Οι τριάντα χιλιάδες φίλοι της «Ένωσης», φεύγοντας από το γήπεδο, ήξεραν ότι για την ομάδα τους μετράει μόνο το γεμάτο σακούλι. Στο κάτω κάτω της γραφής, ποιος παίζει καλή μπάλα φέτος. Mια κλασική αρχή της δημοσιογραφίας ορίζει ότι τα φώτα του ενδιαφέροντος πρέπει να πέφτουν στους νικητές. Στο φύλλο αγώνα ο Μπριάκος έγραψε 2-1 υπέρ της ΑΕΚ.
Στα μάτια του «κρύου» παρατηρητή, νικητής είναι ο ΠΑΟΚ. Ποιος ΠΑΟΚ; Αυτός που ουσιαστικά έχασε την επαφή με την κορυφή και θα παρηγορηθεί εκ νέου με τη συμμετοχή στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ποιος ΠΑΟΚ; Αυτός που κατέβασε στο ΟΑΚΑ ενδεκάδα με μέσο όρο ηλικίας τα 23 χρόνια. Γεννημένοι το 1986 οι Μπαλάφας, Ηλιάδης, Σικαμπάλα και Χριστοδουλόπουλος. Δεκαεννιάχρονα παιδιά που έπαιξαν στα ίσα την ΑΕΚ και έδειξαν ότι αποτελούν «χρυσή» επένδυση για τον ΠΑΟΚ. Με αυτούς θα γίνει από τη νέα χρονιά η έφοδος για την κατάληψη της κορυφής. Λόγοι σκοπιμότητας οδήγησαν τον Γιώργο Κωστίκο να δηλώσει ότι η ομάδα πάει από φέτος να σπάσει το δίδυμο των πρώτων. Κάντε σύγκριση με την ΑΕΚ. Το καλοκαίρι βαρεθήκαμε να ακούμε για τα νέα ταλέντα που κατέφταναν στους Θρακομακεδόνες. Από κοντά οι δηλώσεις του Σάντος, που εκθείαζε την τακτική της συλλογής ταλέντων. Στον ΠΑΟΚ οι νέοι ήρθαν με λιγότερη φασαρία. Οι επιλογές του αμφισβητούμενου Γούμενου ήταν ώριμα τέκνα της αδυναμίας για κάτι καλύτερο, με εξαίρεση τον Σικαμπάλα. Ίδιου τύπου επιλογές από τον «λαμπερό» Νικολαΐδη πήραν τον χαρακτήρα στρατηγικής κίνησης. Ας είναι... Ο «Δικέφαλος του Βορρά» πόνταρε στα πιτσιρίκια του και μετρά ήδη το κόστος: δέκα βαθμούς πίσω από τη δεύτερη ΑΕΚ και όνειρα για Τσάμπιονς Λιγκ, τέλος. Το τίμημα είναι βαρύ. Ο διψασμένος για διάκριση κόσμος του ΠΑΟΚ δεν θα δροσιστεί ούτε και φέτος. Ο ανατροπέας Γιώργος Κωστίκος στο πιο κρίσιμο ματς της χρονιάς -το χθεσινό- ξέμεινε από τον μόνο που δεν ήθελε να χάσει. Τον Θοδωρή Ζαγοράκη. Έμεινε με τα πιτσιρίκια του, έπαιξε στα ίσα και έχασε στις καθυστερήσεις. Αν ο Μπριάκος έκανε ό,τι προβλέπει ο κανονισμός στην καρατιά του Τσιρίλο, αλλιώς θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα. Το ρεπορτάζ μάς πληροφορεί ότι ο κόουτς κατσάδιασε με χοντρές κουβέντες τους παίκτες για το άτυχο αποτέλεσμα. Εκλαμβάνουμε την ενέργειά του ως προϊόν του άγχους, με το οποίο τον έχουν φορτώσει η κερκίδα και τα ΜΜΕ της συμπρωτεύουσας.
Οι νίκες στο... τσακ δίνουν τους ίδιους βαθμούς με αυτούς που δίνουν οι τεσσάρες και οι πεντάρες. Καλύτερα απ' όλους το γνωρίζει ο Φερνάντο Σάντος. Με έξι βαθμούς διαφορά από τον κλινήρη Παναθηναϊκό, ο στόχος Τσάμπιονς Λιγκ είναι εφικτός. Οι τριάντα χιλιάδες φίλοι της «Ένωσης», φεύγοντας από το γήπεδο, ήξεραν ότι για την ομάδα τους μετράει μόνο το γεμάτο σακούλι. Στο κάτω κάτω της γραφής, ποιος παίζει καλή μπάλα φέτος. Στα συν, ότι βρέθηκε να χάνει το ματς με την κανονιά του Μίετσελ και το γύρισε. Πλήρης ανατροπή σκηνικού. Συνήθως το βάζουμε και σκιζόμαστε να το κρατήσουμε. Τώρα το φάγαμε και το γυρίσαμε τούμπα. Στα συν, ότι βάλαμε δύο γκολ χωρίς τη συμβολή του Νίκου Λυμπερόπουλου. Σπουδαίο πράγμα κι αυτό. Πάνω-κάτω έτσι θα τη βγάλει τη χρονιά η «Ενωση». Λίγο παραπάνω να ρετάρει η μηχανή του Ολυμπιακού και γίνεται το θαύμα...
Κατά τα λοιπά, τιμή και δόξα στον Θωμά Κυπαρίσση. Αλλοι στα τριάντα πέντε τους παθαίνουν θλάση αν τεντώσουν σε πλήρη έκταση το πόδι τους. Ο Θωμάς απογειώθηκε, το τέντωσε, έπιασε το σκροπ και η Λάρισα «καθάρισε» τη Λιβαδειά. Μπράβο τού μάγκα. Και κρίμα, διότι τόσα χρόνια περιπλανήθηκε στην άγονη γραμμή του ελληνικού ποδοσφαίρου.
Εκεί στην άγονη γραμμή περιπλανιέται χρόνια και ο κόουτς «Αναστό». Μπορεί να είναι τα νιάτα μας που τον συντηρούν στις μνήμες μας εκτός συναγωνισμού. Πείτε μας, δεν είναι κρίμα ο αλενατόρε με τα καστόρινα παπούτσια, το ιταλικό ντύσιμο και την απεριόριστη εμπιστοσύνη στον... εαυτό του, να βολοδέρνει στους πάγκους της Β' Εθνικής; Πόσο θα αργήσει εκείνη η μέρα...