Σημασία έχει το ταξίδι, όχι ο προορισμός

Η μοναδική στιγμή που πανηγύρισε η κερκίδα στο πέταλο (όπου και βρισκόντουσαν οι περισσότεροι Έλληνες) ήταν όταν ο Γιακούμπου ισοφάρισε σε 2-2 στον αγώνα με την Νότιο Κορέα. Τότε, πιστέψαμε ότι μπορούμε… Ή ότι μπορούν οι Νιγηριανοί να πετύχουν άλλο ένα γκολ, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Όμως ο Ντεμικέλις έγινε εφιάλτης που γκρέμισε τα όνειρα των Ελλήνων.

Γράφει από το Πολοκουάνε ο Βαγγέλης Αυγουστής

Κι όταν κάτι τέτοιο γίνεται, σε πειράζει! Η (ανώμαλη) προσγείωση στην πραγματικότητα είναι άσχημο πράγμα. Ακόμα κι αν απλά συνέβη το φυσιολογικό, ακόμα κι αν είναι το αναμενόμενο. Γιατί, ποιος πίστευε στα αλήθεια ότι η ομάδα του Ρεχάγκελ ήταν το φαβορί απέναντι στην (έστω και αδιάφορη βαθμολογικά) Αργεντινή;

«Δεν πειράζει. Το διασκεδάσαμε» ήταν η ατάκα που ακουγόταν τις περισσότερες φορές από τα χείλη των φίλων της Εθνικής, λίγο μετά τον αγώνα. Τούτη τη φορά, τα τύμπανα δεν ηχούσαν δυνατά, η τρομπέτα σίγησε. Στα πρόσωπα των φιλάθλων ήταν ζωγραφισμένη μια πικρία, παρά το γενικό… «δεν πειράζει» και ανανέωναν το ραντεβού για το στάδιο «Γ. Καραϊσκάκης» στις 3 Σεπτεμβρίου με τη Γεωργία.
Τελικά πειράζει ή όχι; Μάλλον η απάντηση είναι αρνητική. Μάλλον, γιατί καμιά φορά σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι. Και οι Έλληνες έζησαν το ταξίδι του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Το επιβεβαιώνει αυτό, και το θερμό χειροκρότημα που εισέπραξαν οι διεθνείς, παρά τον αποκλεισμό.

Μετά το χειροκρότημα όμως, σιγή ιχθύος. Όπως και στο πούλμαν που γυρνούσε τους φιλάθλους στον προορισμό τους. Κανένας δεν έχει διάθεση να γίνει αντι-Ρεχάγκελ, κανείς δεν γίνεται «ειδικός». Τα μάτια κλείνουν και το μυαλό σκέφτεται. Για την ακρίβεια, αναπολεί. Το πρώτο γκολ του Σαλπιγγίδη, το γκολ του Τοροσίδη, την πρώτη νίκη, τις βουβουζέλες, ακόμα και το ματς με την Αργεντινή για την ξεχωριστή του ατμόσφαιρα. Πλέον, ξεκινούν οι αναμνήσεις! Και από αυτές, κρατάμε μόνο τις ευχάριστες!