Αργος... Οριστικό (Sportday / Μιχάλης Λεάνης)

Το Σαββατοκύριακο κάποιοι από τους οργανωμένους του Παναθηναϊκού και της ΑΕΚ αποφάσισαν να πάνε εκπαιδευτική εκδρομή στο Αργος. Οι φίλοι της ΑΕΚ μεταφέρθηκαν στην πόλη για να συμπαρασταθούν στην ομάδα χάντμπολ της «Ενωσης» που έπαιρνε μέρος σ' ένα τουρνουά. Μετά το παιχνίδι, μια ομάδα κατευθύνθηκε προς τα γραφεία του συνδέσμου του Παναθηναϊκού, όπου δεν τους περίμεναν για να τους κεράσουν γλυκό κερασάκι, αλλά για να ξεκαθαρίσουν τους όποιους λογαριασμούς τους. Φίλοι με πληροφορούν πως το ξύλο έπεσε ως συνέχεια μιας κόντρας ή βεντέτας που έχει ξεκινήσει μεταξύ σκληροπυρηνικών της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού από πέρυσι.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι την ξεκίνησαν Παναθηναϊκοί και κάποιοι άλλοι ότι οι ΑΕΚτσήδες ήταν αυτοί που φέρουν την ευθύνη της πρώτης σύγκρουσης. Ειλικρινά, δεν με ενδιαφέρει καθόλου ούτε και το θεωρώ σημαντικό. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι την επόμενη μέρα οι οπαδοί του Παναθηναϊκού ενημερώθηκαν για το περιστατικό και απάντησαν με τον ίδιο τρόπο. Κι έτσι το Αργος έγινε μια μικρή... Γάζα. Σπασμένα αυτοκίνητα, συμπλοκές στο κέντρο της πόλης και, στο τέλος, η επιτυχής παρέμβαση της αστυνομίας, συνοδευόμενη από μια σύλληψη. Συγχαρητήρια, που θα τραγουδούσε και η Αννα Βίσση.

Γεγονός είναι ότι κάποιοι από τους οργανωμένους οπαδούς αδυνατούν να μπουν στη λογική των ημερών. Αυτή που θέλει το ποδόσφαιρο να είναι γιορτή και ψυχαγωγία για όσους το βλέπουν ως θέαμα. Ομως, ειλικρινά, δεν μπορώ να καταλάβω τι κάνουν οι περισσότεροι, οι καλοί, αυτοί που τα καταδικάζουν, ώστε να τελειώνουμε με τους «ζωηρούς». Γιατί αν μπει στη μέση το κράτος ή η πολιτεία, τότε όλοι μαζί θα διαμαρτύρονται ότι αυτοί που έπρεπε να συλληφθούν δεν συνελήφθησαν, ότι πάλι έφαγαν ξύλο άδικα κάποια παιδιά και πως έτσι το πρόβλημα όχι μόνο δεν λύνεται, αλλά ανοίγοντας νέες κόντρες διαιωνίζεται. Εγώ, από τη μεριά μου, ξέρω πολύ καλά ότι οι επικεφαλής των οργανωμένων συνδέσμων ξέρουν πάρα πολύ καλά ποιοι κάνουν φασαρίες και ποιοι εκθέτουν τους συνδέσμους, είτε αυτοί συχνάζουν στα Σεπόλια είτε στο αποκλεισμένο για ένα πεντάμηνο Νευροκόπι. Ας τους τελειώσουν, λοιπόν, αυτοί οι ίδιοι, καταφέρνοντας έτσι να βγάλουν από τη δύσκολη θέση τον Νικολαΐδη, εμένα και αύριο τον οποιονδήποτε παράγοντα να γίνει «ρουφιάνος». Οι κύριοι αυτοί θα πρέπει κάποτε να καταλάβουν ότι θεωρούνται μέλη μεγάλων ποδοσφαιρικών οικογενειών. Και σε αυτές τις οικογένειες οφείλουν την αναγνωρισιμότητά τους αλλά και την (παραγοντική-παραγοντίστικη) ύπαρξή τους. Αν θέλουν να συνεχίσουν οι ομάδες τους να βρίσκονται ψηλά αγωνιστικά, αλλά και σε εκτίμηση, οφείλουν να τις βοηθήσουν και να τις ακολουθήσουν.

Αν όχι, ας ξεκαθαρίσουν την όποια θέση τους. Γιατί ανάμεσα σε κάποιον αμφιλεγόμενο πληροφοριοδότη ή ρουφιάνο και σε κάποιον που κάνει τον βλάκα, αυτόν που σιχαίνομαι περισσότερο είναι ο δεύτερος, αφού κανείς δεν του επιβάλλει να παίζει αυτόν τον ρόλο, παρά μόνο η ανιδιοτέλειά του. Στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, το συμφέρον μιας ΠΑΕ είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με το συμφέρον των οπαδών. Αυτό λέει ο κανόνας. Για τις όποιες ιδεολογικές ενστάσεις -ομολογώ ότι κι εγώ κατά καιρούς έχω αντιδράσει- καλό είναι να παρουσιάζονται θέσεις και αντιθέσεις και όχι ένα κρυφό αντάρτικο, που και ανωριμότητα καταδεικνύει, αλλά και τον υποτιθέμενο ρουφιάνο ισχυροποιεί.