα από αυτόν. Ο Σόλιντ ξέρει πάρα πολύ καλά ότι αυτή η συνταγή μπορεί άνετα να βγάλει ένα νοστιμότατο πιάτο με ελληνική γεύση. Στα ντέρμπι ή στα παιχνίδια ειδικών αποστολών ο Ζεβλάκοφ θα έχει τον ρόλο του. Στα ματς που ο Ολυμπιακός λογικά δεν θα δεχτεί πίεση και θα πρέπει να τα τελειώσει, σκοράροντας όσο το δυνατόν γρηγορότερα, ενδεχομένως ο Πολωνός να έχει ρεπό. Οπως καλή ώρα στο παιχνίδι της Δευτέρας με τον Πανιώνιο. Οι «κόκκινοι» ήθελαν να πάνε γρήγορα μπροστά και γι' αυτόν τον λόγο δεν ξεκίνησε ο Πάντος, αλλά τη θέση του πήρε ο Μαυρογενίδης. Εκείνο όμως που ενδιαφέρει και «καίει» τον Σόλιντ, επαναλαμβάνω, είναι τα κρύα βράδια του Οκτώβρη και Νοέμβρη που θα έρθουν. Τον περσινό εφιάλτη ο Νορβηγός δεν είναι διατεθειμένος να τον ζήσει ξανά. Να φτάνει δηλαδή το 80ό λεπτό και να μην μπορεί να διασφαλίσει ό,τι καλό είχε χτίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Να μην υπάρχουν αμυντικοί με εμπειρία, με δύναμη ψυχική και σωματική, που θα πηδήξουν ψηλά να διώξουν την μπάλα, να διώξουν τον κίνδυνο, να διώξουν τον εφιάλτη. Γι' αυτές τις αποστολές προορίζει τον Ζεβλάκοφ ο Τροντ Σόλιντ. Και μην ξεχνάτε ότι είναι η πρώτη επιλογή του, όχι από απόψεως αξίας, αλλά από απόψεως ευκαιρίας. Διόλου απίθανο να τον συνδυάσει το καλοκαίρι και με έναν ακόμα αμυντικό μεγαλύτερου βεληνεκούς και ανάλογης εμπειρίας, οπότε τότε θα σιγουρευτεί ακόμα περισσότερο ότι ο χειμώνας που έρχεται δεν θα είναι το ίδιο βαρύς με τον περσινό.