Θωρακίζει την άμυνά του (Sportday / Γιώργος Χελάκης)

Από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου φάνηκε ότι ο Σόλιντ είχε ιδιαίτερες επιφυλάξεις για την αξιοπιστία της αμυντικής γραμμής. Για τον λόγο αυτόν τα άλλαξε όλα –ή σχεδόν όλα– σ' αυτήν, με εξαίρεση τον Αντώνη Νικοπολίδη. Μέχρι και τον Τουρέ επιστράτευσε σε θέση στόπερ.

Για τον Νορβηγό ο παίκτης της άμυνας είναι... αμυντικός. Τον αφορά δηλαδή ό,τι γίνεται μέχρι τη μεσαία γραμμή. Από εκεί και μπροστά αναλαμβάνουν οι τρεις μέσοι και οι τρεις επιθετικοί.
Ο Ιβιτσα Ντραγκουτίνοβιτς και ο Αντρέ Μπεργκντόλμο ήταν ακριβώς τέτοιες περιπτώσεις. Έφαγε τα λυσσακά του για να τους φέρει το περασμένο καλοκαίρι, αλλά ατύχησε. Τώρα, για να μην πάθει τα ίδια, προτίμησε να κινηθεί πριν καλοκαιριάσει.

Ο Μίχαλ Ζεβλάκοφ είναι παίκτης αυτών των χαρακτηριστικών. Πολύ δυνατός, αξιόπιστος στο μαρκάρισμα, ικανός στον αέρα. Οι σέντρες του δεν θυμίζουν τον Γιάννη Γούναρη και η τεχνική του ουδεμία σχέση έχει μ' αυτή του Γεωργάτου. Παίζει σκυλίσια άμυνα και περνάει τη σέντρα μόνο αν παραστεί μεγάλη ανάγκη.
Ο Σάντος, που ήθελε φουλ μπακ για την ΑΕΚ, σταμάτησε νωρίς να ενδιαφέρεται για τον παίκτη της Αντερλεχτ.

Ο Σόλιντ, που θέλει να διορθώσει την άμυνα, τρίβει τα χέρια του για την απόκτηση του Ζεβλάκοφ. Άλλες προτεραιότητες, άλλοι στόχοι. Ο Πολωνός είναι παίκτης του προπονητή, όχι της εξέδρας. Οι πενήντα δύο συμμετοχές στην εθνική Πολωνίας και η θέση βασικού στην Αντερλεχτ είναι καλά διαπιστευτήρια.

Η θωράκιση της «ερυθρόλευκης» άμυνας είναι προτεραιότητα του Σόλιντ. Με τη μεταγραφή του Ζεβλάκοφ έγινε το πρώτο βήμα. Θα ακολουθήσουν τα επόμενα...