Ο «Εμο» και ο Ομο (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Εμο, κατά κόσμον Έμερσον και για πολλούς ο «σάμπα σταρ», προπονήθηκε μόνος του το τελευταίο διήμερο και όλα δείχνουν ότι θα είναι έτοιμος για το κρίσιμο παιχνίδι της ΑΕΚ την Κυριακή στο Καυταντζόγλειο με αντίπαλο τον Ηρακλή. Ο Βραζιλιάνος, όπως ήταν φυσικό, αυτές τις μέρες μονοπώλησε όλα τα φώτα της δημοσιότητας. Στη σκιά των σποτ λάιτς, πίσω από τη φιγούρα του «πολύ» Εμο, μπορεί κάποιος με λίγη προσοχή στο πρόσωπο του Ομο να διακρίνει την άλλη όψη του ποδοσφαιρικού μεταγραφικού εμπορίου. Σουλεϊμάν Ακίμ Ομο. Νιγηριανός ποδοσφαιριστής που το όνομά του μπορεί και να μη σας λέει και πολλά, αφού δεν είναι και λίγοι οι συμπατριώτες του που δοκιμάζουν την τύχη τους στις τέσσερις γωνίες του πλανήτη.

Πριν από δύο χρόνια, καλοκαίρι ήταν, ο Ομο εγκατέλειπε τη Νιγηρία για τη γειτονική μας ΠΓΔΜ για να δοκιμάσει την ποδοσφαιρική του τύχη στην Πομπέντα Πρίλεπ. Αγνωστος μεταξύ αγνώστων, ο 18χρονος τότε Ομο αρχίζει να ανακαλύπτει ότι η Γη της Επαγγελίας που ονειρευόταν στην πατρίδα του δεν συμβάδιζε με την ωμή πραγματικότητα που ξεδιπλωνόταν μπροστά του. Οι γείτονες τον αγόρασαν έναντι πινακίου φακής και δεν είχαν σκοπό να του δώσουν μία, στην κυριολεξία. Πάλι καλά που μετά τις προπονήσεις και τις αγωνιστικές υποχρεώσεις του δεν τον φόρτωσαν με μία τσάντα με CD για να τα πουλάει και να τους φέρνει τα κέρδη. Το μόνο που ανέλαβαν, αφού τέτοια ήταν η συμφωνία, ήταν τη διατροφή του. Μη νομίζετε τίποτα το εξαιρετικό. Ενα πιάτο φαγητό και μάλιστα σε συγκεκριμένο εστιατόριο, που -πάλι καλά- του έδωσαν τη δυνατότητα να επιλέξει, ήταν η αμοιβή του για τις υπηρεσίες του ως επαγγελματία ποδοσφαιριστή. Ιστορίες ανθρώπινης εκμετάλλευσης που συμβαίνουν παντού στον πλανήτη και μάλιστα στο λυκόφως του 21ου αιώνα. Δυστυχώς, ιστορίες όπως του Ομο και μάλιστα ακόμα πιο σκληρές υπάρχουν χιλιάδες. Το ποδοσφαιρικό σκλαβοπάζαρο με έδρα κυρίως τη «Μαύρη Ήπειρο» καλά κρατεί. Παιδιά που ζουν στη φτώχεια, με το μέλλον να διαγράφεται μπροστά τους αβέβαιο, εγκαταλείπουν σαν τους έντρομους ταξιδιώτες τις χώρες τους, βλέποντάς τες να βουλιάζουν, τρέφοντας οι περισσότεροι τις ίδιες ελπίδες που διατηρούν και οι ναυαγοί. Πρώτα να βρουν μια στεριά να ξεβραστούν και μετά... να παρακαλούν την τύχη κάποιος να τους βρει. Ετσι έγινε και με τον 20χρονο σήμερα Νιγηριανό. Τον είδε ένας μάνατζερ σε ματς του Ιντερτότο με τη φανέλα της Πομπέντα Πρίλεπ, τον περιμάζεψε και τον έφερε σώο και αβλαβή, σωματικά τουλάχιστον, στο Αιγάλεω. Καταλαβαίνετε τώρα πώς θα φαντάζουν στα μάτια του τα 850 ευρώ μηνιαίως που του δίνει σε πρώτη φάση η ΠΑΕ Αιγάλεω. Το συμβόλαιό του φυσικά είναι μηδενικό. Βέβαια, οι διοικούντες το «Σίτι» υποστηρίζουν ότι την προσεχή αγωνιστική περίοδο και συμβόλαιο θα έχει ο παίκτης -πενταετές μάλιστα- και χρήματα θα κερδίζει πέραν του μισθού του. Του το εύχομαι, γιατί πραγματικά ράγισε η καρδιά μου όταν τον είδα να καταρρέει στο άσχημο παιχνίδι που του έπαιξε η μοίρα να σκοράρει με αυτογκόλ στον αγώνα με τον Ακράτητο. Και πανηγύρισα μαζί του, όταν κατάφερε να λυτρώσει το Αιγάλεω και την ψυχή του ταυτόχρονα, πετυχαίνοντας το γκολ της νίκης απέναντι στην Καλλιθέα την περασμένη εβδομάδα. Από τη στιγμή που δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα γι' αυτό το ποδοσφαιρικό σκλαβοπάζαρο που εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας, ας είμαστε τουλάχιστον επιεικείς και ανθρώπινοι απέναντι στα θύματά του.