Μιλήστε, σας ακούμε (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Ο Ολυμπιακός ξεκινάει το πρωτάθλημα με «πέντε στα πέντε». Οι οπαδοί του μιλούν για ένα πρωτάθλημα που τελείωσε πριν καν αρχίσει και για μια ομάδα που θα το κατακτήσει σχεδόν περπατώντας. Υποστηρίζουν, μάλιστα, ότι ο Σόλιντ έδωσε ωριμότητα αλλά και απλότητα στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Όλα αυτά μόλις πριν από 20 μέρες.

Ο Παναθηναϊκός ξεκινάει το πρωτάθλημα με «ασ' τα να πάνε». Ήττα στο ντέρμπι από τον Ολυμπιακό –ό,τι χειρότερο δηλαδή– και ακολουθούν δύο ισοπαλίες με «εύκολους» αντιπάλους, Ιωνικό και Λεβαδειακό. Όλοι τότε ζητούν, μουρμουρίζοντας, την κεφαλή του Ιταλού επί πίνακι και τον περνούν «γενεές δεκατέσσερις». Κάποιοι διορατικοί, μάλιστα, βλέπουν τον Μπάγεβιτς με φόρμα του Παναθηναϊκού. Ακολουθούν οι νίκες με Πανιώνιο, Βέρντερ, Καλλιθέα και Ακράτητο και η ισοπαλία –συνοδευόμενη από πολύ καλή εμφάνιση– με την Μπαρτσελόνα. Ως εκ θαύματος, ο Παναθηναϊκός γίνεται ομαδάρα που εμπιστεύεται τους ικανότατους νέους παίκτες, με προπονητή που ξέρει τι θέλει, μα πάνω απ' όλα ξέρει τι του γίνεται. Κι ύστερα κι ύστερα, που τραγουδάει κι ο Χατζής, τι γίνεται; Για τον μεν Ολυμπιακό έρχονται τρεις απανωτές ήττες, με τον ΠΑΟΚ στο Καραϊσκάκη, με τη Λιόν και με τον ΟΦΗ, για να αρχίσουν οι ίδιοι που αποθέωναν να ζητούν μέχρι και την κεφαλή του Τζόρτζεβιτς επί πίνακι. Απίθανα κι όμως ελληνικά.

Παράλληλα, ο Παναθηναϊκός χάνει ένα ακόμα ντέρμπι και δέχεται μέσα σε πέντε λεπτά τρία γκολ, με αποτέλεσμα να επιστρέψει εκεί από όπου άρχισε. Ότι δηλαδή η ομάδα δεν ρολάρει, δεν σκοράρει, έχει αμυντικό πρόβλημα και ο Ιταλός δεν μπορεί να κερδίσει κανένα ντέρμπι.

Δυστυχώς, στην απίθανη αυτή χώρα που ζούμε δράμα και κωμωδία χορεύουν σφιχταγκαλιασμένα τανγκό. Ειλικρινά, δεν είμαι σε θέση να καταλάβω πώς η ομάδα του Ολυμπιακού μέσα σε διάστημα λιγότερο από 15 μέρες απαξιώθηκε στα μάτια όλων αυτών που την αποθέωναν, ενώ συνεχίζει να βρίσκεται στις πρώτες θέσεις του βαθμολογικού πίνακα. Και είμαστε μόλις στην έβδομη αγωνιστική. Το ίδιο πράγμα συμβαίνει και με τον Παναθηναϊκό. Ούτε τα σοφά λόγια του μεγαλομετόχου Γιάννη Βαρδινογιάννη (που ίσως άργησε να τα πει) είναι σε θέση να συνετίσουν τους επαγγελματίες προπονηταράδες. Ότι δηλαδή και να χάσουμε το πρωτάθλημα θα λυπηθούμε, αλλά δεν είναι κάτι το τραγικό. Φτιάχνουμε ομάδα και αυτό θέλει χρόνο.
Το ίδιο ισχύει και για τον Ολυμπιακό. Αφού ο Σόλιντ είναι νέος προπονητής και θέλει να φτιάξει κι αυτός την ομάδα που θα φέρει την σφραγίδα του. Όλα αυτά όμως απαιτούν χρόνο, πειραματισμούς, αλλαγή νοοτροπίας, ακόμα και απροσδόκητες ήττες, αφού πάνω σ’ όλα αυτά φτιάχνονται οι νέες ομάδες. Πού να ξέρουν όμως οι άμοιροι αλλοδαποί προπονητές που φέραμε για να μας φτιάξουν, ότι κάτι τέτοια στην Ελλάδα είναι μόνο για καθωσπρέπει συζητήσεις μετά το φαγητό. Στην πράξη συμβαίνουν άλλα. Ο Ολυμπιακός πρέπει να κερδίζει το πρωτάθλημα βρέξει χιονίσει και ο Παναθηναϊκός απαγορεύεται να μείνει χωρίς τίτλο, που να βγάλει ο σπανός τρίχες.

Γι’ αυτό προτείνω οι προπονητές αυτοί εκτός απ’ τις ομάδες να αναλάβουν και την εκπαίδευση των οπαδών. Δεν αστειεύομαι. Να βγουν προς τα έξω, με συνεντεύξεις Τύπου, με συνεντεύξεις σε περιοδικά, να εξηγήσουν ξεκάθαρα τις απόψεις τους, να παρουσιάσουν τα σχέδιά τους και τέλος να ζητήσουν από τους οπαδούς εμπιστοσύνη, υπομονή και λίγα λόγια. Να κάνουν δηλαδή αυτό που δεν έχουν κάνει τόσα χρόνια οι παράγοντες των ομάδων.