Περπατώντας στην πόλη των διαμαντιών

Έτσι είναι γνωστό το Κίμπερλυ. Ως η πόλη των διαμαντιών! Για να είμαστε ειλικρινείς όμως, περισσότερο για πόλη του φόβου και του μυστηρίου μοιάζει, παρά για ένα μέρος το οποίο επισκέπτεται κανείς για να θαυμάσει από κοντά αυτούς τους πολύτιμους λίθους.

Γράφει από το Κίμπερλυ ο Βαγγέλης Αυγουστής

Η ιστορία έχει ως εξής: Το 1866 ένα παιδάκι έπαιζε αμέριμνο στην άμμο μαζί με κάτι φίλους του. Κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού τους όμως, ανακάλυψε ένα μικρό αιχμηρό αντικείμενο που γυάλιζε και ενθουσιασμένο το μετέφερε στον πατέρα του. Έπειτα από αρκετή μελέτη, ο πατέρας κατάλαβε ότι είχε στα χέρια του κάτι πολύτιμο. Έτσι, επέστρεψαν με το παιδί του στον… «τόπο του εγκλήματος» όπου και άρχιζαν να σκάβουν, ανακαλύπτοντας ολοένα και περισσότερα διαμάντια. Φυσικά, τα νέα δεν άργησαν να φτάσουν σε όλη την πόλη και έτσι άπαντες βρέθηκαν να σκάβουν με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αυτή η τεράστια τρύπα! Αυτά όμως, 144 χρόνια πριν…

Η Αφρική σήμερα εξάγει το 35% των διαμαντιών παγκοσμίως, ποσοστό που σίγουρα είναι πολύ μεγάλο, αλλά και συνάμα πολύ μακρινό από το 70% που είχε κάποτε. Οι δεκαετίες που πέρασαν, περισσότερο άφησαν στάσιμα τα πράγματα στο Κίμπερλυ, παρά τα βελτίωσαν. Η εγκληματικότητα της πόλης βρίσκεται σε έξαρση, σε τέτοιο σημείο, ώστε από το ξενοδοχείο να μας συμβουλεύουν να μην προχωρήσουμε παραπάνω από 50 μέτρα μόνοι μας. Κι όντως... Κάποιοι συνταξιδιώτες που επιχείρησαν να.... τολμήσουν, επιστρέφοντας μας ανέφεραν ότι κάθε πέντε μέτρα σε σταματούσαν ζητώντας σου λεφτά. Ότι έχεις... ευχαρίστηση! Παρά το ότι ήταν μεσημέρι, παρά το ότι περιπολικά περνούσαν συνεχώς έξω από το ξενοδοχείο...

Η πόλη είναι περισσότερο γνωστή για το ότι βρίσκεται κοντά στο Μπλομφοντέιν, παρά για τις… ομορφιές της. Δυστυχώς, η τεράστια τρύπα από την οποία «γεννήθηκαν» τα διαμάντια δεν αρκεί για να φέρει μόνη της την ανάπτυξη στην ευρύτερη περιοχή. Στο βάθος της, χάνονται και οι ελπίδες των κατοίκων για ένα καλύτερο αύριο, μακριά από τη μεγάλη φτώχεια και τη συνεχόμενη ζητιανιά. Πάντως -για να μη τα βλέπουμε όλα μαύρα- η βυζαντινή αρχιτεκτονική των κτιρίων και των ακινήτων στο Κίμπερλυ «ομορφαίνει» το «γκρίζο» (από τους ανθρώπους) περιβάλλον. Τα παλαιά βικτοριανά κτίρια του 1890 μαζί με τα παλαιάς μορφής κτισμένα σπίτια προσθέτουν ξεχωριστή αίγλη και σου δίνουν την εικόνα, που ίσως θα έπρεπε να πάρεις μαζί σου αποχωρώντας από την πάλλε ποτέ «πόλη των διαμαντιών».