Ήταν μια μέρα γιορτής στα γραφεία του NovaΣΠΟΡ FM. Μετά το τέλος του αγώνα της Εθνικής μπορώ να σας πω με κάθε βεβαιότητα ότι τα όρια της γραφικότητας όχι μόνο ξεπεράστηκαν, αλλά αποτελούν πια μακρινή ανάμνηση.
«Θυμάστε κάποτε που υπήρχαν όρια στη γραφικότητα;»
«Αυτά πριν τον αγώνα με τη Νιγηρία λες ε;»
Πάνω από σαράντα νοματαίοι ήταν στημένοι μπροστά στις τηλεοράσεις περιμένοντας με αγωνία… Αρχικά τις πίτσες που δεν ήρθαν ποτέ και στη συνέχεια τον αγώνα της Εθνικής. Τι θέλετε να φανταστείτε ότι έγινε στη συνέχεια; Ότι και να φανταστείτε θα πέσετε μέσα. Από τα κλασικά αστειάκια στο γκολ που τρώει ο Τζόρβας, μέχρι τους ήχους του ζωικού βασιλείου που ακολούθησαν σε κάθε ευκαιρία αλλά και σε κάθε γκολ.
Είναι αλήθεια ότι είχα καιρό να δω τόσους άντρες να αγκαλιάζονται χωρίς να κάνω gay αστείο. Οι καημένες οι γυναίκες από την άλλη είχαν κρυφτεί σε μία γωνία προσπαθώντας να αποφύγουν τις εκρήξεις τεστοστερόνης που ακολουθούσαν τις ευκαιρίες της Ελλάδας.
Είναι αλήθεια επίσης ότι ένιωσα δικαιωμένος για τον αγώνα μου υπέρ της βουβουζέλας αλλά και του διαόλου, όταν ο Γιώργος Χελάκης στην περιγραφή του γκολ είπε χαρακτηριστικά: «Ισοφαρίσαμε να πάρει ο διάολος… μα τις χίλιες βουβουζέλες».
Μια μικρή προσωπική δικαίωση είχε γραφτεί εκείνη τη στιγμή και πριν ο διαιτητής σφυρίξει τη λήξη, εγώ ένιωθα πιο νικητής και από τους νικητές.
Όσο για τον αγώνα; Ναι έχουμε πλάκα. Έχουμε πλάκα γιατί είμαστε κυκλοθυμικοί και πάντα στο τέλος λέμε ότι δικαιωθήκαμε. Και εμείς που βλέπουμε τα ματς και αυτοί που παίζουν. Εμείς που τα βλέπουμε γιατί δεν υπάρχει ούτε μία περίπτωση στο εκατομμύριο να βρεθεί ένας που θα πει ότι κατά τη διάρκεια ενός αγώνα που χάσαμε δεν έχει κριτικάρει την ομάδα. Όλοι το κάνουμε και κανένας δεν λέει εκείνη τη στιγμή «αφήστε ήσυχα τα παιδιά μας έχουν κάνει περήφανους».
Και οι παίκτες όμως δεν πάνε πίσω. Οι περισσότεροι μετά την ήττα, λένε, δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα και μετά τη νίκη ότι δώσανε απαντήσεις. Αλλά μας αγαπάμε. Όλους. Γιατί αυτοί είμαστε με τα καλά μας και τα πολλά κακά μας. Είμαστε ανώμαλοι και κυκλοθυμικοί. Και όταν λέω ανώμαλοι δεν εννοώ ότι φτιαχνόμαστε με τη μυρωδιά του λάτεξ και το εσωτερικό της γόβας αλλά ανώμαλοι συναισθηματικά. Γι αυτό έχουμε πλάκα. Τώρα χαιρόμαστε υπερβολικά μετά θα στεναχωριόμαστε υπερβολικά και μετά θα τρώμε ένα παγωτό χωνάκι για να ξεχάσουμε. Έτσι είναι η ζωή μας και γι αυτό έχουμε πλάκα…
Μέχρι λοιπόν να τσακίσουμε τη Αργεντινή επειδή είμαστε ομαδάρα ή να διασυρθούμε επειδή είμαστε μυρωδιάδες υπάρχουν τέσσερις ολόκληρες μέρες. Ας γίνουμε όσο περισσότεροι γραφικοί μπορούμε. Το αξίζουμε. Και μπράβο μας.
Blood_and_the_city@hotmail.gr
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
