Πιάσε έναν κόουτς από τον καταψύκτη (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Αφού φταίει ο Μαλεζάνι, να φύγει. Τώρα, γιατί φταίει μόνο ο Μαλεζάνι, αυτό έχει να κάνει με τη θρυλούμενη ελληνική πραγματικότητα, την οποία αν δεν έχετε ακόμα εμπεδώσει, είναι πολύ αργά τώρα που ο χρόνος δεν περισσεύει να το επιχειρήσετε. Συνοδέψτε, παρακαλώ, τον Ιταλό στην αίθουσα αναχωρήσεων, γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι -εκτός των άλλων- είμαστε ευρωπαϊκός σύλλογος με κύρος και οφείλουμε να δείχνουμε τους καλούς τρόπους μας, ιδιαίτερα την περίοδο των κρίσεων.

Να περάσει ο επόμενος, που δεν μπορεί να είναι άλλος από τον κατεψυγμένο προπονητή, Ντούσαν Μπάγεβιτς. Οταν όλα τα σύγχρονα ελληνικά ποδοσφαιρικά νοικοκυριά μένουν από κόουτς, τότε έχουν πάντα έτοιμη τη λύση. Τραβούν από τον καταψύκτη έναν Μπάγεβιτς και ξενοιάζουν. Κάθε ομάδα κύρους στην Ελλάδα, που σέβεται τον εαυτό της, αλλά κυρίως τους οπαδούς της, οφείλει να έχει έναν Μπάρμα-Ντούσαν στον καταψύκτη της. Όπως κάνουν, εξάλλου, όλες οι μοντέρνες νοικοκυρές που έχουν τη φρόνηση να φιλοξενούν στο ψυγείο τους τον (πάντα έτοιμο να διορθώσει τις όποιες γαστριμαργικές ατέλειες) Μπάρμπα-Στάθη.

Αρα δεν θέλει κόπο, θέλει τρόπο. Ο Ντούσαν στην Παιανία, λοιπόν, ώστε οι αλκυονίδες μέρες να εμφανιστούν εκτάκτως για να ζεστάνουν, έστω και προσωρινά, τις παγωμένες «πράσινες» ψυχές. Τελικά μερικά πράγματα είναι από μόνα τους τόσο εύκολα, αλλά το αυτοκαταστροφικό ανθρώπινο μυαλό κάνει τα πάντα για να δημιουργεί προβλήματα. Τι να κάνουμε. Ετσι είναι η ζωή. Για μας, πάντως, τις εφημερίδες κι όλα τα Μέσα, η επιστροφή του Μπάγεβιτς μόνο με χριστουγεννιάτικο δώρο μπορεί να συγκριθεί. Από τον Αγιο-Βασίλη να το ζητούσαμε, αποκλείεται να φαινόταν τόσο γενναιόδωρος στις απαιτήσεις μας. Θα έχουμε να γράφουμε, να λέμε, να σχολιάσουμε, να συγκρίνουμε, να παρομοιάζουμε, για τους επόμενους μήνες, χωρίς το καθημερινό άγχος να βγάλουμε τη μεγάλη είδηση. Ο κόσμος θα τσακώνεται, θα μαλώνει, θα διχάζεται και θα νομίζει ότι πάνω απ' όλα αγωνίζεται για το καλό της ομάδας του. Θα τον βρίζουν κάποιοι Ολυμπιακοί, κάποιοι άλλοι θα τον νοσταλγούν, οι ΑΕΚτσήδες θα θυμηθούν τον μεγάλο προδότη, τα πανό θα στολίσουν και πάλι τα γήπεδα, δίνοντας άλλο νόημα στη γιορτή των Χριστουγέννων και… όλα θα γίνουν όπως πρώτα. Όλη η Ελλάδα μια παρέα. Ετσι οι άνθρωποι του Παναθηναϊκού θα διορθώσουν το λάθος τους και το μέλλον θα φαντάζει και πάλι γι' αυτούς και την ομάδα τους φωτεινό. Η αλήθεια πάντως, κουτσή, στραβή, ανάποδη και πολλές φορές αποκρουστικότερη από τη μορφή ενός πρίγκιπα, δεν μπορεί παρά να είναι άλλη. Από τη στιγμή που οι «πράσινοι» σκότωσαν το ευρωπαϊκό όραμά τους, το οποίο με τόσο κόπο έφτιαξαν, για ένα νταμπλ, το κακό δεν θα αργούσε να φανεί. Απλά περίμενε στη γωνία να σβήσει, γιατί θα έσβηνε κάποτε μ' αυτούς τους παίκτες το άλλοθι των μεγάλων ευρωπαϊκών εμφανίσεων. Και μόλις αυτό έσβησε, εμφανίστηκε.
Οταν ο Παναθηναϊκός ήταν πρωταγωνιστής στην Ευρώπη και είχε τη δυνατότητα να διαπραγματευθεί με τον οποιοδήποτε σοβαρό προπονητή, πάλι δεν το έκανε. Τώρα έχει να επιλέξει ανάμεσα στον Μπάγεβιτς και τον απομυθοποιημένο Μαλεζάνι. Για τον Ντούσαν είναι άλλη μια καταξίωση στη χώρα των μονόφθαλμων. Δεν ξέρω αν για τον Παναθηναϊκό είναι το μη χείρον βέλτιστον. Όπως και να έχει, πάντως, ως σύλλογο τον αδικεί.