Πρόσεξε πώς μιλάς (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Το ότι έχασε η Ξάνθη στο Αιγάλεω ή το ότι έχασε ο Ολυμπιακός στο Ηράκλειο από τον ΟΦΗ δεν είναι απλώς ένα σχήμα λόγου, είναι δυστυχώς ο τρόπος με τον οποίο διατυπώνουμε την άποψή μας σχετικά με την αξιολόγηση των ομάδων. Δεν είναι ένα συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουμε έχοντας την πλήρη εικόνα ενός παιχνιδιού, το αντίθετο μάλιστα. Είναι μια αυθαιρεσία που μας οδηγεί στο να σκεφτόμαστε με τρόπο άκρως υποτιμητικό για όλες τις ομάδες που δεν φέρουν την ταμπέλα των «πρωτοκλασάτων».

Τι θα πει «έχασε ο Ολυμπιακός στο Ηράκλειο»; Μόνος του έπαιζε; Δεν ξέρω αν το γνωρίζετε ή αν δεν σας ενδιαφέρει, αλλά στο γήπεδο υπήρχε και μια άλλη ομάδα που αγωνιζόταν για να νικήσει. Και τα κατάφερε. Δεν οφείλουμε όλοι εμείς οι υγιώς σκεπτόμενοι φίλαθλοι να της το αναγνωρίσουμε; Νίκησε ο ΟΦΗ! Αυτή είναι η σωστή διατύπωση και οποιαδήποτε άλλη, τεχνηέντως ή μη, δημιουργεί διακρίσεις για τις οποίες δεν θα πρέπει να αισθανόμαστε και πολύ υπερήφανοι. Το αν ο Ολυμπιακός δεν βρέθηκε σε καλή μέρα, αν ψυχολογικά ήταν ράκος από την πρόσφατη τραυματική εμπειρία στη Λιόν, αν έχασε κλασικές ευκαιρίες για να «καθαρίσει» το παιχνίδι, όλα αυτά με τίποτα δεν μειώνουν τη νίκη της ομάδας της Κρήτης. Κανείς δεν ισχυρίστηκε ποτέ ότι οι αγώνες μεταξύ δύο ομάδων θα πρέπει να γίνονται όταν αυτές βρίσκονται στις καταλληλότερες συνθήκες, ώστε να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν η μία την άλλη. Γι' αυτό και το ποδόσφαιρο είναι συναρπαστικό, γι' αυτό μπορεί ο φτωχός να ελπίζει ότι μπορεί να νικήσει τον πλούσιο. Να τον νικήσει, όχι να χάσει ο πλούσιος.

Ο Παναθηναϊκός, ο Ολυμπιακός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, στην Ελλάδα πάντα χάνουν και πάντα νικούν. Οι υπόλοιπες ομάδες απλούστατα υποβάλλονται σε μια τυπική διαδικασία, ώστε να διεξαχθεί ένα πρωτάθλημα. Κάτι ανάλογο με τους κομπάρσους, που μεταφέρονται στα πλατό των πολεμικών ταινιών μόνο και μόνο για να πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλον, δίνοντας έτσι περισσότερη έμφαση στις σκηνές των μαχών.

Τώρα, που η Ξάνθη άρχισε να πρωταγωνιστεί και έχει μια ομολογουμένως αξιόλογη ομάδα, πέρασε στην άλλη μεριά και έχασε στο Αιγάλεω. Εγώ όμως είδα άλλο. Την ομάδα του «Σίτι» να νικά με το σπαθί της και την αξία της τη Skoda. Βρέθηκε πίσω με δύο γκολ διαφορά, πίστεψαν τόσο ο πάγκος όσο και οι παίκτες ότι μπορούν να γυρίσουν το παιχνίδι και τελικά τα κατάφεραν, έστω κι αν στάθηκαν τυχεροί στο τέλος. Δεν έκλεψαν τίποτα ούτε ο ΟΦΗ ούτε το Αιγάλεω για να μην απαιτούν από όλους εμάς τον τίτλο του νικητή. Έπαιξαν, ο καθένας με τις δυνατότητές του και την ψυχή του, και νίκησαν αντιπάλους που βρίσκονταν και παραμένουν ακόμα στο ρετιρέ του βαθμολογικού πίνακα. Ας προσέξουμε λοιπόν τη διατύπωσή μας, όχι για κανέναν άλλο λόγο, αλλά γιατί υιοθετώντας αδόκιμα σχήματα λόγου ίσως βρεθούμε να υπερασπιζόμαστε θέσεις, απόψεις και αισθητικές που δεν ταιριάζουν με τη φιλοσοφία του φιλάθλου που οραματιζόμαστε.