Ενός Τουρέ μύριοι έπονται (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Δεν υπάρχει τίποτα το επιλήψιμο στη δήλωση Τουρέ, πολύ δε περισσότερο υποτιμητικό. Ο παίκτης ήταν σαφής και πάνω από όλα ειλικρινής. Θεωρεί τον Ολυμπιακό τη μεγαλύτερη ομάδα στην Ελλάδα, την οποία όμως σκοπεύει να χρησιμοποιήσει ως σκαλοπάτι για να ανέβει ακόμα ψηλότερα στην εκτίμηση όλων αυτών που βλέπουν στο πρόσωπό του έναν ποδοσφαιριστή ικανό να κάνει μεγάλη καριέρα σε ομάδα πρώτης γραμμής. Δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό που πείραξε τον πρόεδρο του Ολυμπιακού Σωκράτη Κόκκαλη. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, και αυτό οφείλει να το ξέρει ο πρόεδρος των «ερυθρολεύκων». Παίκτες με ποδοσφαιρική προσωπικότητα μέσα και έξω από το γήπεδο όπως ο Τουρέ δεν είναι δυνατόν να κρυφτούν, φοβούμενοι να εκφράσουν προς τα έξω τις φιλοδοξίες τους, όσο κι αν οι σχετικές δηλώσεις τους πρόκειται να στενοχωρήσουν ή να μην είναι αρεστές στον οποιονδήποτε πρόεδρο. Τα μεγάλα βουνά έχουν και μεγάλες χαράδρες. Ο Τουρέ ήρθε στην Ελλάδα για να φανεί, για να παίξει στο Τσάμπιονς Λιγκ, να τον δουν οι ξένοι, για να πρωταγωνιστήσει με τον Ολυμπιακό στο πρωτάθλημα και να αναγκάσει τους μάνατζερ να ασχοληθούν σοβαρά μαζί του. Ούτε Ολυμπιακός ήταν ούτε φτάνοντας στο αεροδρόμιο δήλωσε πως από μικρός ήθελε να παίξει στον Ολυμπιακό. Σε οποιαδήποτε ελληνική ομάδα και αν έπαιζε τα ίδια θα έλεγε. Αν πρέπει κάτι να ενδιαφέρει τον πρόεδρο του Ολυμπιακού, αυτό είναι να συμβαδίζουν οι φιλοδοξίες του με την απόδοση του παίκτη, όσο καιρό ακόμη θα φοράει την ερυθρόλευκη φανέλα. Δεν κρίνεται ο επαγγελματισμός από το τι δηλώνει ο κάθε ξένος ποδοσφαιριστής στα διάφορα σάιτ. Όσοι επιχειρούν να επιβάλλουν μια τέτοια πολιτική, είναι το λιγότερο κουτοπόνηροι. Παίζει ποδόσφαιρο αξιώσεων ο παίκτης όσο τον πληρώνει αυτή η ομάδα; Τιμά τη φανέλα της; Αυτό είναι το ζητούμενο. Και δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που μπορεί να κατηγορήσει τον Τουρέ για αδιαφορία ή για αντιεπαγγελματική συμπεριφορά όσον αφορά στις εμφανίσεις του. Κανονικά αυτό που οφείλει να απασχολεί τον πρόεδρο Κόκκαλη και τον κάθε Έλληνα πρόεδρο είναι πώς οι ελληνικές ομάδες από σκαλοπάτι για την καριέρα αξιόλογων ποδοσφαιριστών θα εξελιχθούν σε κεφαλόσκαλο και κατόπιν σε τελικό προορισμό. Αυτό είναι το μεγάλο ζήτημα που οι πρόεδροι λατρεύουν να αγνοούν, στρέφοντας τη συζήτηση αλλού. Ο Τουρέ δεν είναι Ριβάλντο, που βρίσκεται στα τελειώματα της καριέρας του. Τώρα αρχίζει και θέλει να ανοίξει τα φτερά του και να πετάξει. Αν ο Ολυμπιακός σκοπεύει να μείνει για ακόμα λίγο καιρό στο έδαφος με σκοπό να πετάξει έπειτα από 4-5 χρόνια, κανένας Τουρέ δεν θα είναι διατεθειμένος να τον περιμένει και λογικό είναι να ψάξει να βρει άλλη «αεροπορική εταιρεία». Το πράγμα μιλούσε τότε που ο έγχρωμος άσος πάτησε το πόδι του στη χώρα μας. Οι εμφανίσεις του στο Τσάμπιονς Λιγκ, με τον άσο της Ακτής Ελεφαντοστού να διακρίνεται σαν τη μύγα μες στο γάλα, επιβεβαίωναν τους αρχικούς μας ισχυρισμούς. Να ποιος ήταν ο λόγος που βαρεθήκαμε να γράφουμε τον Οκτώβρη και τον Νοέμβρη πως ο Ολυμπιακός για να γίνει πραγματικά μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα έχει ανάγκη από πολλούς Τουρέ. Διότι τότε, και να θέλει να φύγει ο ένας, θα σου μείνουν οι άλλοι τέσσερις, πρόεδρε.