ΑΟΞάρα, ομαδάρα (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Η Ξάνθη, μετά το «διπλό» στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο, βρίσκεται δεύτερη... και μόνη στη βαθμολογία με 13 βαθμούς, δύο λιγότερους από τον πρώτο Ολυμπιακό. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό που μετράει, μιας και πολλοί θα μπορούσαν να ισχυριστούν ότι η Ξάνθη βρίσκεται εκεί τυχαία. Αλλά έλα που δεν μπορούν να το πουν, διότι πολύ απλά η Ξάνθη παίζει ωραίο ποδόσφαιρο. Χαίρεσαι να τη βλέπεις. Μπορεί το τελευταίο παιχνίδι με τον Ατρόμητο να μην αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της ποιότητας που έχει προσφέρει αυτή η ομάδα, αλλά η φάση του μοναδικού γκολ αποτελεί σεμινάριο για το πώς γίνεται μια σωστή αντεπίθεση. Πέντε παίκτες της Ξάνθης φεύγουν μπροστά, έχοντας να αντιμετωπίσουν τέσσερις του Ατρομήτου.

Ο Έμερσον κλέβει την μπάλα μπροστά από την περιοχή της Ξάνθης και τη μοιράζει αμέσως στον Λουτσιάνο, ο οποίος περίμενε την πάσα στη δεξιά πλευρά. Μόλις τη δέχεται, πλαγιοκοπεί, με τον Έμερσον να κατεβαίνει να βοηθήσει, τον Γαρπόζη να κάνει την κίνηση από τα αριστερά, τον Κάραμπα να συγκλίνει προς το κέντρο και τον Λαμπριάκο να περιμένει στην κορυφή της επίθεσης. Ο Λουτσιάνο, βλέποντας τον συμπατριώτη του ελεύθερο, του έδωσε την παράλληλη πάσα και ο Έμερσον τροφοδότησε με μία μαγική κάθετη πάσα τον Λαμπριάκο. Ο ψηλός έκανε την ντρίμπλα στον Ντάγκα και με ένα δυνατό σουτ έστειλε την μπάλα να... αναπαυτεί στην εστία του Μιχαηλίδη. Μπορεί οι Γαρπόζης και Κάραμπας να μην ακούμπησαν την μπάλα, αλλά έκαναν όλη τη βρώμικη δουλειά, κάτι που αποδεικνύει ότι η συγκεκριμένη φάση έχει δουλευτεί στην προπόνηση. Είναι αποτέλεσμα δουλειάς η φετινή Ξάνθη. Δεν είναι μόνο το πολύ καλό υλικό που έχει. Αν κοιτάξετε την ενδεκάδα της, σίγουρα πολλοί ποδοσφαιριστές της θα έπαιζαν άνετα σε μεγαλύτερη ομάδα. Αλλά το ότι έχουν μάθει να βρίσκονται με κλειστά μάτια σημαίνει ότι και ο κόουτς Μαντζουράκης έχει βάλει το χεράκι του. Τι έχει να φοβηθεί η Σκόντα; Τίποτα και κανέναν. Εχει έναν πολύ καλό τερματοφύλακα, τον Πιζανόφσκι.

Ο Παπαδημητρίου δείχνει πιο ώριμος από ποτέ. Ο Έμερσον, πραγματικός ηγέτης. Τρανή απόδειξη ότι αν κάποιος με τις ικανότητές του έχει ακόμα όρεξη για μπάλα, η ηλικία δεν μετράει. Ο Αντζας δείχνει αναγεννημένος. Οι Σίκοφ, Παβιό αποτελούν ένα πολύ καλό αμυντικό δίδυμο. Να φανταστείτε ότι στον πάγκο περιμένει ο Ζαπρόπουλος, παίκτης για τον οποίο έχουν μιλήσει με τα κολακευτικότερα λόγια ουκ ολίγοι. Προσθέστε σε αυτούς τους Λαμπριάκο, Λουτσιάνο, Γαρπόζη, Μαχράτζε, Τοροσίδη, Τσικίνιο και πείτε μου κάποια άλλη ομάδα που έχει ανάλογο υλικό.

Γι' αυτό όταν κάποιοι με ρωτούν αν θα αντέξει μέχρι τέλους η Ξάνθη, απαντάω με βεβαιότητα πως ναι. Δεν έχουν οι άλλες ομάδες τίποτα καλύτερο να αντιπαραθέσουν. Αυτό που πρέπει να κάνει φέτος η Ξάνθη, εκτός από το να παίζει πολύ καλή μπάλα και να κερδίζει το χειροκρότημα, είναι να δημιουργήσει έναν σκληρό πυρήνα οπαδών (σκληρό με την έννοια των πιστών), που θα τη βοηθήσει εισπρακτικά και θα στηρίζει αμιγώς την ομάδα. Θα είναι Ξάνθη και μόνο Ξάνθη. Όχι ΠΑΟΚ και λίγο Ξάνθη, ΑΕΚ και λίγο Ξάνθη ή ό,τι άλλο προκύψει. Κάτι μου λέει ότι αυτό ήδη γίνεται. Με πείθει το ζεστό χειροκρότημα των φιλάθλων, που έμειναν στις κερκίδες να συμπαρασταθούν μετά το ατυχές αποτέλεσμα με τη Μίντλεσμπρο. Μακάρι να μην διαψευσθώ. Γιατί το ελληνικό πρωτάθλημα έχει ανάγκη από Ξάνθη, από Λάρισα, από Βόλο, γενικότερα να ενισχυθεί στην περιφέρεια.

Υ.Γ. Η ομάδα Νέων της Ξάνθης μετράει ήδη πέντε νίκες σε ισάριθμα παιχνίδια. Οι υποδομές που λέγαμε...