Μας έφαγε ο δράκος (SportDay / Μιχάλης Λεάνης)

Τα τελευταία χρόνια ο μήνας Νοέμβρης σηματοδοτεί την αρχή του τέλους για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Ο ΠΑΟΚ παρέδωσε σώμα και πνεύμα στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, φεύγοντας από το Βουκουρέστι ηττημένος από την τοπική ομάδα. Προσέξτε λίγο ποιες ομάδες συγκατοικούσαν στον ίδιο όμιλο. Η δυνατή Στουτγκάρδη, η Ρεν, η Ραπίντ και η Σαχτάρ. Να σημειώσουμε ότι στην επόμενη φάση προκρίνονται τρεις. Ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, με αυτούς τους ανταγωνιστές, η υπόθεση πρόκριση για μια ελληνική ομάδα –και δη τον ΠΑΟΚ– αποδεικνύεται ακατόρθωτη. Εύκολα λοιπόν μπορούμε να συμπεράνουμε πόσο χαμηλά έχουμε πέσει.
Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός ετοιμάζονται κι αυτοί με τη σειρά τους να βγάλουν από τη βαλίτσα τα ρούχα τους, μιας και οι ευρωπαϊκές περιηγήσεις φαίνεται να φτάνουν στο τέλος τους, αφού ελάχιστες είναι πλέον οι ελπίδες για να συνεχίσουν στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Την ίδια ώρα στην ερώτηση «Τι χρειάζονται οι ελληνικές ομάδες για να πραγματοποιήσουν καλές πορείες στην Ευρώπη;», ο πολύπειρος Βραζιλιάνος του Παναθηναϊκού, ο Κονσεϊσάο, απαντά: «Να επενδύσουν. Να επενδύσουν σε μεγάλες μεταγραφές». Αν ο Κονσεϊσάο είχε περισσότερο χρόνο στην πατρίδα μας και συνεπώς καλύτερη γνώση της ελληνικής πραγματικότητας, κάτι μου λέει ότι η δήλωσή του θα ήταν ακόμα πιο λακωνική: «Να επενδύσουν». Να επενδύσουν όμως γενικώς και όχι μόνο σε μεγάλες μεταγραφές, που σημαίνει να δώσουν βάρος στη στελέχωση των ομάδων, στην υποδομή, στις δημόσιες σχέσεις, στην αθλητική παιδεία και φυσικά να στοχεύσουν στα μεγάλα ονόματα. Η κατάκτηση του Euro 2004 διαφήμισε ποδοσφαιρικά τη χώρα μας σε όλο τον κόσμο. Τα κύπελλα Ευρώπης τη δυσφημούν. Αποδεικνύεται περίτρανα ότι τη λάμψη του θριάμβου της Πορτογαλίας οι ομάδες που μας εκπροσωπούν στην Ευρώπη δεν μπορούν να τη διαχειριστούν. Ολα δείχνουν ότι μετά το ένα βήμα μπροστά ακολούθησαν δέκα βήματα πίσω.
Την ίδια ώρα, κοιτάξτε τι γίνεται στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ. Ομάδες της Βαλκανικής ανασταίνονται και επιστρέφουν με άγριες διαθέσεις. Είμαι σίγουρος ότι σε λίγα χρόνια θα πρωταγωνιστούν και στο Τσάμπιονς Λιγκ. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι θα πρέπει, εκτός των υπολοίπων, να ξεπεράσουμε κι αυτούς που κάποτε δεν θεωρούσαμε σοβαρούς αντιπάλους. Αυτό που κατά τη γνώμη μου πρέπει να κάνουμε πριν να είναι πολύ αργά είναι να επαναπροσδιορίσουμε τους στόχους μας. Τι σημαίνει αυτό; Να χτίσουμε ομάδες οι οποίες θα έχουν τη δυνατότητα να πρωταγωνιστήσουν στο Κυπέλλο ΟΥΕΦΑ. Μπορεί το παραμύθι με το Τσάμπιονς Λιγκ να πούλησε αρκετά, αλλά στο τέλος ο δράκος μας έφαγε. Μια καλή πορεία στο ΟΥΕΦΑ σημαίνει ευρωπαϊκή αγωνιστική δραστηριότητα έως την άνοιξη -δηλαδή παρουσία που σε κάνει να φαίνεσαι και να ακούγεσαι- και συγχρόνως βαθμούς, αλλά και εισροή εσόδων στα ταμεία, που θα αποδειχθούν άκρως ευεργετικά για το χτίσιμο μιας καλύτερης ομάδας.
Ετσι θα μάθουμε να επενδύουμε σε χρόνο και σε χρήμα, μα πάνω απ’ όλα θα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε τις πραγματικές δυνατότητες των ομάδων μας. Αυτά είναι συνεπώς ζητήματα που οφείλουν να μας απασχολήσουν, όταν καταφέρουμε να ξεφύγουμε επιτέλους από την αλαζονεία μας, από την εσωστρέφειά μας, αλλά και από τη μιζέρια μας να αναλωνόμαστε ακόμα, εν έτει 2005, στους διάφορους «οργανωμένους» και «ανοργάνωτους».