Είναι παράδοξο μια αθλητική εφημερίδα να ισχυρίζεται ότι έχει εντοπίσει με ακρίβεια τη ρίζα του κακού στον Παναθηναϊκό, τη στιγμή που στην ίδια την ομάδα ακόμα ψάχνουν. Ωστόσο, το συστηματικό ρεπορτάζ δίνει μια πρώτη ακτινογράφηση της κατάστασης και αφήνει περιθώρια για συμπεράσματα.
Πολύ πριν από τούτη τη σελίδα έχετε ήδη ενημερωθεί για τις καταγραφές που προκύπτουν από τα ρεπορτάζ των συναδέλφων. Η αλήθεια είναι ότι φροντίσαμε να καλύψουμε δημοσιογραφικά το παιχνίδι με τον Ατρόμητο, έχοντας κατά νου ότι η αγωνιστική ασθένεια του Παναθηναϊκού ίσως φανέρωνε τα βαριά συμπτώματά της στο Περιστέρι. Τα φανέρωσε.
Ο Παναθηναϊκός είναι μία ομάδα που πάει με τον αυτόματο πιλότο. Ο Γιάννης Βαρδινογιάννης προγραμμάτισε και ο πιλότος Μαλεζάνι παρατηρεί την πορεία. Όλοι οι υπόλοιποι είναι περίπου επιβάτες μιας πτήσης, που ο προορισμός της δεν τους αφορά. Το σκάφος πάει με κεκτημένη ταχύτητα. Στο γήπεδο παρουσιάζεται ένα άθροισμα παικτών, που ο καθένας προορίζεται να κάνει αυτό που του έχουν πει, ανεξάρτητα έως και αδιάφορα από το τι κάνουν οι άλλοι. Κανείς δεν φωνάζει, δεν διαμαρτύρεται στον συμπαίκτη του, δεν αγανακτεί, δεν «παρασύρει». Μόνες εξαιρέσεις ο Γκούμας με τον Γκονζάλες, οι απόντες δηλαδή. Απών -σύμφωνα με τις μαρτυρίες- και ο πάγκος. Πλήρης αφωνία, μια βουβαμάρα που δεν αφορά στον προπονητή μόνο. Επεκτείνεται σε όλους όσοι κάθονται στον πάγκο.
Παίκτες από το εξωτερικό που δικαιολογημένα δεν συγκινούνται από την «ιστορία» του «τριφυλλιού» και οι νεαροί Ελληνες που, όπως χαρακτηριστικά λέει ο Μαλεζάνι, θα έπρεπε να την ξέρουν. Ομογενοποιητικός ιστός κανένας. Ούτε ένας τεχνοκράτης, τύπου Ιβιτς, ούτε ένας εμψυχωτής, τύπου Σάββα Θεοδωρίδη. Κι ένας προπονητής που κάνει απλώς τη δουλειά του δεν «πιάνει επαφή» με την εξέδρα και επικοινωνεί μόνο με τον ιδιοκτήτη.
Επιλογή του Τζίγκερ ήταν να φτιαχτεί μια καινούργια ομάδα χωρίς τις παθογένειες του παρελθόντος. Χωρίς «Παναθηναϊκάρες» που είχαν προνομιακές σχέσεις με μερίδα του Τύπου και δικό τους βιλαέτι μέσα στα αποδυτήρια. Η επιλογή στέκει. Στην πρακτική της εφαρμογή υπάρχει μεγάλο πρόβλημα. Ο Παναθηναϊκός εμφανίζεται χωρίς ιδιαίτερη προσωπικότητα, ποδοσφαιρικό «τσαμπουκά». Ενα κλειστό κλαμπ που δεν επικοινωνεί με τον κόσμο, με παίκτες και προπονητή απομονωμένους, ανίκανους να «αρπάξουν» από το σπίρτο που ανάβει η εξέδρα.
Τώρα το Παναθηναϊκό σκάφος μοιάζει ακυβέρνητο. Η πορεία του είναι επικίνδυνη. Οσο είναι καιρός, θα πρέπει να ληφθούν μέτρα, πριν η κατάληξη είναι το ποδοσφαιρικό... Γραμματικό.