Μια Ξάνθη, μα ποια Ξάνθη (SportDay/ Μιχάλης Λεάνης)

Συμπληρώσαμε τη 10η αγωνιστική, ετοιμαζόμαστε να περάσουμε το κατώφλι της 11ης και το μυστήριο σχετικά με την Ξάνθη παραμένει. Είναι ικανή αυτή η ομάδα να ανατρέψει το κατεστημένο του ελληνικού ποδοσφαίρου και σαν μια νέα Λάρισα της δεκαετίας του ’80 να αρπάξει τον τίτλο από τους μεγάλους ή μιλάμε για μια ποδοσφαιρική φούσκα που, σαν αυτή του Χρηματιστηρίου, δεν θα αργήσει να σκάσει αφήνοντας στα κρύα του λουτρού εκείνους που έχουν επενδύσει στη δυναμικότητά της; Διόλου απίθανο να μιλάμε και για μία «χρυσή μετριότητα» που η ανάγκη μας για κάτι διαφορετικό στο ελληνικό πρωτάθλημα μας οδήγησε να την υπερεκτιμήσουμε. Προσωπικά πιστεύω πως οι «Ακρίτες» έχουν μια πολύ καλή ομάδα με μονάδες-προσωπικότητες και κάλλιστα θα μπορούσε, αν όχι να τερματίσει πρώτη, που το εύχομαι, τουλάχιστον να κατακτήσει μία από τις πρώτες θέσεις στο ρετιρέ του βαθμολογικού πίνακα. Με χάλασε μια βιαστική δήλωση του προπονητή Μαντζουράκη, όταν ακόμα στις πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος, εκεί ανάμεσα στην 5η ή στην 6η αγωνιστική αν δεν κάνω λάθος, βγήκε και είπε ότι «δεν θα μας αφήσουν να πάρουμε τον τίτλο». Στόχος άμυαλος και πρόχειρος για έναν προπονητή με εμπειρία και γνώση όπως ο κ. Μαντζουράκης. Θα έλεγα ότι στην όποια προσπάθειά του να προλάβει τυχόν τρικλοποδιές δώρισε σε κάποιους δικούς του ένα ατράνταχτο άλλοθι για όποια έλλειψη αυτοπεποίθησης και σιγουριάς. Ασε να τελειώσει το πρωτάθλημα και αφού ο κόσμος θα έχει δει αυτό που είναι να δει, τότε κάνε την όποια δήλωση, που μπορεί και να σε δικαιώνει. Η αλήθεια με τη φετινή Ξάνθη βρίσκεται κάπου στη μέση. Ξεκίνησε πολύ δυνατά κερδίζοντας την πρώτη αγωνιστική σε αγώνα ντέρμπι τον ΠΑΟΚ, μια ομάδα που εκ παραδόσεως περνούσε ευχάριστα στην ακριτική πόλη. Μετά το πρόγραμμα ήταν ευνοϊκό για τους Ξανθιώτες. Με Απόλλωνα Καλαμαριάς και Λεβαδειακό στην έδρα τους, με Ηρακλή (μια πραγματικά μεγάλη εμφάνιση της Ξάνθης, το σκορ εξάλλου 4-1 το επιβεβαιώνει), με Λάρισα και μετά ήρθε η κατηφόρα. Αν εξαιρέσουμε το πολυτιμότατο «διπλό» στο Περιστέρι, άλλη εκτός έδρας νίκη η ομάδα του Μαντζουράκη δεν κατάφερε. Στην Κρήτη με αντίπαλο τον «περασμένα μεγαλεία και διηγώντας τα να κλαις» ΟΦΗ έφερε ισοπαλία.
Στο Αιγάλεω όχι μόνο έχασε, αλλά μέσα σε ένα ημίχρονο έφαγε τρία γκολ, στο Καραϊσκάκη με τον Ολυμπιακό ούτε που δικαιολόγησε τον τίτλο της «Σταχτοπούτας». Εχοντας στα συνολικά δέκα παιχνίδια έξι εντός έδρας, εύκολα μπορείς να δικαιολογήσεις αυτούς που ισχυρίζονται ότι στις πρώτες θέσεις βρίσκεται εξαιτίας του ευνοϊκού προγράμματος. Το παιχνίδι σήμερα με τον Παναθηναϊκό είναι μια χρυσή ευκαιρία για την Ξάνθη να τους διαψεύσει και να αποδείξει ότι οι δικές της φιλοδοξίες είναι αυτές που θα την οδηγήσουν ψηλά και όχι οι προσδοκίες των αγνών φιλάθλων που οραματίζονται στο πρόσωπό της την ομάδα-έκπληξη. Αν όμως παραδοθεί στους «πράσινους», όπως παραδόθηκε πριν από δύο αγωνιστικές στο Καραϊσκάκη, τότε δύσκολα θα πείσει τους απαιτητικούς ότι μπορεί να κάνει τη διαφορά.