Με δυνατούς αντιπάλους στο Τσάμπιονς Λιγκ μπορούν να κρίνουν παιχνίδια. Μέχρι την ώρα αυτή ο Τροντ Σόλιντ κερδίζει τις εντυπώσεις. Γιατί είναι σοβαρός και όχι πλήρως υποταγμένος στην αισθητική του προέδρου του και στις απαιτήσεις των δυναμικών της εξέδρας, λένε ορισμένοι. Γιατί μέσα στο γήπεδο οι ποδοσφαιριστές του προσπαθούν να κάνουν αυτά που τους διδάσκει, υποστηρίζει το σημείωμα αυτό. Ο Νορβηγός άλλαξε το σύστημα του Ολυμπιακού επί το επιθετικότερον. Απέσυρε έναν παίκτη από τη μεγάλη περιοχή κι έβαλε δύο στα πλάγια, στις πτέρυγες.
Αφησε μόλις έναν παίκτη να κονταροχτυπιέται με τα σέντερ μπακ και έδωσε εντολή στους αμυντικούς χαφ να έρχονται με ταχύτητα για να τον πλαισιώνουν. Ζήτησε από τους ακραίους μπακ να προσέχουν πρώτα την άμυνά τους και στη συνέχεια να ξανοίγονται. Το πέτυχε ακόμα και στην περίπτωση του παρορμητικού και φύσει επιθετικού Γεωργάτου. Τέλος, επέβαλε -πλην Ριβάλντο- η μπάλα να αλλάζει πόδια με ταχύτητα. Ολα αυτά φάνηκαν καθαρά στα παιχνίδια με Παναθηναϊκό και Πανιώνιο. Μια εμφάνισή τους αύριο κόντρα στη Ρόζενμποργκ και μπροστά στο «ερυθρόλευκο» κοινό, θα πείσει τους πλέον δύσπιστους. Ο Σόλιντ επιβάλλεται στην ομάδα και οι αστέρες της πάνε με τα νερά του προπονητή τους. Ενας «ψυχρός» Βορειοευρωπαίος στολίζει με όμορφα στοιχεία τον Ολυμπιακό. Τον κάνει πιο θεαματικό, ευχάριστο στο μάτι.
Στην αντίπερα όχθη, αναζητείται θέαμα, ουσία και ψυχραιμία. Ο Μαλεζάνι δεν έχει πετύχει τίποτε απ' όλα αυτά. Ψάχνει να βρει λύσεις την ώρα που οι εκνευρισμένοι παίκτες αποβάλλονται και του τις στερούν. Θέλει να παίξει από τα άκρα χωρίς κλασικό ακραίο χαφ, πλην του Χαραλαμπίδη, που τον κρατάει στον πάγκο. Ελέγχεται για την επιλογή του να βαφτίζει ακραίους τους κεντρικούς επιθετικούς Γκέκα και Παπαδόπουλο. Ελέγχεται γιατί δεν έχει καταφέρει (;) να πείσει τον Κονσεϊσάο να πάρει επιθετικές πρωτοβουλίες.
Ο δρόμος του είναι μακρύς, στρωμένος με αγκάθια. Η ομάδα του θα παρουσιαστεί λαβωμένη στο Ούντινε και ο κίνδυνος να ηττηθεί είναι μεγάλος. Μια ήττα θα μεγαλώσει τον εκνευρισμό. Το να γίνει ο διαιτητής Φωτιάδης ο νέος Μπριάκος δεν ωφελεί. Ο πρώτος και μέγας πόνος του Παναθηναϊκού είναι αγωνιστικός.