Ενα αποτέλεσμα, δύο νικητές (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Τον πρώτο που πρέπει να χαροποιεί η νίκη του Ολυμπιακού στο ντέρμπι του Σαββάτου στο ΣΕΦ είναι τον ίδιο τον Παναθηναϊκό. Ξέρω, ακούγεται παράξενο, αλλά έτσι είναι. Με τον Ολυμπιακό ισχυρό στο ελληνικό πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός έχει έναν λόγο παραπάνω για να ασχοληθεί σοβαρά με ένα πρωτάθλημα που έμοιαζε γι' αυτόν ρουτίνα. Θα θυμάστε ότι ακόμα και την εποχή της παντοκρατορίας του Αρη, το αντίπαλο δέος υπήρχε και λεγόταν ΠΑΟΚ. Ετσι, το πρωτάθλημα αποκτούσε ενδιαφέρον μέσα από τις κόντρες των δύο «αιωνίων» της πόλης, ενώ και οι ίδιες οι ομάδες μάθαιναν στα δύσκολα. Το ξέρουν πολύ καλά στο «τριφύλλι» ότι ένα πρωτάθλημα με τους «πράσινους» να βιώνουν τη μοναξιά του «ναυαγού» δεν λέει τίποτα.

Αντίθετα, μειώνει τα όποια αντανακλαστικά τους στις δυσκολίες των ευρωπαϊκών αγώνων, πράγμα που ο Παναθηναϊκός δυστυχώς το έχει πληρώσει ακριβά. Οι αγώνες-ντέρμπι είναι μία πολύ καλή πρόβα, ώστε οι παίκτες και ο Ομπράντοβιτς να καταλαβαίνουν τις αδυναμίες τους και να διορθώνουν τα όποια λάθη τους σε συνθήκες πραγματικά δύσκολες και όχι σε επίπεδο εξομοιωτή. Ας μου απαντήσει ψύχραιμα ένας φίλος του Παναθηναϊκού: Τι έχασε η ομάδα του από αυτό το παιχνίδι; Την πρωτοκαθεδρία; Έπαψε να θεωρείται το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του τίτλου; Ή μήπως θα του στοιχίσει αυτή η ήττα σε ψυχολογικό επίπεδο; Τίποτε απ' όλα αυτά.

Οι μεγάλες ομάδες κρίνονται και παίρνουν ζωή μέσα από αυτά τα μεγάλα παιχνίδια. Για τον Ολυμπιακό, η νίκη αυτή ήταν ό,τι έπρεπε. Κέρδισε τον «αιώνιο» αντίπαλο, από τον οποίον μόλις πριν από δύο μήνες είχε χάσει με διαφορά 30 πόντων. Δεν ήταν και λίγοι. Συνεπώς, μόνο για σημάδια βελτίωσης μπορούν να μιλούν στον Ολυμπιακό. Αυτό όμως επ' ουδενί δεν σημαίνει ότι η ομάδα είναι έτοιμη να αντιμετωπίσει τις μεγάλες προκλήσεις. Το ότι οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να νικήσουν τον Παναθηναϊκό δεν σημαίνει ότι κατάφεραν να φτάσουν και το επίπεδό του. Δείχνει πολύ απλά ότι βρίσκονται στον σωστό δρόμο. Η ομάδα «χτίζεται».
Και χτίζεται σωστά. Η μεταμόρφωση μέσα σε διάστημα μόλις 60 ημερών λέει πολλά. Σιγά-σιγά έτσι οι παίκτες θα αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, σιγουριά για τις δυνάμεις και τις δυνατότητές τους. Με τα λόγια ή, αν θέλετε, μόνο με το ρόστερ, καμία ομάδα δεν έγινε μεγάλη. Ευτυχώς, το γήπεδο παραμένει ο αδιάψευστος κριτής.

Κερδισμένοι, το δίχως άλλο, από το ντέρμπι των «αιωνίων» βγαίνουν όλοι οι φίλοι του μπάσκετ, όλοι αυτοί δηλαδή που πανηγύριζαν τον Σεπτέμβριο την κατάκτηση της πρώτης θέσης στο Ευρωμπάσκετ του Βελιγραδίου, χωρίς όμως να πολυπιστεύουν την ανάσταση του αθλήματος σε συλλογικό επίπεδο στη χώρα μας. Δυστυχώς είχαν δίκιο, μιας και ήξεραν ότι επιστρέφοντας στα πάτρια εδάφη θα έπεφταν στην καθιερωμένη μιζέρια και θα αντιμετώπιζαν τη γνωστή μονοτονία. Τώρα όμως σαν κάτι να γίνεται. Ο Ολυμπιακός δυνάμωσε, το ίδιο και ο Πανελλήνιος. Λίγο να δυναμώσει ακόμη το Μαρούσι, η ΑΕΚ, ο πάντα μέσα στο κόλπο Αρης, να ξεπεράσει τα οικονομικά προβλήματα ο ΠΑΟΚ, και θα δείτε που το μπάσκετ θα αρχίσει και πάλι να ζωντανεύει.