Τώρα, δηλαδή, θα είναι η πρώτη φορά που οι αντίπαλοί μας θα βγουν μπροστά για να μας νικήσουν και θα τα καταφέρουν; Σε αυτή την προκριματική φάση έχουμε δύο ήττες, από Αλβανούς και Ουκρανούς. Και στα δύο παιχνίδια η Εθνική είχε την πρωτοβουλία, πίεσε για να σκοράρει και βρέθηκε να χάνει το παιχνίδι. Από την τελική φάση του Euro μέχρι και σήμερα δεν υπάρχει επίσημο παιχνίδι που να το χάσαμε διότι δεν αντέξαμε στην πίεση των αντιπάλων. Τώρα ήρθε η ώρα να γίνει η ζημιά;
Σήμερα, στο «Πάρκεν», η Εθνική ομάδα θα βρεθεί σε γνώριμο αγωνιστικό περιβάλλον. Οι φορμαρισμένοι Δανοί, παίζοντας στην έδρα τους και με τον αέρα του φαβορί, θα βγουν από την αρχή μπροστά. Ο Οτο Ρεχάγκελ θα διατάξει υπομονή, προσοχή στην άμυνα και βαθιές μπαλιές για να βγουν αντεπιθέσεις. Με άλλα λόγια, παίζουμε αυτό που ξέρουμε καλύτερα από οτιδήποτε άλλο. Το σύστημα αυτό παίζεται μια χαρά όταν «γεμίζει» από την άμυνα ο Δέλλας και την «υποδοχή» στην επίθεση αναλαμβάνει ο Χαριστέας. Πολύ δύσκολα οι δυο τους θα βρεθούν ετοιμοπόλεμοι στο γήπεδο. Θεωρητικά, αλλά και πρακτικά, ο Λυμπερόπουλος μπορεί να κάνει τη δουλειά του Αγγελου.
Τη βαθιά μπαλιά του Τραϊανού δεν την έχει κανείς. Παρ' όλα αυτά, άλλο σύστημα που να το εφαρμόζει η ομάδα τόσο καλά δεν υπάρχει. Με αυτό κάναμε την ποδοσφαιρική Ευρώπη να απορεί με τα κατορθώματα του περασμένου καλοκαιριού. Με αυτό θα πορευτούμε και σήμερα. Σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ομάδες καλύτερες από αυτή του Μόρτεν Ολσεν δεινοπάθησαν χωρίς να τα καταφέρουν. Γιατί σώνει και καλά να τα καταφέρουν ο Τόμασον και η παρέα του;
Για διάφορους λόγους, η κολόνια έχει κάπως ξεθυμάνει. Σήμερα μένει να αποδειχθεί ότι κρατάει ακόμα τόσο, όσο χρειάζεται για να ζήσουμε στην Κοπεγχάγη μέρες '80...