Το «ζιζάνιο» και ο καρδιακός (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Διάβαζα χθες στη «SportDay» τα αποσπάσματα από το βιβλίο «Zone Soccer», στο οποίο ο πρώην βοηθός του Σόλιντ στην Γκενγκ, Χέρμαν Βερμιούλεν, ανέλυε τον τρόπο σκέψης του Νορβηγού. Διάβαζα για «τρίγωνα», για «ρόμβους», για «εναλλακτική επίθεση», για επιθετική τακτική και για παιχνίδι χώρου και χρόνου. Από ένα σημείο και μετά, νόμιζα ότι διάβαζα... τριγωνομετρία για να δώσω εξετάσεις στις πανελλήνιες, με αποτέλεσμα, όπως και τότε, έτσι και τώρα, να βαρεθώ θανάσιμα.

Μου ήρθε στο μυαλό, ενστικτωδώς, μια παλιά ιστορία με πρωταγωνιστές έναν Γιουγκοσλάβο προπονητή και έναν Έλληνα ποδοσφαιριστή από τις φίρμες της εποχής, ζωηρό και ατίθασο, («... ζωηρό και ατίθασο, βεβαίως βεβαίως», όπως έλεγε με στόμφο ο Τσαγανέας σε ρόλο λυκειάρχη στην ταινία «Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο»). Μια Κυριακή, λοιπόν, λίγο πριν από ένα ντέρμπι, ο προπονητής μαζεύει τους παίκτες στην αίθουσα του ξενοδοχείου με σκοπό να τους αναλύσει τον τρόπο ανάπτυξης του παιχνιδιού.

Μάλιστα οι παράγοντες είχαν φροντίσει να φέρουν μέχρι και μαυροπίνακα στον κόουτς ώστε αυτός να είναι ακόμη πιο παραστατικός. Άρχισε τότε ο προπονητής να γράφει, να σβήνει, να μουτζουρώνει, να φτιάχνει βελάκια. Ο παίκτης, γνωστό πειραχτήρι των ελληνικών γηπέδων, με χιούμορ που διατηρεί ακόμη και σήμερα, καθόταν στη «γαλαρία» και σχολίαζε τα συστήματα.

Η αλήθεια είναι ότι η απειθαρχία του τον είχε οδηγήσει να μη βρίσκεται στην πρώτη ενδεκάδα, παρ' όλο που η ποδοσφαιρική του αξία ήταν τέτοια που όφειλε να παίζει βασικός.

Σε κάποια στιγμή ο κόουτς αγανάκτησε να τον βλέπει να χασκογελά στο βάθος της αίθουσας και του απηύθυνε αυστηρά τον λόγο - με σπαστά ελληνικά του φώναξε: «Εσύ όλο γκελάει, όλο κάνει πλάκα, ντεν παρακολουθεί αυτά που λέει εγώ και μετά θέλει παίξει στο ματς και γκρινιάζει που δεν σε βάζω να παίξει». Το «ζιζάνιο» συνέχισε να χαμογελά ειρωνικά με αποτέλεσμα ο προπονητής που είχε έτσι κι αλλιώς προβλήματα υγείας να ανεβάσει πίεση, να έχει γίνει κατακόκκινος και να ωρύεται. «Πες μου τι κατάλαβε από το σύστημα κι αν μου το εξηγήσει, εγώ θα σε βάλω να παίξεις» του είπε. Με ολύμπια ψυχραιμία και κοιτάζοντάς τον στα μάτια, ο παικταράς τον ρωτά: «Μίστερ, εγώ αυτό το σύστημα το παίζω στα δάκτυλα. Αλλά, μπορείς να μου λύσεις και εσύ μια απορία; Αν εγώ μπω μέσα στο 85' και κάνω ένα πέναλτι, όλο αυτό το σύστημα που πάει;» Καταλαβαίνετε ότι ο προπονητής αποχώρησε από την αίθουσα υποβασταζόμενος, αφού έτρεμε από τα νεύρα του με τους γιατρούς έτοιμους να του δώσουν το υπογλώσσιό του. Καλά τα συστήματα, καλές οι τακτικές, αλλά ευτυχώς στο ποδόσφαιρο, που δεν είναι ασκήσεις επί χάρτου, πρωταγωνιστές δεν μπορούν να είναι άλλοι από τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές. Ο,τι κι αν έχει ο Σόλιντ και κάθε Σόλιντ στο μυαλό του, ακόμη και την πλέον ριζοσπαστική άποψη για την τακτική του αθλήματος, αν δεν έχει τους κατάλληλους ποδοσφαιριστές να τα υλοποιήσουν, τότε κάποιο «ζιζάνιο» θα βρεθεί, θα κάνει ένα πέναλτι στο 85' και όλα θα πάνε στο καλάθι των αχρήστων. Το «ζιζάνιο» τότε ρώτησε για ένα πέναλτι στο 85'.

Και εγώ με τη σειρά μου ρωτάω, επειδή αυτό το 85' τελευταία μάς έχει ταλαιπωρήσει πολύ, πού πάνε πολλά από αυτά τα συστήματα όταν μια ομάδα, μετά το 85', βρίσκεται με την πλάτη στον τοίχο;