Αφήστε έξω την καρδιά (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Σαν να το 'ξερα όταν το Σάββατο έγραφα από αυτή εδώ τη στήλη ότι θα πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε κρίσεις. Τώρα έχει ξεκινήσει μια συζήτηση στην οποία, κατά την προσωπική άποψή μου, μιλάνε περισσότεροι από όσους πρέπει. Η δήλωση του κ. Γκαγκάτση π.χ. αφήνει κενά. Ο ισχυρός άνδρας της ΕΠΟ δηλώνει: «Συνεχίζουμε με τον Ρεχάγκελ. Αν θέλει ο Οτο, η πρόταση ισχύει». Καλά τα γκάλοπ, καλές οι δημόσιες τοποθετήσεις, αλλά η απόφαση για το αν ο Ρεχάγκελ θα συνεχίσει στην Εθνική δεν πρέπει να ληφθεί ούτε με κριτήρια συναισθηματικά ούτε με κριτήρια σφυγμομετρήσεων. Δεν έχουμε εκλογές, ούτε μπορείς να κρατήσεις έναν προπονητή με μόνο κριτήριο το ότι είναι λαοφιλής. Αλλά πρέπει να μετρήσουν, τα οποία είναι πιο σπουδαία και πιο σημαντικά. Ο αρχηγός Ζαγοράκης, απ' όσα διάβασα και άκουσα, είναι αυτός που τοποθετείται κατ' εμέ πιο ψύχραιμα. Τι είπε ο «Τεό»; Το πολύ λογικό και επί του παρόντος το σοφότερο: «Ψυχραιμία, να μην πάρουμε βιαστικές αποφάσεις». Ακόμα κι αν ο Γερμανός απαντήσει «ναι, θέλω να μείνω», η ΕΠΟ οφείλει να εξηγήσει γιατί θέλει να συνεχίσει να συνεργάζεται μαζί του, μιας και ο Ρεχάγκελ είναι «χρεωμένος» με μια τεράστια επιτυχία, αλλά και με μια αποτυχία, αφού δεν κατάφερε να πάει την ομάδα στα τελικά του Μουντιάλ. Να διευκρινίσω ότι για την αποτυχία αυτή δεν φέρει μόνο αυτός την ευθύνη, αλλά τη μοιράζεται στο ποσοστό που του αναλογεί. Ο κόσμος που μιλάει, που εκφέρει άποψη –και καλά κάνει– λειτουργεί συναισθηματικά. Ο Οτο μάς πήρε ξυπόλητους ποδοσφαιρικά, μας έφτασε στην κορυφή της Ευρώπης και θεωρεί ότι θα ήταν, το λιγότερο, αχαριστία να του δείξουμε την πόρτα της εξόδου στην πρώτη αποτυχία που καταγράφεται στο ενεργητικό του. Σωστά. Δεν ξέρει όμως ο κόσμος αυτός, διότι δεν τις ζει όπως οι άνθρωποι της ΕΠΟ, τις διαθέσεις του Γερμανού. Αυτοί οφείλουν να ξέρουν αν ο ομοσπονδιακός προπονητής έχει να δώσει κι άλλα από τον πάγκο της Εθνικής ή αν αισθάνεται ότι έχει κλείσει ο κύκλος του και για λόγους συναισθηματικούς φοβάται ή δεν θέλει να το πει. Διότι πρέπει να εξετάσουμε και αυτή την παράμετρο. Αν κρατήσουμε τον Ρεχάγκελ στον πάγκο της Εθνικής τιμής ένεκεν ή για να μη φανούμε αχάριστοι, αν δηλαδή είναι αυτά και μόνο αυτά τα κριτήρια, τότε ελλοχεύει ο κίνδυνος να ληφθεί μια λάθος απόφαση, που θα έχει αρνητικά αποτελέσματα, τα οποία ενδεχομένως θα γυρίσουν την Εθνική χρόνια πίσω. Θα πρέπει να γνωρίζουν τόσο οι παράγοντες της ΕΠΟ όσο και ο ίδιος ο προπονητής της Εθνικής ότι από εδώ και πέρα, αν κάτι δεν πάει καλά, το βασικό μέτρο σύγκρισης δεν θα είναι το ονειρεμένο καλοκαίρι του 2004 στην Πορτογαλία, αλλά το γεγονός ότι δεν πήγαμε στο Μουντιάλ του 2006. Αυτό θα είναι το πλέον πρόσφατο και αυτό θα επικαλείται με ευκολία ο κόσμος. Να δείτε τότε πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξουν τα γκάλοπ, αφού το γκάλοπ είναι ακριβώς αυτό. Αφουγκράζεται την κοινή γνώμη σε συγκεκριμένες χρονικές περιόδους. Συμπέρασμα: δεν κρατάμε κανέναν στον πάγκο της εθνικής επειδή αυτό επιβάλλουν οι σφυγμομετρήσεις. Η ΕΠΟ οφείλει να βολιδοσκοπήσει κι άλλες περιπτώσεις, με σοβαρότητα και υπευθυνότητα. Να δώσει προτεραιότητα στον Γερμανό μόνο αν η ίδια, που τον ζει, θεωρεί ότι ο Ρεχάγκελ έχει και θέλει να δώσει πραγματικά κι άλλα. Δέστε το κι αλλιώς. Η ΕΠΟ οφείλει να τον προστατέψει σε οποιαδήποτε απόφαση κι αν πάρει, διότι αν δεν το κάνει κινδυνεύουμε και ομάδα να μην έχουμε στο μέλλον και να έχουμε απομυθοποιήσει –γιατί αυτό θα γίνει- έναν άνθρωπο που του αξίζουν περισσότερα.